BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 3651244 : รีวิวหนังสือ "จันทราอุษาคเนย์

รีวิวหนังสือ "จันทราอุษาคเนย์ - วรรณวรรธน์"

นิยายย้อนยุคอิงประวัติศาสตร์ เล่าเรื่องราวของ “ตมิสา” นักศึกษาสาวคณะโบราณคดี ที่มีพ่อเป็นอาจารย์สอนวิชานี้ที่คณะเช่นเดียวกัน ทำให้เธอได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆและซึมซับวิชาความรู้มาอย่างมากมายจึงเลือกเรียนสาขานี้ตามรอยพ่อที่เป็นนักโบราณคดีชื่อดังของประเทศ แล้ววันหนึ่งเธอกับพ่อและคณะสำรวจก็เดินทางไปสำรวจที่ "ถ้ำเป็ดทอง" จ.บุรีรัมย์ เพื่อมาดูหลักฐานทางโบราณคดีชิ้นใหม่ แต่แล้วจู่ๆก็รู้สึกว่ามีควันแปลกๆจากนั้นก็มาตื่นอยู่ที่สถานที่ที่ไม่รู้จัก ถูกดึงตัวข้ามกาลเวลาสู่ “แคว้นเศรษฐปุระ” ในสมัยพุทธศตวรรษที่ ๑๒ โดยอำนาจมนตราของ “พราหมณ์โสมทัต” ที่ต้องการเรียกตัวหญิงสาวมาประกอบพิธีบัดพลีบูชาองค์มหาเทพแทนลูกสาวของตนเพราะทำใจเสียลูกสาวไปไม่ได้

โดยตมิสาได้รับการช่วยเหลือจาก “เจ้าชายจิตรเสน” จอมทัพใหญ่แห่งแคว้นเศรษฐปุระ โดยบังเอิญเพราะพระองค์ต้องการไปเอาตัวลูกสาวพราหมณ์มาจากพิธีเพื่อให้เสียพิธี แต่เมื่อไปอุ้มตัวออกมากลับพบว่าไม่ใช่ลูกสาวพราหมณ์ เจ้าชายจึงได้รู้ว่าพราหมณ์โสมทัตที่พระองค์ไม่ถูกชะตาอย่างยิ่งจนลงมือไปชิงตัวลูกสาวเขาออกมา คิดจะสลับตัวดึงหญิงอื่นจากกาลเวลาอื่นมาตายแทนลูกสาวของตนในพิธี "ปุรุษเมษ" ที่ใช้คนบูชายัญ

ในช่วงแรกตมิสาถูกมองว่าเป็นเหมือนคนใบ้เพราะไม่สามารถสื่อสารกับใครได้ แล้วยังแต่งตัวแปลกประหลาดอีกด้วย เมื่อต้องเปลี่ยนก็แต่งไม่เหมือนคนอื่นชุดปกติหญิงสาวที่นี่จะเปลือยอก นางก็ไม่ยอมเด็ดขาดเอาผ้ามาพันรอบตัวแต่งกายเหมือนพราหมณ์ และมีเพียงนางอิสาแม่นมของเจ้าชายและเจ้าชายจิตรเสนเท่านั้นที่สามารถสื่อสารกับเธอได้ด้วยภาษาจีนที่เธอพอจะมีความรู้อยู่

แล้ววันหนึ่งระหว่างอยู่ในตำหนักของเจ้าชาย ตมิสาก็เกิดวูบหมดสติเพราะมีไข้สูงก็พอดีเจ้าชายจิตรเสนถลาเข้าไปรับตัวเธอไว้โดยที่ตกใจตัวเองเช่นเดียวกันเพราะตามประเพณีที่มีกฎว่าเจ้าเชื้อเหนือหัวแตะต้องสรีหมายถึงรับนางป็นห้ามในพระองค์ โดยที่ก่อนหน้านั้นพระองค์ระวังตัวตลอดตอนที่ลักพาตัวหญิงสาวออกมาก็มีผ้าแพรเพลาะห่อหุ้มไม่ให้สัมผัสตัวโดยตรง เพราะรักษาคำสัตย์แด่ “นางชวันจา” นางกัมพุชราชลักษมี ซึ่งมีธรรมเนียมว่ากษัตริย์ของแคว้นต้องแต่งงานและให้นางเป็นมเหสี แต่เมื่อครั้งเจ้านางเสี่ยงพวงบุพผาเสี่ยงทายมอบใจถวายแต่องค์จอมทัพ แทนที่จะให้ "พระเจ้าภววรมัน" ที่จะขึ้นเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป เจ้าชายจิตเสนจึงไม่รับนางห้ามใดๆทั้งสิ้นเป็นการให้เกียรติแก่นางชวันจาที่เลือกพระองค์แทน

แต่แล้วเมื่อถึงเวลานางก็เลือกที่จะแต่งงานกับเจ้าชายภววรมันที่จะขึ้นครองราชย์ต่อไปแทน แล้วยังขอให้พระองค์ทำสิ่งที่มิบังควรอย่างยิ่ง ซ้ำผู้คนมากมายก็ยังหวาดระแวงพระองค์ว่าจะชิงบัลลังก์เพราะแคว้นอื่นเกิดการแย่งชิงขึ้น แล้วพระองค์เองก็มีความสามารถด้านการรบที่เก่งกาจโดยเฉพาะธนูอย่างมาก ต่างจากพระเจ้าภววรมันที่ร่างกายอ่อนแอแต่เด็ก ซ้ำพระบิดายังหวาดระแวงในตัวพระองค์เสมอมาว่าจะทำเรื่องไม่ควร ไม่เคยเชื่อใจพระองค์เลยเลือกเชื่อคำทำนายของพราหมณ์โสมทัต พระองค์จึงเลือกที่จะออกเดินทางจากบ้านเมืองไปหาหนทางออกทะเลอย่างที่หวังไว้มาตลอด แล้วยังมีตมิสาหญิงสาวที่พระองค์คิดว่าเบื้องบนคงส่งมาให้พระองค์ เพราะนางรู้เส้นทางในการแสวงหาทางออกทะเลให้พระองค์ได้

ทั้งคู่จึงตกลงกันโดยที่พระองค์เองก็จะไม่ล่วงเกินนาง เป็นนางห้ามแต่ในนามและเมื่อภารกิจลุล่วงก็ให้พราหมญ์วราหมิที่เก่งกาจด้านพิธีส่งตัวนางคืนสู่วันเวลา ในขณะที่นางก็จะต้องพาพระองค์ไปหาเส้นทางออกสู่ทะเล ท่ามกลางการเดินทางที่ยากลำบากกลางป่าเขาและจำนวนผู้คนและเรือในการเดินทางมากมายเสมือนจะไปตั้งรกรากที่อื่น ระหว่างนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็แนบแน่นมากขึ้นทุกที ในขณะที่พ่อของตมิสาเองก็เฝ้าเรียกหาลูกสาวอยู่ทุกคืนวันให้ลูกสาวคนเดียวกลับไปหาพ่อ ทั้งเจ้าชายและตมิสาจึงต้องพยายามหักห้ามใจตนเองคนหนึ่งก็รักมากและไม่อยากให้นางจากไปแต่ก็ไม่อยากผิดคำพูด อีกคนก็รักอีกฝ่ายขึ้นมาเช่นเดียวกันแต่ก็คิดถึงพ่อที่รักยิ่งของเธอและคิดว่าพ่อก็คงคิดถึงเธอมากเช่นกัน

เล่มนี้เป็นหนังสือมือสองที่เราซื้อมาหลังจากที่มีการประกาศขึ้นทะเบียนยูเนสโกให้ "ศรีเทพ" เลยอยากลองอ่านดู จริงๆก็เคยเห็นผ่านตามาแต่ไม่เคยอ่านของนักเขียนท่านนี้เลยเคยอยากอ่านมากครั้งหนึ่งตอนดูละครเรื่อง "ข้าบดินทร์" เรื่องนี้จะมีการพูดถึงเมืองศรีเทพในเล่มสอง เล่มแรกยังเป็นการปูเรื่องดินแดนเจนละ ฟูนัน เรื่องราวทางโบราณคดีที่อ.ลาตินพ่อของนางเอกเล่าให้ลูกศิษย์ฟัง รวมถึงที่นางเอกประมวลข้อมูลว่าตัวเองมาอยู่ที่ไหนแล้วประวัติที่ได้รับรู้มาเป็นยังไง

