Group Blog All Blog
|
อย่างน้อยวันนี้เราทำดีที่สุด...
แม้ว่าเวลาของความผูกพันมันอาจจะสั้นจนเหมือนเราไม่ได้รักกันและตอนนี้ความห่างไกลก็ได้ใกล้เรามากขึ้นเพื่อที่จะแทรกให้เราห่างกันไปทุกทีเธออยากรู้ไหมว่าทำไมเราต้องห่างกันฉันพยายามหาคำตอบให้กับตัวเองจนวันแล้ววันเล่าฉันก็ยังไม่เข้าใจหรืออาจเป็นเพราะเวลาของเธอกับฉันได้หมดลงแล้วคนบนฟ้าคงกำหนดให้เรามาพบกันแค่เท่านี้และเค้าก็ทำให้เราจากกันมันไม่ยุติธรรมเลยที่เค้าทำให้ฉันรักเธอทำไมเค้าถึงไม่ทำให้ฉันแค่รู้จักเธอเท่านั้นนะถ้าฉันรู้อะไรล่วงหน้าว่ามันจะเป็นแบบนี้สาบานได้ฉันจะไม่รักเธอแม้สักนิดเดียวมันช่างทรมานเหลือเกินกับความรู้สึกที่ฉันเป็นฉันเสียใจที่ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้การสูญเสียครั้งนี้ฉันจะเรียกร้องจากใคร(บางทีคนเราก็ต้องการระยะห่างเพื่อทบทวนความรู้สึกตัวเองว่าเรารู้สึกอย่างไรกับเค้าคนนั้น)มันช่วยฉันได้มากแล้วตอนนี้ฉันคิดว่าสิ่งต่างที่ผ่านมาก็เป็นคำตอบที่ดีสำหรับฉัน ฉันคงเข้าข้างตัวเองที่คิดไปว่าอาจเพราะคนบนฟ้าอาจกำลังสงสัยเราสองคนอยู่ว่าเรารักกันจริงหรือเปล่าเค้าเลยทดสอบให้เราห่างกันแยกเราไปคนละทางเพื่อทดสอบว่าถ้าเราต้องใช้ชีวิตเพื่อรอคอยใครบางคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันช่วงเวลาที่รอนั้นจะเป็นตัววัดความรู้สึกและพิสูจน์ความแข็งแรงของความรักวัดการกระทำความเสมอต้นเสมอปลายกับการอดทนด้วยเงื่อนไขเวลาของการห่างไกลเมื่อถึงเวลานั้น เราจะได้รู้ว่าเราได้เลือกถูกคนหรือไม่และมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายกับการต้องทำหัวใจไม่ให้หวั่นไหวกับอารมณ์ความรู้สึกต่างๆที่คอยเข้ามาทำให้ไหวหวั่นกับสิ่งต่างๆ ที่เปลี่ยนแปลงไปทุกๆ วันความห่างไกลจึงเหมือนเป็นตัววัดปริมาณความรักของเราไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับวันพรุ่งนี้เราจึงกลัวที่จะเผชิญหน้ากับมันเราคิดไปล่วงหน้าว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้เราไม่สามารถบังคับให้ใครมารักเราได้และถ้าเธอจะอยู่หรือเธอจะไปจะรักกันมากขึ้นหรือน้อยลงก็จะเป็นเพราะเราสองคนคงไม่ใช่ความต้องการของฉันฝ่ายเดียว หรือเธอฝ่ายเดียว(คงจะไม่มีอะไรที่จะน่ากลัวและเลวร้ายไปกว่า การยอมรับความรู้สึกตัวเอง อีกแล้วใช่มั๊ย)วันนี้ฉันจึงมีความสุขถึงแม้ว่าเราจะห่างกันแต่อย่างน้อยฉันก็ไม่เสียใจในสิ่งที่ฉันทำแต่ฉันคงจะเสียใจแน่ๆ หากฉันไม่ได้ทำนั่นก็คือการได้รักเธอมีวันที่เลวร้าย มีวันที่สวยงาม มีวันที่ว่างเปล่าสุขก็อยู่กับเราไม่นานทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นานสุขเคยแวะผ่านมาแล้วก็ไปทุกข์ก็เช่นเดียวกันวันนี้ฉันมีความทรงจำที่ดี ระหว่างเราฉันจึงมีเรื่องให้นึกถึงวันดีดีมากมายและฉันก็ได้ยิ้มให้กับความทรงจำนั้นจน ณ ตอนนี้จนถึงวันนี้จึงรู้แล้วว่ายังมีเรื่องราวอีกมากมายให้เราทั้งสองต้องเรียนรู้และเผชิญหน้ากับมันอาจจะลำบากเหน็ดเหนื่อยแต่เชื่อฉันนะว่าสักวันความฝันเราต้องเป็นจริงฉันมีความหวังตราบที่ฉันยังมีลมหายใจ เพราะความหวังของฉันนั้นมันเป็นสิ่งที่มีค่าทำให้ฉันมีจุดมุ่งหมายเผื่อสักวันอาจจะได้เป็นดังหวังเมื่อฉันเป็นคนเริ่มต้นฉันก็อยากจะเป็นคนทำให้มันจบถึงแม้ว่าการได้รักคือการเสี่ยงที่จะไม่ได้รับรักตอบแทนการตั้งความหวังคือการเสี่ยงที่จะเจ็บปวดการพยายามคือการเสี่ยงที่จะล้มเหลว แต่ยังไงก็ต้องเสี่ยงเพราะสิ่งที่น่าอันตรายที่สุดถ้าชีวิตนี้ ฉันไม่เสี่ยงอะไรเลยถ้ารัก เริ่มต้นที่คนสองคนผูกพันกันเข้าใจกันต่างต้องการอยากที่จะร่วมทางเดินด้วยกันวันนี้ฉันก็อยากจะให้เรา ไว้ใจ กัน เพราะแน่นอนเราไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นแต่ถ้าวันนี้เราทำดีที่สุดแล้ว ก็คงไม่ต้องกลัวอะไรวันต่อไปของเราก็คงจะดีเอง...และฉันก็พอใจ กับสิ่งที่ได้รับในเวลานี้ฉันมีความสุขที่ได้รัก รักในสิ่งที่ฉันเป็นรักในทุกความรู้สึกดีดีที่ได้รับจากทุกคนรักในสิ่งที่ตัวเองทำและฉันรักในสิ่งที่หัวใจฉันต้องการสำหรับฉันจึงไม่ต้องการอะไรมากมายฉันรู้สึกเหมือนกับตัวเองช่างเป็นผู้หญิงโชคดีเหลือเกินที่ฉันโชคดีที่มีคนที่รักฉันและฉันก็รักเค้ากับผู้ชายอย่างเธอทั้งที่บางครั้งเธอเองก็อาจคิดว่าตัวเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรแต่อย่างน้อยวันนี้เธอดีกับฉัน ฉันจึงไม่สนใจว่าเธอจะเป็นอย่างไร และถึงแม้ว่าเรื่องราวระหว่างเราอาจจะไม่เป็นดังที่เราหวังเลยสักนิดเดียว หรืออาจจะไปไม่ถึงฝันฉันรักเธอ และอยากให้เธอมีความสุขแม้ว่าความสุขนั้นจะไม่ได้หมายถึงว่ามีฉันอยู่ด้วยก็ตามและหากความจริงเราต้องจากกันไปจริงๆ ฉันรับประกันได้เช่นกันว่าถ้าวันนี้ฉันไม่ขอร้องให้เธอมาเป็นของฉัน ฉันจะต้องเสียใจไปจนตราบชีวิตฉันจะหาไม่เพราะฉันรู้หัวใจฉันดีว่าเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ในใจฉันตลอดมาอยากบอกทุกคนว่าไม่มีใครได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการทั้งหมดไม่มีใครที่เกิดมาสมบูรณ์แบบวันนี้เราควรปล่อยวาง เพื่อให้หัวใจไม่บอบช้ำนานเกินจนกลายเป็นแผลในใจที่คอยทำร้ายตัวเองมีความสุขกับความเป็นจริงวันนี้เพราะพรุ่งนี้เราอาจไม่มีโอกาส
เพียงก้าวพลั้ง
บางครั้งหัวใจของเราก็พุ่งไปเร็วกว่าความคิดโดยเฉพาะเมื่อได้เห็นสิ่งที่ปรารถนาอยู่ตรงหน้าแค่วินาทีเดียวก็ยังกลัวที่จะสูญเสียมันไปฉันรู้สึกคล้ายกับเวลาที่เดินหรือวิ่งขึ้นบันไดฉันชอบก้าวทีละสองขั้นถึงพื้นได้เร็วกว่าแต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เคยสะดุดล้มแต่ฉันได้ทำเช่นนั้นกับความรักประหม่ากับการใช้หัวใจอย่างลุ่มหลงและไม่เกรงกลัวต่อความผิดหวังที่จะเกิดขึ้นสุดท้ายสิ่งที่ได้รับก็สมควรแก่ความประหม่าที่ได้ใช้ไปน้ำตาและความเสียใจผลรับที่เลวร้ายเกินจะทนเหมือนฉันฆ่าตัวเองทางอ้อมเหมือนวิ่งสะดุดล้มเข้าใส่ปลายมีดที่เธอถือไว้มันทิ่มลงลึกกลางใจเหมือนตาย แต่ไม่ตายเท่านั้นเอง
