"สวรรค์ปิด" บทกวีโดย ต๋อย คนพเนจร
"สวรรค์ปิด"
-:กลอนแปดสุภาพ:-
๐ ดาวลืมเลือน เดือนดับ ลับลาจาก
เดือนมาพราก ลับลา จากฟ้าหาย
ฟ้าเคยมี ดาวระยับ ประดับกาย
มีเดือนฉาย แสงส่อง ท้องนภาฯ
๐ มาคืนนี้ เหตุไฉน ใยมืดมิด
ฟ้าครุ่นคิด ถึงเธอ ละเมอหา
จากไปแล้ว ทั้งเดือน และดารา
ทิ้งนภา ตรมอยู่ แต่ผู้เดียวฯ
๐ แหงนมองฟ้า มืดมิด คิดถึงคู่
เคยเฝ้าดู อยู่ด้วยกัน มองจันทร์เสี้ยว
มาคืนนี้ พี่ไม่มี แม่รูปเรียว
ดุจเช่นเคียว ไร้ข้าว ก็หนาวใจฯ
๐ เจ้าจากไป ไม่ทิ้งใจ ไว้ให้บ้าง
เจ้าลาร้าง ลารัก เจ้าผลักไส
เจ้าหลีกลี้ หนีฟ้า นภาไกล
เหตุไฉน สวรรค์ปิด มืดมิดจังฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
04/04/2559 @ 19.39 น.
| Create Date : 14 เมษายน 2564 |
| Last Update : 14 เมษายน 2564 13:43:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 656 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