สำหรับเราเรื่องนี้ชอบที่ปกพระเอกหล่อมาก วาดนางเอกก็สมกับที่พ่อนางเป็นลูกครึ่งอิตาเลี่ยน เรื่องราวก็น่าสนใจดีเพราะประวัติศาสตร์เกี่ยวกับอาณาเจนละนี่รู้มาแค่ตอนเรียนนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง ถึงกับตัดสินใจหาสารคดีหลายตอนเกี่ยวกับเจ้าชายจิตรเสนดูเลย

ช่วงแรกก็อ่านยากนิดหน่อยเพราะคำแต่ละอย่างอ่านยาก แล้วก็ไม่รู้ความหมายต้องคอยหาว่าอ่านว่าอะไร หมายถึงอะไร จะได้นึกภาพออกว่าที่เขาแต่งตัวใส่นั่นนี่กันมันคือแบบไหน พิธีนี้คืออะไร พอเลยช่วงนั้นก็อ่านสบายแต่ต้องเปิดดูคำราชาศัพท์นิดหน่อย

เพราะลืมเลือนไปเยอะเลย (อีกอย่างคืองงกับการเขียน ที่มีพิมพ์ผิดบ้าง เรียกผิดบ้างก่อนนี้ยังเรียกพี่ตอนนี้เรียกน้องทั้งที่เนื้อหามันก็ต่อๆกัน

เลยอ่านสะดุด)

ส่วนเรื่องราวไม่ได้หนักอย่างที่เราคิด อ่านสบาย พระเอกบรรยายออกมานิสัยค่อนข้างเด็กไปสำหรับเรา เราคิดว่า "เจ้าชายจิตรเสน" เชียวนะ จากเรื่องราวที่พ่อหรือหลายคนไม่ไว้ใจกลัวแย่งชิงบัลลังก์ เก่งเรื่องการศึกยังกับเทพแห่งสงคราม หรืออะไรต่างๆนาๆอย่างที่ว่ามาพระเอกน่าจะดูหนักแน่น เข้มขรึม นิสัยเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ คนที่เดินทางออกแสวงหาแผ่นดินใหม่ด้วยตัวเองระทางยาวไกลขนาดนั้น จงรักภักดีต่อเจ้าชายภววรมันและครอบครัวขนาดนั้น อ่านแล้วรู้สึกครึ่งๆกลางๆกับพระ - นางที่เหมือนอ่านนิยายโรแมนติกธรรมดา แต่ใส่เรื่องราวประวัติศาสตร์เข้ามา แต่ที่ชอบอ่านแล้วสนุกคือพราหมณ์วราหมิคนเก่งที่คอยช่วยเจ้าชาย มาทีไรขำได้ทุกที แต่...เราก็อ่านแบบเขินพระเอกนางเอกไปตลอด แม้ในใจจะพร่ำบ่นว่ามันเด็กน้อยไปไหมอ่ะ

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2567

Last Update : 20 พฤศจิกายน 2567 13:53:35 น.

2 comments

Counter : 156 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณhaiku, คุณnonnoiGiwGiw, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณดอยสะเก็ด

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ เป็นเรื่องที่เหมาะซื้อเก็บขึ้นหิ้งได้ดีจริงๆ
เราอ่านตั้งแต่ออกมาแรกๆ คือ ตอนนั้นเราไปซื้อไฮโซติดเกาะ
ของคนเขียนคนนี้ เลยได้เรื่องนี้มาด้วย เรื่องฤกษ์สังหารก็สนุกมากนะคะ
เราไม่ได้ดูที่เป็นละคร อ่านแต่ในนิยาย ใดใดแล้วอยากให้
มีจันทราอุษาคเนย์เวอร์ชั่นละครมากเลย

โดย: nonnoiGiwGiw

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2567 เวลา:14:48:08 น.

@nonnoiGiwGiw ถ้ามีละครเราคงเขินจิกหมอน กัดปากแตกแน่เลยค่ะ พระเอกทำตัวน่ารักกับนางเอกมาก รอดูพราหมณ์วราหมิด้วยตัวฮา สงสารโดนสาดเปื้อนฝุ่นเละเทะตอนทำพิธีให้นางเอกทุกที

โดย: สมาชิกหมายเลข 3651244

วันที่: 19 ธันวาคม 2567 เวลา:14:03:34 น.