ทุกคนมีศักยภาพเท่าเทียมกัน

ทุกคนมีศักยภาพเท่าเทียมกัน
คำพูดนี้อาจเกินเลยไปในสายตาของคนหลายคน คำคัดค้านคงมีมากมาย แต่ลองพิจารณาประเด็นย่อย ๆ ต่อไปนี้ก่อนว่า มันอาจจะเป็นจริงได้
คนที่เรียนเรื่อง การวิจัย จะรู้ว่า ตัวแปรเป็นเรื่องที่สำคัญมาก
คนส่วนใหญ่สนใจแต่ตัวแปรต้นและตัวแปรตาม แต่แท้ที่จริงตัวแปรแทรกซ้อนนี่สำคัญกว่า
ทำไมในการทดลองภาคสนาม ผลการทดลองจึงต่างกันทั้งที่ใส่ตัวแปรต้นเหมือนกัน เพราะควบคุมตัวแปรแทรกซ้อนไม่ได้
คนเป็นครูจะรู้ว่า เด็กทุกคนมีความแตกต่างกัน การเรียนการสอนในชั้นเรียนในห้องสี่เหลี่ยม ที่ครูใช้วิธีการสอนแบบเดียวกับเด็กที่ต่างกัน ผลย่อมไม่เท่ากันอยู่แล้ว
เด็กที่ชอบเรียนเขียนอ่านจะเรียนรู้เรื่อง แต่เด็กที่มีปัญญาในรูปแบบที่ต่างกันออกไปจะเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง
ครูจึงควรมีความรู้เรื่องพหุปัญญา
เด็กแต่ละคนจะเก่งแต่ละด้านต่างกัน
เด็กแต่ละคนจะเรียนด้วยวิธีการที่ต่างกันหรือมีลีลาการเรียนรู้ไม่เหมือนกัน
วิธีการสอนในแต่ละเรื่อง แต่ละบริบทของครู จึงควรต่างกัน ด้วยขึ้นอยู่กับเนื้อหาและเด็กที่เรียน ไม่ใช่สอนแบบบรรยายตลอดปีตลอดชาติ
ถ้าครูไม่ปรับการเรียนเปลี่ยนการสอนให้เหมาะกับเด็กแต่ละคนแล้ว เด็กที่ได้ที่ 1 ย่อมได้ที่ 1 และเด็กที่ได้ที่โหล่ย่อมได้ที่โหล่ตลอดไป
การสอนพิเศษจึงเกิดขึ้นในครอบครัวที่พ่อแม่มีความรู้และมีเงินมากพอจะจ้างครูมาสอนแบบตัวต่อตัว ซึ่งจะเป็นวิธีการที่ดีที่สุด เพราะครูจะค้นหาสาเหตุว่า พื้นฐานตรงไหนที่เด็กไม่เข้าใจ และเสริมแต่ละจุดจนรู้เรื่อง และเข้าใจดี
เมื่อพื้นฐานแม่นการต่อยอดจึงไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป
 
ทุกคนจะเรียนรู้ได้เท่ากัน
แต่อาจใช้เวลาที่ต่างกัน
และวิธีการที่แตกต่างกันออกไป
 
เมื่อต้องการให้เด็กเป็นคนเก่งในทุกด้าน เช่น สอบได้ที่ดี ๆ ในห้อง ลองค้นหาจุดอ่อนที่มีอยู่ในตัวเขา เสริมเพิ่มเติมให้รู้เท่ากับเกณฑ์มาตรฐานที่โรงเรียนกำหนดและอาจจะมากกว่า หรือจะให้มีความสามารถพิเศษเฉพาะด้านที่ติดตัวเขามาแต่เล็กแต่น้อยให้ใส่ในสิ่งที่เขาต้องการจนเต็มอิ่ม
การเรียนรู้ที่จะรู้จักเด็กแต่ละคนเป็นอย่างดี และให้ในสิ่งเด็กขาด รวมทั้งเพิ่มเติมในสิ่งที่เด็กต้องการ ย่อมสร้างศักยภาพให้มีอย่างเต็มที่ได้
เชื่อเถอะ เริ่มต้นเสียแต่วันนี้แล้วลูกของคุณจะเป็นที่ 1 ได้อย่างแน่นอน
 

Create Date : 13 พฤษภาคม 2567 Last Update : 13 พฤษภาคม 2567 15:19:16 น. Counter : 410 Pageviews.		0 comments
Share Tweet