ส่วนลึกของหัวใจฉันยังมีเธออยู่กับฉันทุกช่วงเวลา
ส่วนลึกของหัวใจฉันยังมีเธออยู่กับฉันทุกช่วงเวลาไม่ว่าทุกข์สุขหรือเหงาเธอยังอยู่กับฉันเสมอถึงแม้ว่ามันเป็นแค่ ความรู้สึกที่ฉันมี แต่ฉันก็ยังภูมิใจที่ฉันยังสามารถเก็บความรู้สึก ๆ ดี ๆ ที่เธอเคยให้ไว้กับฉันฉันยังจำวันแห่งความสุขของเราได้ ถึงแม้ว่ามันเป็นช่วงเวลาที่สั้น ๆ แต่ฉันจะขอจดจำมันไปตลอดถึงแม้ว่าคนข้าง ๆ ฉันตอนนี้มันไม่ใช่เธอแต่ฉันก็จะยังคงขอเก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจของฉัน ฉันอาจจะเคยเสียใจร้องไห้ทรมานเหงาเวลาที่เธอจากไปแต่ฉันจะลบสิ่งเหล่านั้นออกไปฉันจะเก็บ ความสุข ไว้กับฉันตลอดไปเรามีสิทธิ์เลือกที่จะเก็บความรู้สึกดี ๆ และเลือกที่จะลบความทรงจำที่ไม่ดีออกไปได้และฉันจะเก็บสิ่งดี ๆ ให้อยู่กับฉันไปตราบนานแม้ว่าวันนี้หรือวันต่อไปไม่มีเขาอยู่ข้างกายแล้ว
ในเมื่อไม่รักกันแล้ว ก็ปล่อยมือจากกันเถอะ
มันเป็นเรื่องธรรมดาหากความรักของคนสองคนเดินมาถึงทางตันไม่สามารถจูงมือกันไปได้ตลอดรอดฝั่งเหมือนอย่างที่วาดฝันไว้ก็ถึงเวลาของการ"เลิกรา"แต่มีบางคู่ที่รู้ทั้งรู้ว่ายังไงซะรักครั้งนี้ก็ไปด้วยกันไม่รอดก็ยังพยายามฝืนยื้อดันทุรังเพื่อจะรักษาสถานภาพของคำว่า"คนรัก"เอาไว้ให้นานที่สุดจนสุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ต้องจบลงและจากลากันไปด้วยความรู้สึกไม่ดีเชื่อเถอะว่าจากคนเคยรักกันจนหมดใจหากวันใดวันหนึ่งใครคนใดคนหนึ่งหมดใจหรือปันใจอีกฝ่ายต้องรับรู้หรือสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงนั้นเพราะอะไรๆก็คงไม่เหมือนเคย...จากเดิมที่ไม่ว่าจะเอาทำอะไรเขาหรือเธอก็จะสนับสนุนเห็นดีเห็นงามและคอยให้คำปรึกษาเมื่อหมดรักกลับขวางไปซะทุกอย่างแถมบางทียังชอบพูดจาประชดประชันเสมอหรือจากเดิมที่นึกถึงเราเป็นคนแรกไม่ว่าจะทำอะไรก็คอยถามไถ่หรือขอคำปรึกษากลับกลายเป็นเราคือคนสุดท้ายที่รู้เรื่องของเขาหรือเธอเป็นต้นถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไม่ว่าคุณทั้งคู่จะพยายามฝืนต่อไปแค่ไหนยื้อด้วยวิธีอะไรสุดท้ายทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องจบลงอยู่ดีทำไมไม่หันหน้าคุยกันว่าณตอนนี้ความรู้สึกที่มีให้กันและกันเป็นอย่างไรรู้สึกเฉยๆเหมือนเป็นเพื่อนรู้สึกเหมือนเป็นพี่เป็นน้องหรือความรู้สึกแบบคนรักมันค่อยๆหายไปตามกาลเวลาฯลฯจากนั้นอาจจะลองมาปรับเปลี่ยนเติมความหวานให้กันและกันดูเผื่อความรู้สึกต่างๆจะกลับมาเหมือนเดิมหากมันยังไม่ดีขึ้นทางเลือกสุดท้ายคงเป็นการตัดสินใจ"เลิกรา"จากกันด้วยดีจริงอยู่ว่าการจากลาใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะความพันผูกที่มีให้แก่กันและกันความรู้สึกดีๆที่เคยทำร่วมกันมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะ"ตัดขาด"กันไปได้ง่ายๆทางที่ดีอยากให้คุณทั้งคู่ลองคิดถึงวันข้างหน้าจะเจ็บตอนนี้หรือเจ็บปวดช้ำใจต่อไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดทำไมไม่เก็บช่วงเวลาดีๆที่เคยมีด้วยกันไว้ให้เป็นความทรงจำดีๆที่หวนคิดถึงทีไรแล้วใจยิ้มได้ทุกครั้งเพียงแค่ยอมเป็นคนใจแข็งพอตัดใจหันหลังเดินจากมาตอนนี้ดีกว่าเจ็บช้ำต่อไปเรื่อยๆและคิดซะว่าอย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้มาแค่ได้รู้จักกันแต่ไม่ได้เป็นคู่กัน
แอบรัก
ฉันชอบความรู้สึกของการได้ "แอบรัก" ใครซักคนหนึ่งชีวิตของคนเราถ้าได้รู้สึกถึง "ความรักแบบไม่ครอบครอง" บ้างก็คงจะดีไม่น้อยโลกคงไม่วุ่นวายไม่ยื้อแย่งไม่ครอบครองและความรักก็คงจะไม่"เห็นแก่ตัว"อย่างที่ดำเนินอยู่ขึ้นชื่อว่า "แอบรัก" แล้วล่ะก็ฉันเชื่อว่ามันไม่ใช่อาการที่ต้องการจะเปิดเผยตัวไม่อยากให้ใครได้รู้ได้เห็นความสุขเกิดขึ้นได้ในมุมเงียบๆและปราศจากการครอบครองความรักแบบเงียบกริบสอนให้คนปล่อยวางและหัวใจอ่อนโยนไม่ปรารถนาอะไรมากไปกว่าการได้รักและมากที่สุดก็คงจะเป็นแค่ให้อีกฝ่ายได้รับรู้ว่า "รัก เท่านั้นเองที่ความรักต้องการคงเหมือนกับไม่ขีดไฟแอบหลงรักดอกทานตะวันสุดท้ายมันก็ต้องการแค่เพียงแค่ให้ดอกทานตะวันหันมองแสงอันน้อยนิดของมันแม้จะเป็นแสงสุดท้ายที่ถูกจุดขึ้นเพื่อดับลงตลอดกาลก็ตาม
เชื่อไหม???... ฉันเคยรู้จักคนๆนึงที่แอบรักใครอีกคนได้นานเป็นปีๆโดยไม่เคยแสดงตัวต่อความรักของเขาหญิงสาวใช้โทรศัพท์เป็นสื่อแสดงความรู้สึกตลอดมาทุกคืนเธอจะยกหูโทรหาเขาแม้บางครั้งด้วยคำพูดสั้นๆแค่ว่า "นอนหลับฝันดี" เท่านั้นก็ตามชายหนุ่มไม่เคยเห็นหน้าเธอทั้งที่ความเป็นจริงนั้นเธออยู่รอบตัวเค้าตลอดเวลา เธอเคยเดินผ่านเขาใกล้กันแค่เอื้อมมือคว้าแต่เขาไม่รู้จักเธอ เธอเคยสบตาเขาแต่เขาไม่เห็นแววตาเธอ เธอเคยยืนตรงหน้าเขาแล้ว(แอบ)ฟังเขาพูดคุยกับเพื่อนของเขาแต่เค้าไม่ได้พูดกับเธอทั้งหมดเป็นความสุขของหญิงสาว "สุขที่ได้เห็นเขาโดยที่เขาไม่จำเป็นจะต้องเห็นเธอ" การติดต่อของเค้าและเธอสิ้นสุดลงในวันที่ชายหนุ่มมีคนรักที่แสดงตัวอย่างชัดเจนเค้าเลือกที่จะรักคนอื่นเพราะในความคิดของเค้าหญิงสาวไม่มีตัวตนหญิงสาวห่างออกมาไม่อนุญาตให้ตัวเองเข้าใกล้เค้าอีกเธอคำนึงถึงความถูกต้องและทุกอย่างย่อมมีเจ้าของเมื่อถึงเวลาความรักของเธอบริสุทธิ์เกินกว่าจะทำร้ายใคร ในเมื่อชายหนุ่มเลือกที่ปักดอกไม้อื่นลงบนแจกันของเค้าต่อให้เธอสวยงามกว่าดอกไม้ดอกนั้นเพียงใดเธอก็ไม่อาจแสดงตัวได้แต่เธออนุญาตหัวใจให้รักเค้าได้เท่าเดิมและคงจะไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้เพราะ"รักแท้"สอนให้เธอมีความสุขได้แม้"ไม่ได้เป็นเจ้าของ "หรือ" ถูกครอบครอง"และ "รักแท้" นี่เองที่จะทำให้ดอกไม้อย่างเธอไม่มีวันแห้งเหี่ยว "แม้ว่าเธอจะเป็นดอกไม้ไร้ชื่อที่ไร้แจกันตลอดไปก็ตาม" |
ขนนกกับดอกไม้
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
