วันก่อนเขียน Blog เรื่อง ใครคือเพื่อนคนแรกใน Blog ของท่าน เขียนไปด้วยอารมณ์สงสัย แต่พอได้อ่านหลายท่านเขียนเกี่ยวกับเพื่อนคนแรกแล้วรู้สึกอิ่มใจ บ้างช่วยสอน บ้างช่วยให้กำลังใจ เห็นมิตรภาพที่ชาว Blog มีให้กันโดยปราศจากผลประโยชน์ โดยเฉพาะข้อความของคุณ :: เราสองคน (ฝากเธอ) :: ทำเอาผมเป็นปลื้มยิ้มแก้มปริไปหลายรอบ ทำบล็อกมาได้สองปีแล้วนะคะ เจอคำถามนี้เข้ากระตุ้นต่อมความรู้สึกอย่างแรง"นั่นสินะ เพื่อนคนแรกของเราเป็นใครหนอ คนที่ช่างกล้า เหมือนเจ้าของบล็อกว่า อิอิ"ก็เลยย้อนกลับไปดูที่บล็อกแรกสุดเลยของตัวเอง บล็อกแรกเลยเขียนเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม 49 เพื่อนคนแรกของเราชื่อคุณ hayashimali ค่ะ ซึ่งก็ห่างหายและไม่ได้เยี่ยมเยือนกันมานานมากแล้ว เดี๋ยวจะลองเข้าไปดูที่บล็อกของเธอสักหน่อยค่ะ ว่าเธอยังเขียนบล็อกอยู่หรือเปล่า... โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 1 พฤศจิกายน 2551............ขอบคุณบล็อกนี้ของคุณมากๆ ที่ทำให้ตัวเองและเพื่อนคนแรกของบล็อกได้มาคุยกันอีกครั้ง ทั้งๆ ที่เธอคนนั้นไม่ได้อัพบล็อกมา 1 ปีแล้ว แต่วันก่อนหลังจากที่อ่านบล็อกนี้ของคุณ ก็ได้แวะไปเยี่ยมเธอที่บล็อกค่ะ แล้วก็ฝากคอมเม้นท์ไว้ อีกสองสามวันต่อมาเธอก็แวะมาเยี่ยมที่บล็อก เป็นความดีใจและรู้สึกดีอย่างที่บอกไม่ถูกเลยที่ยังได้รับข่าวคราวจากเธอค่ะ เอามาฝากให้อ่านด้วยค่ะ ^_^"ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม พร้อมรำลึกถึง ขอให้มีความสุขบ่อยมากๆนะคะโดย: hayashimali 4 พฤศจิกายน 2551โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 5 พฤศจิกายน 2551 ที่ว่ายิ้มแก้มปริไม่ใช่เพราะ คุณฝากเธอ มาขอบคุณ แต่เพราะเห็นมิตรภาพบนโลกไซเบอร์ที่พวกเราเฝ้าวนเวียนกันอยู่ ข้อความเหล่านี้ทำให้รู้สึกอุ่นๆ ที่หัวใจ เลยพาลคิดไปว่า คงจะดีไม่น้อยหากชาว Blog จะมาร่วมระลึกถึงเพื่อนคนแรก แวะเวียนเข้าไปถามสารทุกข์สุกดิบกันบ้าง เพื่อกระชับความสัมพันธ์ที่ห่างหายให้ใกล้ชิด หรือหากใกล้อยู่แล้วก็โดดขี่คอกันไปเลย เพื่อความงดงามในสังคม Blog ของพวกเรา...~ รวมเรื่องน้ำลายแตกฟอง ~~ เพื่อนคนแรก ~~ นายจะงอนไปถึงไหน ~~ กลับไปเยี่ยมเพื่อน Blog คนแรกกันเถอะ ~~ ท่านทำ Blog กันทำไม??? ~~ เรื่องของคนขี้สงสัย ~~ ใครคือเพื่อนคนแรกใน Blog ของท่าน ~~ ชวนคุยเรื่อง "ไข่" ~~ รวมพล "คนเครียด" ~
วันก่อนเขียน Blog เรื่อง ใครคือเพื่อนคนแรกใน Blog ของท่าน เขียนไปด้วยอารมณ์สงสัย แต่พอได้อ่านหลายท่านเขียนเกี่ยวกับเพื่อนคนแรกแล้วรู้สึกอิ่มใจ บ้างช่วยสอน บ้างช่วยให้กำลังใจ เห็นมิตรภาพที่ชาว Blog มีให้กันโดยปราศจากผลประโยชน์ โดยเฉพาะข้อความของคุณ :: เราสองคน (ฝากเธอ) :: ทำเอาผมเป็นปลื้มยิ้มแก้มปริไปหลายรอบ
เราก็ยังเดินสายคุยกันอยู่เสมอค่ะ