|
IV ผู้มั่งมี
ข่าวการปฏิวัติลุกลามอย่างแพร่หลาย ทำไมกันพวกนี้จึงไม่รู้จักพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีเสียบ้าง การมีฐานะของพวกข้าก็มาจากน้ำพักน้ำแรงทั้งหมด ข้าไม่ได้งอมืองอเท้ารอคอยโชคชะตาเหมือนพวกผู้ยากไร้ ที่หวังลมๆแล้งๆว่าจะมีใครบางคนดึงพวกเขา ออกมาจากหลุมแห่งความทุกที่พวกเขาขุดลงไปเอง พวกข้าไม่ได้ตั้งใจดูถูกพวกเจ้าเลย แต่ข้าสมเพชคนที่ดูถูกตัวเอง แล้วนำพาชีวิตเข้าสู่วงจรผิดๆ ซึ่งมันก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอที่พวกเจ้าจะต้องรับสิ่งที่เจ้าทำลงไป แล้วเจ้าจะมาเรียกร้องหาอะไรกัน
แล้วพวกนักปฏิวัติ พวกนี้จะเรียกร้องเพื่ออะไรกันแน่ ที่เจ้ามีอยู่มันไม่พอสำหรับเจ้าหรืออย่างไร เสรีภาพอะไรกัน ที่เรามีมันก็เสรีภาพไม่ใช่เหรอ เรามีอิสระที่จะทำอะไรต่างๆนานา แต่ก็ต้องอยู่ในสิทธิและหน้าที่ของเรา โดยพวกเจ้าจะต้องไม่ระรานใคร แล้วเจ้าคิดว่าจะสู้เพื่ออะไร จะก่อความวุ่นวายให้พวกเราหรือไร พวกเราไม่ยอมอยู่แล้ว เพราะเราเชื่อมั่นว่าเราอยู่ภายใต้การปกครองที่ดี และผู้ครองอำนาจก็พร้อมที่จะมอบความสงบสุขให้กับพวกเรา ชีวิตของคนเราไม่ต้องการอะไรมาก คือทำในสิ่งที่ตนชอบ โดยไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แค่นี้ข้าก็มองว่ามันคืออิสระแล้ว ส่วนคนที่เป็นผู้ยากไร้ พวกเขาเลือกที่จะไปทางนั้นเอง พวกข้าก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรได้ เพราะพวกเขาน่ากลัวจนเกินไป
ดังนั้นถ้าพวกแกเหล่านักปฏิวัติ และผู้ยากไร้ จะมาปลุกระดมให้เกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว พวกเราก็ยินดีที่จะสนับสนุนให้ผู้มีอำนาจจัดการพวกแกอย่างเด็ดขาด
Create Date : 25 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 1:51:15 น. |
|
0 comments
|
Counter : 464 Pageviews. |
 |
|
|
| |
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
กาลเวลาร่องลอยคอยร่วงโรย น้ำค้างโปรยปรอยทั่วทุกหัวระแหง ดังความสุขทุกข์มิหลงจงสำแดง จำต้องแปลงเปลี่ยนเรื่องเพราะเตือนความ
วันเวลาอยู่คู่ความทรงจำ ไม่ว่าทุกข์หรือสุขเพียงใด วันเวลาเหล่านั้นจะค่อยเข้ามาสู่ความทรงจำของเราเอง
|
|
|
|
|
|
|
|