ครั้งหนึ่ง ฉันเคยโพสต์ในบล็อกนี้ว่า เป็นนักเขียน..ไม่อาจ..หยุดเขียน นั่นคือนานหลายปีมาแล้ว

ฉันเป็นนักเขียน ที่ไม่ได้โด่งดัง หลบอยู่ในหลืบเพราะไม่ได้เขียนตามกระแสตลาด แต่เป็น นักเขียนอินดี้ เขียนในแนวของตัวเองมาตลอด เรียกว่า เขียนสนองนีดตัวเองมากกว่าอย่างอื่น
เริ่มลงงานเขียนในจุดแรก คือ พันทิป จากนั้นไปตามบอร์ดของ สนพ. ต่าง ๆ
หลังจากหนังสือได้ตีพิมพ์กับ สนพ. มีการโพรโมตเป็นระยะ ๆ เริ่มมี เฟซบุ๊ค
พอหมดยุคของ สนพ. ตลาด e-book เริ่มต้น เอานิยายที่หมดสัญญากับ สนพ. แล้ว ทะยอยไปทำ e-book ที่แรกก็คือ ebook.in.th ตอนนั้นเมพยังไม่เกิด
พอเมพเกิด ก็ไปปักหลักขายอยู่ที่ meb
(และมีที่อื่นบ้าง บางที่มีเซลล์ขายส่งเข้าห้องสมุดโรงเรียน และองค์กรบางแห่งทั่วประเทศด้วย อันนี้ชอบ นิยายฉันเข้าไปอยู่ในองค์กรหลายเรื่องที่เดียว แต่ดำเนินการช้ามาก)

สุดท้ายผ่านชีวิตการเป็นนักเขียนมาได้ถึง 17-18 ปีแล้ว
ถึงจุดนี้ มีตัวแปรหลายอย่างที่ตลาดนิยายเปลี่ยนไปตามยุคสมัย
เริ่มมี ai เข้ามาเกี่ยวข้องมากขึ้นทุกที แต่ฉันเป็นนักเขียนที่เขียนด้วยสมองและสองมือของตัวเองมาแต่แรก ไม่จำเป็นต้องใช้ ai ช่วยเขียน (แต่ชอบเจนภาพ ai นะ)

อายุและสุขภาพก็เป็นส่วนหนึ่ง ทำให้อยากหยุดอาชีพนักเขียน
เคยเกริ่น ๆ ในเฟซบุ๊คมา 2-3 ปีแล้วว่า เคลียร์คลังนิยายหมด ฉันก็จะเกษียณงานเขียนแล้วนะ

สมัยก่อน ฉันจะเขียนนิยายสั้น อยู่ในประมาณ 300-400 หน้า โดยประมาณ
(ถ้าคิดเป็นคำ ก็คือ ราว ๆ 8 หมื่นกว่าคำ)
แต่ปัจจุบัน e-book ที่ออกเล่ม จำนวนหน้า หดสั้นลงไปทุกที
ตั้งใจเขียนเป็นนิยาย สุดท้ายหมดพลัง กลายเป็นเรื่องสั้น เรื่องสั้น ๆ
ต้องจับมามัดรวมอยู่ในเล่ม รวมเรื่องสั้น ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นเล่มเล็กเล่มน้อย

อย่างที่บอกว่า สุขภาพ เป็นส่วนหนึ่ง ฉันมีโรคประจำตัว หลัก ๆ ที่กระทบกับการเป็นนักเขียนคือ ความดันฯ สูง / ไขมันในเส้นเลือดสูง ทำให้นอนดึกไม่ได้ 3 ทุ่มต้องรีบนอนแล้ว ถ้านอนดึกเกิน วันรุ่งขึ้นจะง่วงซึม สมองไม่แล่น (ไม่รู้ว่า ขาดแมกนีเซียมด้วยหรือเปล่า แต่บางทีคือง่วงมาก จะหลับให้ได้)

โชคดีว่า พยายามเคลียร์ จนเหลือแค่ รวมเรื่องสั้น 2 เรื่องสุดท้าย
เป็นแนว เร้นลับ เหนือธรรมชาติ สยองขวัญ ผี ๆ
กับ แนวทั่วไป รัก ดราม่า เสียดสีสังคม ทะเลทราย แฟนตาซี หักมุม ฯลฯ
จบ 2 เรื่องนี้แล้ว ฉันคิดว่าจะเลิกละ (ยังไม่รู้ว่าจะจบหรือวางขายเมื่อไหร่ รวมเรื่องไปเรื่อย ๆ ก่อน อาจยาวไปถึงปีหน้า) บางเรื่องอาจมาลงทดลองอ่านไว้ที่นี่ด้วย

เลิกเขียนเพื่อขาย แต่ถ้ามีบางช่วงอารมณ์ที่นึกอยากเขียน ก็จะเป็นการเขียนลงออนไลน์ให้อ่านฟรี เหมือนสมัยเริ่มเป็นนักเขียนใหม่ ๆ มากกว่า

เพราะในความเป็นจริง นักเขียนที่เคยเขียนมาตลอด มักจะหยุดเขียนไม่ได้
ปากบอกว่า เกษียณงานเขียน แต่เอาเข้าจริง ๆ เกษียณในการหยุดเขียนเพื่อขายมากกว่า เพราะใจยังอยากเขียนไปเรื่อย ๆ เป็นการเขียนตามใจไปเรื่อยเปื่อย

bloggang เป็นบ้าน blog หลังแรกของฉัน และอยู่มานานสิบกว่าปีได้แล้วมั้ง (แม้ว่าจะมีบางช่วงที่ห่างหายไปบ้าง) แต่ต่อไปคงจะกลับมาเฝ้าบ้านหลังเดิมอย่างเป็นกิจลักษณะอีกครั้ง

เฟซบุ๊คเป็นแค่แอปหนึ่งที่เอาไว้โพรโมต เพราะมีกลุ่มนิยายมากมายที่เปิดให้โพรโมตงานเขียนได้หลากหลาย แต่ข้อเสียก็คือ โพรโมตมาก ขายมาก ก็ถูกปิดกั้นตลอด ยกเว้นจะเปิดทางด้วยการยิงแอด เบื่อค่าาา 😁😅😆

กลับบ้านเรา...บล็อกรออยู่...🥰🤩🙋‍♀️😘

อ้อ ลืมไป ฉันเปลี่ยนชื่อบล็อกมาหลายครั้ง
ครั้งสุดท้ายไปใช้ deepnight ซึ่งเป็นนามปากกาแรกที่มีผลงานตีพิมพ์
ตอนเปลี่ยน ลืมไปสนิทว่า อยากดันนามปากกา "ลัลน์นารา" แต่เพิ่งเปลี่ยนชื่อไปไม่นาน เลยต้องรอปีหน้า ถึงจะเปลี่ยนได้อีกครั้ง
รวมถึงอยากเปลี่ยนชื่อเว็บจาก dreamwriterpublishing ด้วย ไม่รู้ว่าตอนนั้นทำไมถึงตั้งชื่อนี้ เหมือนจะซ้ำกับเว็บอื่นด้วย แต่เปลี่ยนชื่อเว็บไม่ได้แล้ว เลยตามเลย ต้องใช้ dreamwriter ไปเรื่อย ๆ

เพิ่มเติมอีกนิด...ฝาก tiktok ด้วยค่า อยู่ล่าง ๆ blog click เข้าไปชมได้เลย

Create Date : 03 มิถุนายน 2568
Last Update : 3 มิถุนายน 2568 14:10:44 น.		0 comments
Counter : 269 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet