บ้านติดชายป่าอากาศหนาวเย็นเป็นสิ่ง ที่ไม่คุ้นเคยสำหรับแตงนิล อย่าเรียกว่าไม่คุ้นเคยเลย แต่มันเป็นความแปลกใหม่อย่างแท้จริง
จากเรือนไม้สองชั้นใต้ถุนสูงแถบชนบทในจังหวัดทางภาคเหนือของประเทศไทย ลัดฟ้ามาอยู่ที่กระท่อมไม้ลักษณะแปลกตรงชายป่า ต้นไม้รอบ ๆ ก็มีรูปร่างพิลึกพิลั่นโค้งคดงอชวนขนหัวลุก ถ้าเป็นคนจิตอ่อนก็คงไม่มีใครอยากมาอยู่ตรงนี้ ต่างจากเธอ สถานที่สงบเงียบแบบนี้เหมาะจะหลบเร้นผู้คนชั่วคราว
ไม่เคยนึกว่าตัวเองจะต้องดั้นด้นมาไกลถึงขนาดนี้ แต่ไม่ว่าลำบากยังไงก็ต้องอยู่ให้ได้ จะกลับไปเมืองไทยคงยากแล้ว มีแต่ต้องเดินหน้าอย่างเดียว
แตงนิลนึกถึงภาพพ่อแสนหมอผีผู้เป็นพ่อเลี้ยง ถูกตำรวจและชาวบ้านช่วยกันล้อมจับในข้อหาขโมยศพหญิงท้องแก่ตายทั้งกลม เพื่อนำมาทำพิธีทางไสย์ดำ
นี่ไม่ใช่การขโมยศพครั้งแรก แต่เป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องมาหลายปี คนตายล่าสุดบังเอิญเป็นหลานสาวของผู้มีอิทธิพลในหมู่บ้าน พ่อหมอแสนซึ่งสังหรณ์ใจอยู่แล้ว รู้ว่าปีนี้ตนกำลังดวงตก จึงวางแผนเตรียมการไว้ล่วงหน้า ส่งลูกเลี้ยงเดินทางไกลไปถึงเมืองเล็ก ๆ ในเขตชนบท รัฐจอร์เจีย
‘ไปเถอะนังนิล ไปอยู่กับพ่อแท้ ๆ ของเอ็ง ที่นี่ไม่มีอนาคตให้เอ็งอีกแล้ว’
‘แต่พ่อจ๋าฉันจะไปได้ยังไง ถึงฉันจะพอมีความรู้ มีงานทำ มีเงินเก็บพอสมควร แต่ไม่ได้ถึงขนาดกับจะเดินทางไปอเมริกาได้’
‘เจ้าตรันมันเคยส่งเงินมาให้ข้าเก็บไว้ให้เอ็งเผื่อยาม คับขัน ก็มากโขอยู่พอที่จะเป็นค่าเดินทางข้ามประเทศได้ ไปตามที่อยู่ในแผนที่ที่ตรันพ่อเอ็งให้มานั่นแหละ ไปหาอนาคตใหม่เอาเถอะ อยู่ที่นี่เอ็งอาจไม่เหลืออนาคตอะไรอีก’
ทำไมต้องไปถึงจอร์เจีย ก็เพราะความจริงแล้วคนที่เธอเรียกว่าอาตรัน น้องชายของพ่อเลี้ยงแสนนั้น เป็นพ่อแท้ ๆ ของ แตงนิลยังไงล่ะ
ตรันเป็นนักเสี่ยงโชค ตระเวนเดินทางไปทั่ว และที่อยู่สุดท้ายของตรันก็คือหมู่บ้านเดติโอ ใกล้เขตป่าติดชายเขา ไกลสุดโลกสำหรับแตงนิล ต้องเดินทางคนเดียว ภาษาอังกฤษของเธอพอใช้ได้ พอจะสื่อสารรู้เรื่องเอาตัวรอดได้ในระดับหนึ่ง
แต่กว่าจะเดินทางมาถึงเดติโอ แตงนิลต้องเสียเวลาไปมาก เพราะความไม่คุ้นกับสถานที่ วัฒนธรรมและภาษา เกิดอุปสรรคสุ่มเสี่ยงหลายครั้งที่ทำให้เกือบจะเดินทางมาไม่ถึง แต่สุดท้ายเธอก็เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางจนได้
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอเป็นศิษย์มีครู ได้รับการถ่ายทอดจากพ่อเลี้ยงโดยเฉพาะวิชาพรางตัว

