หลังจากได้บัตรชมการแสดงของประเทศอินเดีย Punarnava ไปแล้ว
สัปดาห์ต่อมาเพื่อนเราก็ส่งข่าวมาว่า ได้บัตรการแสดงของไต้หวันมา 4 ใบ แต่ดูคนละรอบกัน
และจะให้เรากับเพื่อนอีกคนไปดูก่อน ในรอบวันอังคารที่ 22 กันยายน
แต่คราวนี้ ให้ไปรับบัตรที่ทำงานของเพื่อนเรา...

ที่จริงก็กะว่าจะเข้าไปรับเอง จะได้กินมื้อเที่ยงกับเพื่อนซะเลย
แต่มาคำนวณเวลาแล้ว ...ไม่ดีแน่ๆ
นายไม่เข้าช่วงเช้า แล้วถ้าเราหายไปอีกคน MD ถามหาแหงๆ
อย่ากระนั้นเลย...ส่ง messenger ไปรับดีกว่า
ได้บัตรมาอยู่กับตัวแล้วก็อุ่นใจ...



ถึงวันแสดง..นายดันนัดประชุมทีม ลากยาวมาจนเลยเวลาเลิกงาน
ออกจากห้องประชุมเกือบ 6 โมงเย็น...เวลาเหลือเฟือ ถ้าเราเดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ิดินอ่ะนะ
แต่มันทำไม่ได้ ...ฝนตก...ตกหนักซะด้วย
เปลี่ยนใจไม่ไป ก็ไม่ได้ ...บัตรอยู่กับเรา

กางร่มรับฝนอยู่พักใหญ่ๆ ก็เรียกแท็กซี่ ...
จากนั้นก็แค่ นั่งปล่อยใจไปเรื่อยๆ ...ฝนหนักๆ แบบนี้ รถจะิวิ่งน้อย..คงไม่ติด

แต่จะเอาแน่อะไรกับการจราจรในกรุงเทพล่ะ ...คนที่คิดแบบเราก็มีเหมือนกัน
เพราะฉะนั้น ...มันก็ติดจนได้แหละ ...ติดเอาตอนที่ใกล้จะถึง
ให้เรานั่งหวั่นไปเรื่อย ...แต่ในที่สุดก็ไปถึง ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย ก่อนเวลาแสดงจนได้
ดีนะ ..ที่ช่วงประชุมนายให้ซื้อขนมมานั่งกินไปด้วย เลยได้รองท้องไปก่อนแล้ว

ก่อนจะชมการแสดง ก็ได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับการแสดงชุดนี้จากสูจิบัตรมาบ้าง

มูน วอเตอร์ (Moon Water) คอนเทมโพรารีแดนซ์
แสดงโดย: คณะคลาวด์ เกต แดนซ์ เธียเตอร์ (Cloud Gate Dance Theatre) ไต้หวัน
ออกแบบท่าเต้น: หลิน เหว่ย มิน (Lin Hwai-Min) นักออกแบบท่าเต้นชั้นนำระดับนานาชาติ
นำเสนอโดย: สำนักงานวัฒนธรรมและเศรษฐกิจไทเป ประจำประเทศไทย

คณะ คลาวด์ เกต แดนซ์ เธียเตอร์ จากไต้หวัน ทำให้ผู้ชมในหลายประเทศตะลึงงันมาแล้ว กับรูปแบบการแสดงร่วมสมัยของพวกเขาที่ผสมผสานการเต้นเข้ากับปรัชญาตะวันออก ผู้เป็นพลังสำคัญที่อยู่เบื้องหลังคณะนี้ ก็คือ หลิน เหว่ย มิน นักออกแบบท่าเต้นผู้มีชื่อเสียง เจ้าของรางวัลแห่งความสำเร็จจากรายการ 2008 International Movimentos Dance Award ของยุโรป


มูน วอเตอร์ หรือ Shui Yuei ในภาษาจีน เป็นการอุปมาถึงสองสิ่ง หนึ่งคือ ภาษิตในศาสนาพุทธที่ว่า “ดอกไม้ในกระจก และดวงจันทร์ที่ส่องแวววาวอยู่ในน้ำ ล้วนเป็นสิ่งลวงตา” และ สองคือ แนวคิดเรื่องการฝึกไทชิ ที่ว่า “พลังงานไหลราวกับน้ำ ส่วนจิตวิญญาณส่องสว่างราวแสงจันทร์” การตีความของการแสดงชุดนี้มีทั้งการตีความด้านกายภาพในงานออกแบบเวที และแนวคิดในการออกแบบท่าเต้น ดนตรีประกอบการแสดงเป็นการเดี่ยวเชลโล จากบทประพันธ์ Six Suitesของเจ.เอส. บาค ( J.S. Bach)

“ความ สง่างามของการแสดงชุดนี้อยู่ที่การเคลื่อนไหว การเต้นที่แหวกกฏแรงโน้มถ่วง การไหลลื่น ทำให้ได้เห็นคัมภีร์เล่มใหม่ว่าด้วยเรื่องการเต้นของมนุษย์กับการฝึกไทชิที่ รอการเขียน” -- The Daily Telegraph

เนื่องจากการแสดงเป็นการเต้นประกอบกับเพลงเดี๋ยวเชลโล่
มันก็เลยค่อนข้าง ชวนง่วงมากเลย
ประกอบกับอากาศเย็นๆ เพราะฝนยังตกอยู่ภายนอก ผสมกับแอร์เย็นภายในหอประชุม
ทำเอาเราแอบเคลิ้มไปบาง แต่ช่วงท้าย เริ่มปล่อยน้ำออกมา และมีภาพสะท้อนกระจกด้านหลัง
ดูตื่นตา ตื่นใจ และตื่นเต้นกับความแปลกให้ขึ้นมาได้ ....



การแสดงจบในเวลา 1 ชั่วโมง
สังเกตได้ว่า ...ความสัมพันธ์ของชาวจีนนั้นเหนียวแ่น่นกันดี
เพราะรอบนี้ คนเข้าชมเยอะว่าการแสดงจากประเทศอินเดียซะอีก



แม้ว่าจะไม่ค่อยเข้าใจ สิ่งที่ผู้สร้างสรรค์ผลงานต้องการสื่อออกมา
แต่เราก็ยังดีใจที่ได้มีโอกาสรับชมการแสดง..จากต่างประเทศในเมืองไทยนะ
โอกาสที่ได้มาแบบฟรีๆ นี้ ยกความดีความชอบให้เพื่อนคนดีคนเดียวเลย

---

Clip by konaube


Clip by danceconsortium