เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าคนทุกคนต้องเคยผ่านความรู้สึกพลาดพลั้งต่อเหตุการณ์หนึ่ง เหตุการณ์ใดในชีวิตที่นำมาซึ่งความทรงจำที่เอามาเก็บไว้ในความรู้สึกตัวเอง.. โดยในส่วนลึกอาจจะคิดไปว่านี่คือความล้มเหลวของชีวิต..
นักจิตวิทยาท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า " โดยปกติแล้วความรู้สึกล้มเหลว..เป็นปมด้อยในความรู้สึกที่เป็นพลังผลักดันและกระตุ้นให้คนเราก้าวไปข้างหน้า"
แต่ในบางครั้ง...
เวลาที่เราคิดว่าตัวเองมีบางสิ่งบางอย่างเทียบเท่ากับผู้อื่นไม่ได้..
ความรู้สึกแรก..
ที่ทำให้เราคิดตามมาก็คือ ความท้อแท้ ความเบื่อหน่าย
ตามมาอีกด้วยความรู้สึกว่าตัวเองด้อยคุณค่ากลายเป็นปมด้อยในจิตใจ ถ้าบุคคลนั้นรู้จักการบริหารความรู้สึกได้อย่างดีบุคคลคนนั้นจะนำประสบการณ์และความรู้สึกนี้มาเปลี่ยนแปลงทำให้เกิดเป็นพลังใจ..ผลักดันตัวเองให้มีความพยายามก้าวหน้าต่อไป
แต่ถ้าไม่ใช่..
(และประเด็นนี้อาจจะขึ้นอยู่ที่อายุและประสบการณ์ทางชีวิตของบุคคลด้วย..)
ในเหตุการณ์เดียวกัน บุคคลอีกประเภทหนึ่ง ความล้มเหลวนี้อาจจะทำให้กลายเป็นความรู้สึกสลดหดหู่ ทอดถอนใจ เพราะคิดเพียงแต่ว่า ตนเองสู้เขาไม่ได้!!
ซึ่งโดยในความจริงทุกชีวิตบนโลกไม่เว้นแม้แต่สัตว์เช่นนกที่ต้องบินอยู่บนท้องฟ้าจำต้องกางปีกโผบินต่อไปเพื่อฟันฝ่าอุปสรรคนานาประการ.. ด้วยการพยายามแก้ไขปัญหาชีวิตในเหตุการณ์ที่ผ่านมา และน่าจะเป็นคนส่วนน้อยที่ต้องการอยากจะวิเคราะห์ถึงสาเหตุของความล้มเหลวที่เกิดขึ้นนั้นมากกว่าการค่อยๆลืมมันไป
แต่ถ้าจะกล่าวถึงความล้มเหลวจริงๆเอาในส่วนตัวของเราสมัยหนึ่งเราก็มีความใฝ่ฝันอยากเรียนครูที่คณะ ครุศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยดังของประเทศนะ..และนี่ก็เป็นความฝันที่ล้มเหลวและผิดพลาดมากๆทีเดียว สำหรับการสอบเอนทรานซ์แบบให้เลือกเองโดยตัวเราเองไม่มีการใช้ตรรกศาสตร์ไม่ใช้สมองคิดให้ดีๆก่อน ในตอนนั้นชีวิตเราไม่ถึงกับล้มเหลวแต่แค่เปลี่ยนไปมากมาย มองถึงสาเหตุใครๆก็คงคิดเหมือนๆกันว่าสมองสู้เขาไม่ได้ซึ่งในความจริงๆตัวเราเองนั่นแหละคงรู้ตัวเองดีที่สุด
เราทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกันแต่อาจจะไม่เทียบเท่ากันได้ด้วยฐานะของครอบครัวการอบรมเลี้ยงดู และสภาพแวดล้อม ณ วันที่เราลืมตามองดูโลกครั้งแรกแต่นั่นคือเป็นการสร้างฐานความแข็งแรงในจิตใจให้ทุกคนที่อาจจะได้รับมามากน้อยแตกต่างกันไป
โชคดีที่ยังมีชีวิต ตรรกศาสตร์ก็คือตรรกศาสตร์ แนวการคิดเกี่ยวกับเหตุและผลของเหตุการณ์แต่ทุกสิ่งก็อยู่ที่ความพยายามบริหารความรู้สึกในจิตใจให้แข็งแรงต่อไป..
งานเขียนในโครงการถนนสายนี้มีตะพาบ ที่ 196 กำหนดโจทย์โดยคุณต่อtoor36
VIDEO
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 103 คน [
ทำให้ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และเป็นแรงผลักดันให้นำไปสู่สิ่งที่ดีๆ
มาอ่านตะพาบค่ะคุณลิค
พรุ่งนี้มาส่งกำลังใจค่ะ