ท่ามกลางสายหมอกผ่านพุ่มพฤกษ์ ปรากฏกระท่อม หลังใหญ่ตั้งอยู่โดดเดี่ยว แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติอันประหลาด ผสมผสานไปด้วยกลิ่นอายของความลึกลับน่ากลัว
ไกลออกไปทางด้านหนึ่ง มองเห็นทิวเขาสูงห่มคลุมด้วยสีสันของความเขียวขจีจากต้นไม้ใหญ่น้อย สลับกับไม้ใหญ่อีกประเภทที่มีสีสันดอกใบสดสวยเจิดจ้าปนไปกับไม้ดอกสีหวานละมุนตา ขัดแย้งกับไม้ใหญ่รูปร่างประหลาด แลดูโค้งงอราวกับคนแก่พิกลพิการ ยิ่งมองนานยิ่งดูคล้ายปีศาจที่คอยหลอกหลอนอย่างน่าขนลุก
หญิงสาววัยยี่สิบสามเดินสำรวจรอบพื้นที่ภายนอก พร้อมกวาดตามองไปทั่วบริเวณอย่างระวัง พ่อตรันของเธอช่างสรรหาที่อยู่เหลือเกิน แม้ไม่ถึงกับกันดารแต่ก็ห่างไกลจากชุมชนเพื่อนบ้านพอควร
อาหารการดำรงชีพน่าจะมาจากปลาในบึงน้ำใหญ่ทางด้านหนึ่ง พืชพรรณธัญญาหารตรงชายป่าพอมีอยู่ เนื้อสัตว์คงต้องล่าสัตว์เล็กเอา เห็นจะต้องเลี้ยงเป็ดไก่ไว้กินไข่ด้วย เธอไม่รู้ว่าพ่อตรันมีความเป็นอยู่อย่างไร แต่ถ้าอยู่กันแค่สองพ่อลูกอย่างสันโดษคงไม่สิ้นเปลืองอะไรมาก เดินไปก็คิดวางแผนดำรงชีวิตในต่างแดนต่างต่างนานา
รอบกระท่อมที่มีแต่ต้นไม้ลักษณะหลอนเป็นที่อาศัยของนกสีดำอย่างอีกาตัวโต เอ๊ะ...เมืองนอกก็มีอีกาด้วยสินะ
พอเข้าไปภายในกระท่อมกลับดูกว้างขวางกว่าที่มองเห็นภายนอก มีการแบ่งสัดส่วนอย่างชัดเจน ห้องนอนอยู่ทางด้านหนึ่ง ห้องน้ำ ห้องครัวอยู่ลึกเข้าไป
ห้องหับทุกส่วนดูสะอาดตาเหมือนได้รับการปัดกวาดเช็ดถูเป็นประจำ แสดงว่าพ่อแท้ ๆ ของเธอต้องเป็นคนรักความสะอาดไม่น้อย พอนึกถึงตรงนี้ก็อดยิ้มขำนิด ๆ ไม่ได้ เธอไม่เคยเป็นหน้าตาตอนปัจจุบันของพ่อ จำได้ราง ๆ ว่าอาตรัน หรือพ่อตรันเป็นชายร่างสันทัด ผิวคล้ำ มีหนวด จำได้เพียงแค่นั้น
แตงนิลเดินสำรวจไปทั่วบ้าน ได้ยินเสียงคล้ายมีความเคลื่อนไหวอยู่ในเห็นห้องเล็ก ๆ ที่เปิดแง้มไว้ จึงชะโงกเข้าไปดู
“อาตรัน เอ้อ...พ่อใช่ไหมจ๊ะ แตงมาถึงแล้วนะ”
แตงนิลผลักบานประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะ เพราะคิดว่าพ่อของเธออยู่คนเดียว แต่ภาพที่เห็นทำให้หญิงสาวถึงกับผงะอย่างไม่คาดคิด
อักขระและสัญลักษณ์แปลกตาบางอย่างถูกเขียนลงเต็มพื้นที่ภายในห้อง ไม่เว้นแม้แต่เพดาน!
โต๊ะไม้เก่าคร่ำคร่าตัวใหญ่ตั้งวางอยู่มุมหนึ่ง บนโต๊ะเต็มไปด้วย หินรูปทรงแปลก ๆ สีดำหลายขนาด หัวกะโหลกของสัตว์บางชนิด แพะ หมา แมว งู หรือแม้แต่ซากนก แมงมุม แมงป่อง ตามมุมห้องมีตุ๊กตาพันผ้าเก่าขะมุกขะมอมเหมือนมัมมี่แขวนอยู่ทั้งสี่ทิศ!
คนที่คุ้นเคยกับไสย์ดำมาแต่เด็กอย่างแตงนิล รู้ได้ทันทีว่าสิ่งของเหล่านี้ เป็นเครื่องประกอบในพิธีมนตร์ดำ แต่เธอไม่เคยเห็นมนตร์ดำแบบนี้มาก่อน มันดูน่าขนลุกกว่าไสยศาสตร์ของหมอผีแสนเสียอีก
นี่พ่อของเธอใช้มนตร์ดำชนิดไหนกัน!
แตงนิลก้าวถอยหลังช้า ๆ ออกจากห้อง แล้วหันหลังกลับ วินาทีนั้นก็ต้องผงะอีกครั้ง!
ผู้หญิงแก่ผมยาวสีขาว สวมชุดสีดำกรอมเท้าคนหนึ่งยืนอยู่ห่างไปไม่กี่ก้าว กำลังจ้องมองเธออย่างเงียบกริบ ตาของนางนั้นแดงก่ำ กระด้างเย็นชา ริมฝีปากสีคล้ำดำ เล็บยาวโง้งสีดำ หน้าตาเนื้อตัวเต็มไปด้วยอักขระแบบเดียวกับที่เขียนในห้อง หากน้ำเสียงที่กล่าวออกมานั้นฟังดูสะท้อนซับซ้อนและห้าวเหมือนเสียงของผู้ชาย ยิ่งกว่านั้นภาษาที่เปล่งออกมาไม่ใช่ภาษาอังกฤษด้วยซ้ำ เป็นภาษาอะไรไม่รู้ แต่แตงนิลกลับฟังเข้าใจได้ในทุกคำ!!

(ติดตามอ่านต่อได้ตาม link ข้างล่างค่ะ)
click อ่าน แม่มดมนตร์ดำ จากเพจ

Create Date : 22 ตุลาคม 2567
Last Update : 22 ตุลาคม 2567 15:57:58 น.		0 comments
Counter : 336 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet