เริ่มเมื่อวันที่เราได้ลืมตามาดูโลก..
เจ้าเต็กน้อย สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ผิวพรรณที่ดูละเอียดอ่อนนุ่มนิ่มบอบบาง.. ดูไร้พิษภัย
แขนขาที่หดคู้และยืดเหยียด ตะกุยตะกาย ร้องไห้จ้า เหมือนรู้เป็นนัยๆว่า โลกใหม่ที่นี่มัน..
อันตราย..
และไม่ว่าจะเกิดมาท่ามกลางหมู่คนที่คอยรุมล้อม ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่อย่างเอิกเกริก..
หรือ จะเกิดมาท่ามกลางความรู้สึกของคนที่มาก่อนหน้าว่า
มาแล้วเหรอ เจ้าคนที่จะมาแย่งเรากินแย่งเราใช้ มาแย่งทรัพยากรเครื่องนอนนุ่งห่ม
แม้กระทั้งจะมาแย่ง ความรัก จากพ่อแม่ของเราไป..
ดราม่าเกิดขึ้นแล้ว..
เจ้าเด็กน้อยที่ไร้เจตนาดีชั่ว ถือกำเนิดโดยอำนาจแห่งกรรมกำหนด
ผ่านกระบวนการคัดสรรจากธรรมชาติอย่างยุติธรรมที่สุด ไม่มีโน้มเอียง
และไม่ว่าเจ้าจะยินดีที่ได้เกิดมาหรือไม่ก็ตาม..
แต่เจ้าก็ได้กลายมาเป็น ตัวละคร ในโรงภาพยนต์แห่งชีวิตเรียบร้อยแล้ว..
แต่จะสวมบทบาทเป็นตัวแสดงตัวไหนนั้นคงบอกกันเป็นรายตัว
บอกอย่างละเอียดละออกันไปเลยคงไม่ได้..
ที่แน่ๆ ทุกคนที่เกิดมาเป็นคนสามัญธรรมดา จะต้องได้เล่นแค่ สามบท นี้เท่านั้นในหนึ่งช่วงชีวิตนี้
นั่นคือ บทนายสุข บทนายทุกข์ และ บทนายเฉย..
นอกเหนือจากสามบทนี้ไม่มี..
จากวันที่เกิดมา จนกระทั่งเติบโตเป็นเป็นผู้ใหญ่
ถ้าตามกฏหมายของประเทศเราก็ขอเพียงมีชีวิตอยู่จนข้ามปีที่ ยี่สิบเอ็ดปี บริบูรณ์
เราก็จะถือว่า ท่านทั้งหลายต่างก็มีสิทธิและเสรีภาพโดยชอบธรรม ที่จะดำรงชีวิตและใช้ชีวิต
ได้โดยเสรีโดยไม่ไปเบียดเบียนสิทธิของผู้อื่นภายใต้กฏหมายกำหนด
มีความเป็น อิสระทางกายและความคิด ด้วยความรับผิดชอบต่อตนเองและผู้อื่น
หรือจะเรียกอย่างง่ายๆว่า เป็นผู้บรรลุนิติภาวะ หรือเป็น ผู้ใหญ่เต็มตัว แล้วนั่นเอง..
ในทางกฏหมายคนที่โตเป็นผู้ใหญ่เขานับกันที่ อายุ นับกันที่วันเดือนปีที่เกิด
แต่ในทาง ธรรมะ เขาหาได้เอาตัวเลขที่สมมุติว่าใครอยู่บนโลกนี้มานานกว่ากัน
เอามาเป็นเกณฑ์ว่าใครเป็นผู้ใหญ่กว่าอีกคนหนึ่งนั่นไม่ใช่เลย..
หากแต่เขาดูกันที่ อายุของจิต ต่างหาก..
อายุของจิต คือ ความเข้าใจโลกเข้าใจชีวิตอย่างตรงไปตรงมา ไม่บิดเบี้ยวเพราะรักชอบชัง
เข้าใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตย่อมเกิดแต่เหตุทั้งสิ้น
มันจึงแสดงผลออกมา ให้เราเก็บเกี่ยวอย่างหวานชื่นรื่นรมย์ หรือ ขมขื่นหนักหนา
มีความยินดีและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับสิ่งที่กำลังเกิดอยู่ ปรากฏอยู่แล้ว
โดยไม่ยึดติดกับอดีต และไม่ไขว่คว้าหาอนาคตจนทุกข์ทรมานร้อนรน
รับรู้ทั้งสิ่งดีและไม่ดีที่ผ่านเข้ามาในชีวิต และก็พร้อมจะปล่อยวางมันลงอย่างรวดเร็ว
ไม่ถืออะไรเอาไว้นานๆให้หนักมือ..
คนที่มีอาการทางใจเช่นนี้ ไม่ว่าเขาจะเป็นแค่เด็กอมมือเมื่อวานซืน
หรือ เป็นแค่คนป่วยนอนรอวันตาย อยู่บนเตียงเน่าๆ
หัวใจพวกเขาก็น่ากราบทั้งนั้น..
เราสามารถกราบไหว้พวกเขาได้อย่างสบายใจ ถือว่าเป็นคนดีที่หาได้ยาก
ย้อนมาดูตัวเราในวันนี้
ก็แอบปลงที่อายุอานามก็ไม่น้อยแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นแค่เรื่อง สมมุติ ในทางโลกก็ตาม
แต่มันก็อดหวั่นไหวกับตัวเลขชีวิตที่เดินหน้าเข้าสู่โซนตะวันตกดินอย่างไม่หยุดยั้ง..
ดูตัวเองแล้วก็ยอมรับความจริงอยู่อย่างหนึ่งว่า
เรานี่หนามันแก่แต่ตัว แต่หัวใจช่างไร้เดียงสา
ยังแยกแยะผิดถูกดีชั่วได้ไม่ครบถ้วน ยังไม่แจ้งในโลกธรรมดีชั่วที่ห่อหุ้มตัวอยู่
ยังยึดมั่นกอดเก็บเรื่องเก่าๆเอามาทำร้ายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ยังดิ้นรนไข่วคว้ากับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง กลัวอด กลัวตาย กลัวไม่มีใครรัก กลัวไม่มีคนเลี้ยง
กลัวมันสารพัด..
ทั้งๆที่มี ดอกไม้สีสวยสดใส ส่งกลิ่นหอมชื่นใจ มีให้เราได้เด็ดดมอยู่ตลอดสองข้างทางที่ก้าวเดิน..
แต่เรากลับมองไม่เห็นเสียนี่..
หวังจะไปชื่นใจกับสวนดอกไม้งามใหญ่โตข้างหน้า
ที่ไม่แน่ใจว่าเราจะเดินไปถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้..
ดอกไม้สองข้างทาง คือ ครอบครัว คนรัก เพื่อนพ้อง และ มิตรภาพ
ดอกไม้สองข้างทาง คือ ความสุขความยินดี ที่ยังได้ตื่นมามีลมหายใจ
ดอกไม้สองข้างทาง คือ การให้อภัย โยนทิ้งความอาฆาตแค้นเคืองขุ่น
คือการปล่อยมือจากศัตรูคู่แค้น เขาไม่ปล่อยเราช่างเขา แต่เราปล่อยมือแล้ว พอแล้ว..
ทำไมเราไม่ชื่นชมสิ่งเล็กๆง่ายๆ ใกล้ๆตัว
หากความสุขมันหายากจริง เราก็คงต้องไปหาที่อื่น วิ่งวนวุ่นวายไปไม่รู้จบแน่..
เพราะว่าโลกนี้เต็มไปด้วยอันตรายน้อยใหญ่ ตั้งแต่วันแรกที่เราเกิดมา
เพราะละครชีวิตมีบทบาทให้เล่นเพียงไม่กี่บท
อย่ามัวเสียเวลาไปอิจฉาคนที่เขาได้แสดงเป็นคนที่มั่งมีมากมายกว่าเรา..
อย่าไปเสียเวลาไป เล่นบทตัวโกง ให้คนอื่นหมั่นใส้ เพียงเพราะเราไม่มีอะไรให้คนอื่นชื่นชม..
คนที่เป็นผู้ใหญ่ในทางธรรม
เขาไม่อยากเล่นบท ดราม่า เรียกน้ำตาเรียกความเห็นใจจากคนดู
เพราะเขาเข้าใจว่าชีวิตเขามัน แสนสั้นและทรงคุณค่า เกินกว่าจะมาทำอะไรโง่ๆไปวันๆ
ชีวิตเขาก็ของเขา ชีวิตเราก็ของเรา มีต้นทุนมีที่มาไม่เหมือนกัน..
สู้เอาเวลาที่เหลืออยู่มาตีบท ตัวกูของกู ให้แตกในชีวิตนี้..
เพื่อที่จะได้ไม่ต้องกลับเกิด ต้องกลับมาเล่นบทละครเดิมๆ อีกต่อไป..
จำไว้ อย่าดราม่าเยอะ.. !
ขอขอบคุณเจ้าของรูปสวยๆทุกรูปครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [