หนังสือเล่มนี้เล่าเรื่องราวในสมัยรัตนโกสิทร์ตอนต้นช่วง รัชกาลที่ 1 ถึงรัชกาลที่ 3 โดยมีพ่อฟักเป็นตัวดำเนินเรื่อง เล่าเรื่องส่วนใหญ่เกี่ยวกับบ้านเมืองในสมัยนั้น เริ่มจากเจ้าสัวพ่อของฟัก อยากให้ลูกชายเข้ารับราชการ จึงฝากให้ฟักมาอยู่บ้านคุณพระราชพินิจจัย พ่อตาของส้มจีน ซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆของฟัก ได้เป็นทนายหน้าหอ ติดตามท่านไปตามที่ต่างๆ ปรนนิบัติรับใช้ตามเรื่อง และได้พบเข้ากับหลานสาวของท่าน คือ "แม่ช้อง" สาวนัยย์ตาซึ้ง ผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียด ที่มักเก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่สุงสิงกับใคร จนเกิดเป็นความรัก และตั้งมั่นว่าจะตั้งใจรับราชการ สร้างตำแหน่งให้แม่ช้องได้ดีใจที่ตนไม่ใช่เป็นแค่ทนายหน้าหอ แต่ก็มีเหตุให้ทั้งคู่ต้องพลัดพรากจากกัน และฟักต้องจากบ้านคุณพระไปอยู่กับ "สมิงศรีไชย" ลุงแท้ๆของเขา เพราะเห็นฝีไม้ลายมือที่เก่งกาจ รวมถึงความชาญฉลาดในการเอาตัวรอดและการต่อสู้ของหลานชายเมื่อครั้งออกไปจับโจร จึงขอเอาตัวไปไว้รับใช้แทน จนฟักได้มีตำแหน่งหน้าที่ทางราชการขึ้นมาบ้าง เพราะผู้ใหญ่เห็นในความสามารถด้านการจดจำ โดยเฉพาะตัวบทกฎหมายที่ได้ร่ำเรียนมาสมัยที่ยังรับใช้อยู่ที่บ้านคุณพระ จนวันหนึ่งก็ได้พบรักกับ "แม่เพ็ง" เด็กน้อยไว้จุกที่ฟักเคยช่วยชีวิตไว้เมื่อคราวที่หล่อนเล่นซนตกน้ำ แต่มาบัดนี้เป็นสาวผิวสีเหลืองนวล นัยย์ตากลมโต แต่กว่าที่ทั้งสองจะได้ร่วมหอกันก็ยากเย็นไม่น้อย เพราะต้องพบกับ "คุณสน" หลานคนใหญ่คนโตที่ฟัักเคยไปมีปัญหากันมาเมื่อสมัยรักแม่ช้อง และหมายตาจะสู่ขอแม่เพ็งมาเป็นเมียเอกเช่นเดียวกันมาป่วนงานแต่งงาน และแม่ช้องคนรักเก่าที่กลับมาหาฟักถึงเรือนหอก่อนวันเข้าหอของทั้งคู่อีก ในเรื่องการงาน ฟักก็ต้องเจอปัญหาจากเพื่อนข้าราชการด้วยกันที่กล่าวหาว่าฟักขัดผลประโยชน์ เพราะเขาตัดสินความอย่างเป็นธรรม และไม่รับสินบนใดๆ จนชื่อเสียงด้านความยุติธรรม และการไม่รับเอาผลประโยชน์ของฟักเป็นที่กล่าวขาน ผู้คนเข้ามาให้เขาช่วยตัดสินคดีต่างๆมากมาย ซึ่งนอกจากจะได้รับชื่อเสียงด้านการทำงานในทางที่ดี แต่คนอีกจำนวนมาก เช่นเพื่อนร่วมงานกลับเห็นว่าฟักทำให้พวกเขาขาดรายได้ไปมาก เพราะไม่ค่อยมีใครไปให้คนเหล่านั้นตัดสินจนขาดรายได้ เพราะข้าราชการสมัยก่อนได้แค่เบี้ยหวัดเป็นรายปี ซึ่งก็ไม่ได้มากมาย บางทีก็อาจจะไม่ได้เพราะเงินขาดพระคลัง จนทำให้ข้าราชการจำนวนมากในยุคนั้นจ้องแต่จะหาผลประโยชน์ใส่ตน ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฟักต้องเจออยู่เสมอ และต้องวางตัวเป็นกลางต่อทุกฝ่าย เพราะทางหนึ่งเขาก็เป็นคนตัดสินคดีจะไม่เที่ยงตรงไม่ได้ ฟักยึดมั่นในความยุติธรรม อีกทางหนึ่งก็เพื่อไม่ให้มีฝ่ายใดเข้าใจผิดต่อตัวเขาว่าเลือกฝักเลือกฝ่าย
ส่วนเรื่องความรัก ฟักต้องการมีลูกชายแต่แม่เพ็งก็มีให้แต่ลูกสาวมา 4 คนแล้ว จนในที่สุด แม่สามีก็จัดหาสาวชื่อ "เอิบ" ที่ผิวพรรณ หน้าตาคล้ายแม่ช้องรักแรกของฟักมาให้ถึงบ้าน เพราะอยากให้ฟักมีลูกชายไว้สืบสกุล เรื่องนี้สร้างความเสียใจให้กับแม่เพ็งอย่างมาก แต่ขัดแม่สามีก็ไม่ได้ และคิดว่าฟักไม่ได้รักตนเหมือนเดิม ออกจะห่างเหินยิ่งพักหลังจากกลับศึก และมีคดีความต่างๆให้ต้องทำงานหนัก ตนจึงคิดว่าอาจเป็นเพราะเธอที่ไม่มีลูกชายให้เขาได้สักที
หนังสือเล่มนี้แนะนำเลยว่าควรอ่าน สนุกจริงๆ การเดินเรื่องแบบนี้เราไม่เคยอ่านมาก่อน เริ่มเรื่องมาตั้งแต่พระเอกยังไม่เกิด จนโตขึ้นเรื่อยๆ คือเราอ่านไปจะ 10 บท ก็พบว่าฟักยังไม่ 10 ขวบอีกหรอ ตายๆนี่ฉันจะได้เห็นนางเอกตอนไหนล่ะ ถ้าพระเอกจะยังโตช้าขนาดนี้ แต่ว่าเรื่องราวในตอนต้นก็สนุกมากจนเอาอยู่ เพราะว่าเป็นเรื่องราวความรักของ"ส้มจีน"กับ "พ่อแสง" พี่เขยฟักที่ทำให้เราได้ลุ้น เขิน และสนุกไปด้วย พอบทฟักจะโตก็โตแล้วมีความรักทันใจกับแม่ช้องเลย แต่แล้วก็ต้องพัดพรากกันไปอีก เราก็ลุ้นไปด้วย เรื่องนี้ส่วนใหญ่จะเล่าเรื่องงานราชการต่างๆที่ฟักต้องทำ หรือเกี่ยวข้องด้วย แต่ว่าผู้แต่งเขียนดีมาก อ่านเพลินชวนติดตามไปได้เรื่อยๆ นอกจากงานราชการต่างๆก็ยังมีเรื่องราวความเป็นอยู่ของผู้คนในยุคนั้นด้วย ก็อ่านไปเรื่อยๆได้ครึ่งเล่มนางเอกโผล่มา 2 รอบเป็นเด็กน้อยไว้จุกอยู่เลย พอบทนางเอกจะโต ฟักมาเจอก็รักเลย แล้วขอแต่งงาน เฮ้ย...เรานี่แบบ โอ้ยบทจะว่าด้วยราชการ และแผ่นดินก็มีมากมายเหมือนไม่ได้อ่านนิยาย แต่อ่านหนังสือประวัติศาสตร์ชนิดอ่านเข้าใจง่าย พอจะให้รักกันก็รักกันทันใดเลย หัวใจคนอ่านจะวาย แล้วนังแม่ช้องก็กลับมาอีก พอแต่งงานกันไปก็มีแต่ลูกสาว ฟักต้องไปรบ ฟักต้องไปทำงานต่างๆนานาว่าด้วยเรื่องบ้านเมืองในสมัยนั้น พอบทใกล้ๆจบหัวใจจะวาย "นังเอิบ"โผล่มาอีก อร๊าย!!! ทำไมว.วินิจฉัยกุล ทำแบบนี้วางไม่ลงจริงๆหนังสือเล่มนี้ ลุ้นกันไปทั้งเรื่อง
เราเรียกว่าหนังสือประวัติศาสตร์ก็เพราะว่า เราอ่านเนื้อหาของเรื่องแล้วก็สลับไปอ่าน "อธิบายศัพท์" ที่ท้ายเล่มประกอบด้วย อ่านหนังสือเล่มนี้ได้ความรู้เยอะมาก อย่างพวกปีแต่ละปีต้องเรียกว่ายังไง ดูจากตรงไหน ตำแหน่งงานราชการต่างๆเรียงยังไง "สมิง" ต่างๆคือชื่อตำแหน่งของคนมอญที่มาทำงานให้ไทย ตอนที่เราดูละครเราก็ได้ยิน สมิงอะไรนี่ล่ะ แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันคือชื่อตำแหน่งของชนชาติมอญ เราก็นึกว่าชื่อคน พอได้อ่านหนังสือมันเหมือนเราได้เข้าใจเรื่องทั้งหมด รวมถึงเข้าใจอย่างลึกซึ้งเพราะ ว.วินิจฉัยกุล อธิบายให้เราเข้าใจ เขาไม่ได้เขียนออกมาให้เป็นแค่หนังสือที่ดี แต่เขายังมีพื้นที่อธิบายศัพท์ต่างๆให้เราด้วย ทำให้หนังสือเล่มนี้เหมือนหนังสือประวัติศาสตร์ที่มีคุณค่ามากมายเพิ่มไปอีก นอกจากความบันเทิงก็ให้ความรู้ ความเข้าใจแก่คนอ่านอีกมากมาย ต่อยอดให้เห็นภาพ จนเราเข้ากูเกิลไปดูรูปสิ่งต่างๆที่เขาเขียนเพื่อเพิ่มความเข้าใจไปอีกทอด ความรู้สึกหลังจากอ่านจบคือ งดงาม ตราตรึงใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [