แสนรักล้านคิดถึง (ส่งตรงถึงคนซึ่งไร้หัวใจ)
บอกตัวเองให้ "งดเข้าร้านเช่าหนังสือ" แล้วเลือกหยิบนิยายที่ซื้อๆ เก็บไว้มาอ่าน แล้วเราก็เลือกเล่มไม่หนา ไม่บาง เรื่องนี้ติดมือไปอ่านระหว่างเดินทางไปทำงาน อ่านตอนที่อยากอู้งาน อ่านก่อนนอน ...จนอ่านจบได้ในที่สุด
แสนรักล้านคิดถึง (ส่งตรงถึงคนซึ่งไร้หัวใจ) : จามีกร
สำนักพิมพ์อินเลิฟ พิมพ์ครั้งแรก : กรกฎาคม 2552 จำนวน 253 หน้า / ราคา 175 บาท (ซื้อราคา 52.5 บาท) ซื้อเมื่อ : 9 พฤศจิกายน 2554
:: โปรยปกหลัง :: เมื่อความสัมพันธ์ของเขาและเธอ ถูกเคลือบไว้ด้วยความคลางแคลงใจ "หนึ่ง" คือผู้ให้ที่ไม่เคยยอมแพ้ "อีกหนึ่ง" คือผู้รับที่ไม่มีวันปล่อยให้หัวใจบงการชีวิต แล้วความรักจะถุกส่งผ่านไปได้อย่างไร ในเมื่อ "ผู้รับ" นั้นไร้หัวใจและไม่ปรารถนา ต่อให้ใช้ความห่วงหาหมื่นพันแสนล้านก็คงต้องแพ้พ่าย หากไร้ซึ่งหัวใจที่จะมาเหลียวมอง
อ่านคำโปรยแล้ว คาดว่าเรื่องคงจะเป็นรักรัดทดนะ แต่พออ่านจบ เราว่า ชื้่อเรื่องและโปรยปกหลัง ไม่ได้สื่อเรื่องราวของนิยายเรื่องนี้เลย
ภูวา (เต้ย) นักแต่งเพลงสาวถูกแม่เพื่อนตราหน้า (และกล่าวหา) ว่าเป็นฆาตกร "ผลัก" ลูกสาวซึ่งเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทตกตึกตาย เธอรู้ดีว่า สาเหตุจริงๆ ที่เพื่อนเธอ "ผลัด" ตกตึก และตำนวจสรุปสำนวนคดีว่า "ฆ่าตัวตาย" นั้น มีสาเหตุที่แท้จริงเป็นมาอย่างไร แต่เธอก็ไม่แก้ตัว และจมอยู่กับความรู้สึกผิดในใจ
เภา ช่างภาพหนุ่มที่เฝ้ามองหญิงสาวผู้แสนเศร้าจากบ้านพักในรีสอร์ท เกิดประทับใจ และรู้สึกอยากปลอบประโลมให้เธอคลายความเศร้าหมอง เข้ามาใกล้ชิด ติดพัน และเป็นที่ "พึ่งพิงทางใจ" ให้แก่เธอ ทั้งคู่มีความรู้สึกดีต่อกัน และมีความสัมพันธ์พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ ท่ามกลางสายตาของเพื่อนฝ่ายหญิง ที่รู้ดีว่าผู้ชายคนดี คือ คู่หมายที่ผู้ใหญ่คาดหวังของหญิงสาวที่ตายไปแล้ว และเมื่อแม่ของเธอ รู้ว่าหลานชายมาติดพันรักใคร่กับคนที่ "ฆ่า" ลูกสาวเธอ จึงออกอาการ "ระราน" ความรักของทั้งคู่ ใช้ความเป็นญาติผู้ใหญ่ "กีดกัน"
อุปสรรครักของ "ภูวา" ยังมีผู้ระรานที่ไม่อยากให้เธอเป็นสุขอีกคน คือ น้าสะใภ้ และความรู้สึก "ผิดต่อเพื่อนที่ตายไป" ของเธอเองด้วย
แต่ในท้ายที่สุดอุปสรรคก็คลี่คลายลง ด้วย "ความรักมั่นคง" ของฝ่ายชาย จึงจบได้อย่าง happy ending
เราก็ไม่เลยไม่รู้สึกว่า มันจะเป็น "แสนรักล้านความคิดถึง" ตรงไหน และใครไร้หัวใจอย่างที่โปรยปกหลังบอกไว้
แต่ก็เป็นนิยายที่ "อ่านได้ อ่านสนุกพอประมาณ" มีความรัก ความผูกพัน ระหว่างเพื่อนเป็นตัวผลักดันให้เรื่องดำเนินไป การตัดตอนเปลี่ยนฉาก ราวกับนั่งดูละครสักเรื่องอ่ะนะ มีวาระซ่อนเร้นในเรื่องราวให้คนอ่าน "คิดต่อเอง" จากฉากหนึ่ง ไปอีกฉากหนึ่ง แล้วก็ถึงรู้ว่า "อ้อ...มันเป็นอย่างนี้นี่เอง"
ไม่ถึงกับประทับใจ ...แต่ก็อ่านคลายเครียดได้
| Create Date : 10 ตุลาคม 2555 |
| Last Update : 11 ตุลาคม 2555 7:15:36 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 2487 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
เล่มนี้เหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน เลยอ่านรีวิวเฉย ๆ