บทเรียนติดจรวด!!

เหตุเกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง เป็นความโก๊ะของตัวเองที่ขอสงวนลิขสิทธิ์ใคร ๆ ก็ห้ามทำตามนะ พูดจริง ๆ เพราะผลที่ตามมาอาจไม่เป็นแบบเราก็ได้

เรื่องมันมีอยู่ว่า...หลังจากที่เลิกโบถ์สแล้ว เราก็ไปกินข้าวกับพี่ ๆ น้อง ๆ ตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือมีพี่คนหนึ่งไปด้วย สมมติว่าชื่อ พี่ที ส่วนมากเวลาที่เห็นพี่ที พี่แกก็จะคุยโทรศัพท์ซะเป็นส่วนใหญ่ แล้วยิ่งเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเนี้ยะ แกก็คุย คุ้ย คุย คุยอยู่นั่นแหละ ข้าว เขิว ไม่ต้องสั่งกัน คุยจนเรารำคาญ และเท่าที่ได้ยิน (ไม่ได้แอบฟังนะ) ก็คุยอะไรก็ไม่รู้ สุดแสนจะปัญญาอ่อน แต่ก็นึกขึ้นมาได้ในบัดดลว่า "แกเองก็เคยปัญญาอ่อนแบบนี้" ก็ OK ไม่เป็นไรปล่อยผ่านไป จนกระทั่งกินข้าวเสร็จ เราก็ย้ายถิ่นไปที่ ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ หมายจะหาซื้อขนมกิน และแล้ว พี่แก พี่ทีคนเดิม ก็ทำแบบเดิมอีก คุย คุ้ย คุย So I just let him go !!

หลังจากที่เราแยกย้ายกันกลับบ้าน เราก็มาขึ้นรถที่หน้า Central World อะ ! รถมาแล้ว ขึ้นเลย ให้ว่องเดี๋ยวไม่มีที่นั่ง แบบว่าบ้านไกล ยืนไปตลอดทางคงไม่ไหว พอขึ้นรถปุ๊บ ได้ที่นั่งปั๊บ ก็เอาเลย "หลับ" แต่กว่าจะหลับได้ (ทั้งที่ง่วงแสนง่วง) ก็เกิดได้ยินเสียงคุย คุ้ย คุย (อีกแล้ว) แต่คราวนี้เป็นน้องผู้ชายและเพื่อนผู้หญิง โอ้โห น้องคุยกันอย่างเมามัน เราก็คิดในใจ "เอาว่ะ ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ คุยได้คุยไป ส่วนอิฉันจะหลับ" หลังจากนั้นก็หลับ ๆ ตื่น ๆ จนใกล้จะถึงป้ายที่ต้องลง คุณน้องทั้ง 2 คนก็ยังไม่เลิกคุย เราก็นะ คิดในใจ " โหน้อง ! คุยกันตั้งแต่พี่ยังไม่หลับ จนพี่ตื่น น้องก็ยังไม่เลิกคุย "

ในที่สุด ความอดทนก็มาถึงขีดสุด เพราะถึงบ้านพอดี ลง ลง ขึ้นมอไซค์กลับบ้าน

ถึงบ้านอย่างปลอดภัย เตรียมตัวอาบน้ำ อะ เปิดโทรศัพท์ซะหน่อยเผื่อมีใครโทรมา (จริง ๆ แล้วไม่มีหรอก แบบว่าชอบนึกเองว่าเดี๋ยวจะมีคนโทรมา) เปิดกระเป๋า จะหยิบโทรศัพท์ แต่ว่า (หึหึ) ว่างเปล่า ไม่มี
เอาล่ะซิ ซวยแล้ว โทรศัพท์อิฉันหายอีกแล้ว ทำงัยดี เกิดอาการมือไม้สั่น ทำอะไรไม่ถูก เพิ่งจะถอยออกมาได้ไม่เท่าไหร่ ทำงัยดี ๆ เมื่อรวบรวมสติได้ โทรครับโทร โทรไปเครื่องตัวเอง ครั้งแรก สายไม่ว่าง เอาแล้วอิฉัน หายแน่ ๆ เลย (ฮือๆๆๆ) ครั้งที่ 2 ติดครับ (ขอบคุณพระเจ้า) มีคนรับด้วย คุยกันไปคุยกันมา น้องผู้ใจดีที่เก็บโทรศัพท์เราได้ คือ น้องผู้ชายที่คุย คุ้ย คุยมาบนรถ ทราบชื่อภายหลังว่า น้องจิ้ม ก็ OK นัดแนะเวลากันเรียบร้อย สุดท้ายก็ได้มันกลับคืนมา ไชโย

หลังจากนั้นเราก็โทรไปเล่าให้พี่เราฟัง พี่เค้าบอกว่า "นี่แหละพระเจ้ากำลังสอนแก รำคาญนักใช่มั้ยคนที่คุยโทรศัพท์นาน ๆ หน่ะ เป็นงัย หายเลย" คืนนั้น เราก็เลยบอกพระเจ้าว่า "พระเจ้าขา บทเรียนของพระองค์เนี้ยะ เร็วทันใจ ติดจรวดยิ่งกว่า FedEx ซะอีก"


สุดท้ายนี้ ขอบคุณน้องจิ้มมากที่เก็บโทรศัพท์ไว้ให้ คนดี-ดีแบบนี้ น่ายกย่อง เพราะถ้าเป็นคนอื่นเค้าคงไม่คืนให้ ขอบคุณ ขอบคุณจริง ๆ

สำหรับคนอื่น ๆ ก็ระวัง ระวังหน่อยนะคะ อย่าโก๊ะ!!

 

Create Date : 18 พฤษภาคม 2548		2 comments
Last Update : 18 พฤษภาคม 2548 20:31:49 น.
Counter : 1413 Pageviews.
Share Tweet