ลิฟท์มหัศจรรย์ -- Roald Dahl

หลังจากที่ไปเดินท่อมๆมองๆคุ้ยๆเขี่ยๆตามร้านหนังสือจนเริ่มท้อใจ ในที่สุด ฉันก็เจอเธอ หนังสือเรื่อง"ลิฟท์มหัศจรรย์" เป็นหนังสือที่เคยอ่านมาเมื่อสมัย ม.4 ( เอ พ.ศ.2544 โอ 10 ปีมาแล้ววววว ) หนังสือเล่มนี้สร้างความประทับใจมากๆ เพราะว่าเวลาที่อ่านเราจะมีสมาธิกับมันมากดังนั้น การจินตนาการตามตัวอักษรทำให้หลอน "ตัวประหลาด" ที่กลืนกินพนักงานโรงแรมอวกาศนั้นไป กลัวซะจนไปไหนก็ไม่กล้าขึ้นลิฟท์ ซะงั้น

ผ่านไปสิบปี ได้กลับมาอ่านหนังสือเล่มนี้ถึงได้พอจะสัมผัสได้ถึงจินาการของผู้แต่งและข้อความที่สอดแทรกในการใช้ชีวิตได้ดีมากๆ

ตอนที่ประทับใจคือ ตอนที่คุณวองก้ากำลังจะเทียบลิฟท์แก้วเข้ากับโรงแรมอวกาศ แล้วสมาชิกครอบครัวของชาลีได้แต่ตะโกน โหวกเหวกโวยวาย ว่าถ้ายังงั้น ถ้ายังงี้ จนคุณวองก้าได้พูดว่า

"ถ้าเคราของผมกลายเป็นผักโขมสีเขียวไปล่ะ! ไม่ได้ความทั้งเพเลย มัวแต่ร้อง ถ้ายังโง้น ถ้ายังงี้ ก็จะไปไหนไม่ถึงเลย โคลัมบัสจะพบอเมริการไหม ถ้าเขาพูดว่า 'ถ้าเรือผมจมตามทางล่ะ ถ้าผมเจอโจรสลัดล่ะ ถ้าผมไม่ได้กลับมาล่ะ' เขาจะไม่ได้ออกเรือน่ะซี เราไม่ต้องการคำว่า "ถ้า" ใช่ไหมชาร์ลี (ตอนอ่าน อ่านในใจว่า เราไม่ต้องการคำว่า "ถ้า" ใช่ไหมนศินี อิอิ ฮึกเหิมๆ)

ในช่วงนั้นที่รู้สึกอ่อนล้า แล้วสายตาไล่อ่านมาถึงบรรทัดนี้ ก็รู้สึกถึงกำลังใจมหาศาลไม่รู้ว่ามาจากไหน ทำให้จิตใจรู้สึกโป่งพองด้วยความหวังซะงั้น รักคุณจัง โรอัล ดาห์ล ^^

ด้วยหนังสือเล่มนี้เองที่ทำให้สนใจสำนักพิมพ์ผีเสื้อ ... หนังสือเค้าดีจริงๆนะ ^^


หน้าปกแรกที่เคยอ่าน


หน้าปกปัจจุบันที่ได้มา


เล่มหน้าจะให้คิว Danny Boodmann T.D. Lemon Nineteen Hundred '1900'

Create Date : 24 เมษายน 2554 Last Update : 24 เมษายน 2554 22:41:14 น. Counter : 6024 Pageviews.		5 comments
Share Tweet