เพียงแค่..สมมุติ..
ลองสมมุติดูนะว่า..
ถ้าโลกนี้ ไม่มีกลางวัน แสงเงาและสีสันต่างๆก็คงไร้ความหมาย..
ถ้าโลกนี้ ไม่มีกลางคืน ความสวยงามของดวงดาว ดวงจันทร์
คงเป็นได้แค่เรื่องเล่าเพ้อฝันในนิยาย..
แล้วถ้า เวลา เป็นสิ่งที่ย้อนกลับไปกลับมาได้จริง..
เราทุกคนคงใช้มัน สิ้นเปลือง เสียยิ่งกว่า กระดาษทิซซู่ในห้องน้ำเป็นแน่..
ถ้าวันนี้ทุกคนคิดว่า ทรัพย์สินเงินทอง เป็นของมีค่ายิ่งกว่า ความรู้ ..
ในบ้านของผู้คนคงกองเต็มไปด้วยหนังสือเล่มน้อยใหญ่ ที่พร้อมเป็นเชื้อไฟในเตาฟืน..
แล้วถ้าหากว่า ธรรมชาติมอบ ความทรงจำ ให้แก่มนุษย์เพียงแค่ชั่วข้ามคืน..
เพียงแค่หลับตาตื่น ทุกข์โศก สุขสันต์ คงเป็นเหมือนแค่ฝันไป..
สมมุติว่า โลกนี้ไร้ซึ่งพรมแดน มากีดกั้น
ภาษาที่เราใช้สื่อสารกัน คงเหลือไม่กี่ภาษา สิ่งที่เราต้องเรียนรู้เพิ่มเติมขึ้นมาคงเป็น ภาษาใจ..
แล้วถ้าสมมุติว่า โลกนี้ เงินตรา ไร้ความหมาย..
ความมั่งคั่งที่แท้จริงของคนเรา คงวัดได้จาก น้ำใจ และ ศรัทธา..
แล้วสมมุติว่า โลกนี้ไม่มีคนเกิด ไม่มีคนตาย..
โลกใบนี้ก็คงไม่ต่างจาก คุก ที่ไม่ใช่แค่เพียงคุมขังจองจำ ทุกหน่วยชีวิตเอาไว้เท่านั้น..
แต่มันจะเป็น เรือนจำจิตวิญญาณ ที่ไร้ทางออก ไร้ทางเข้า ที่แสนโดดเดี่ยวและทรมาน..
แต่ถ้า โลกนี้ว่างเปล่าไร้ผู้คน..
การเบียดเบียนแก่งแย่ง ทรัพยากร ทางสังคมชนชั้น
ก็คงเป็นเรื่องของเหล่า สัตว์เดรัจฉานเลื้อยคลาน ทั่วๆไป..
ถ้าสมมุติว่า ผลของกรรมไม่มีจริง..
เพราะไม่มีใครเคยเห็น ไม่เคยมีใครได้รับผลของมัน..
ไอ้คำว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว คงเป็นเรื่องโกหกพกลม..
คงมีเอาไว้เพื่อ ขู่ หรือเอาไว้แค่ ปลอบใจ เหล่าคนชั่วและหมู่คนดี ก็เท่านั้น..
และหากสมมุติว่าธรรมชาติลืมมอบ ความ โลภ โกรธ หลง มาให้มนุษย์ทุกผู้ทุกนาม..
ทั้งเหล่า เทวดา นางฟ้า พยายม คงต้อง ตกงานกันเป็นแถว..
คงต้องย้ายที่อยู่ทำมาหากิน.. เพราะขาดแคลน เพื่อนบ้าน ลูกค้าคนสำคัญ..
เพราะเหล่า มนุษย์ผู้พ้นโลกทั้งหลาย ก็คงได้ย้ายหนีไปอยู่ที่อื่น..
เพราะจิตใจสูงเกินกว่าที่จะอยู่ทั่ง สรวงสวรรค์และยมโลก..
ต่างก็ชักชวนกันเดินทางเข้าสู่ แดนดินถิ่น นิพพาน กันไปจนหมดโลกซะแล้ว..
อืม...!!
สมมุตินะครับสมมุติ..
ขอขอบคุณเจ้าของรูปสวยๆทุกรูปครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [