นักเล่านิทาน
โลกนี้คือละคร บทบาทบางตอนก็เหมือนนิทาน แม้ว่าเราจะผ่านเรื่องราวนั้นมาแล้วจริงๆ เมื่อนำเรื่องนั้นมาเล่าให้เด็กโตแล้วฟัง หลายคนจะมองว่าแต่งเรื่องโกหก คนที่เชื่อว่าจริงมีไม่กี่คน โดยเฉพาะคนสมัยก่อนที่ไม่มีภาพถ่ายหรือวิดีโอคลิปบันทึกเป็นหลักฐาน สุดท้ายเรื่องนั้นก็จะกลายเป็นนิทาน
ถ้าเป็นนิทานแล้วเด็กเล็กจะชอบ มีประสบการณ์จำได้เมื่อครั้งตัวเองยังเป็นเด็กเล็กๆซึ่งก็นานมาแล้ว แม่เฒ่าหรือคุณยายของข้าพเจ้ามีนิทานเยอะมาก เรื่องจักรๆวงศ์ เรื่องนิทานชาดกที่พระเทศน์ ท่านจะจำได้หมด ผมกับลูกของน้าที่มาเลี้ยงวัวอยู่ด้วยกันสมัยนั้นนอนฟังจนหลับทุกคืน ไปนอนกับพ่อแม่ไม่ได้ ไม่มีนิทาน
เมื่อข้าพเจ้ามีลูกนี่รู้เลย ลองเล่านิทานให้ฟัง รู้และเข้าใจได้เลยว่าเด็กชอบฟังนิทาน เด็กอื่น ก็ชอบฟัง ผมก็เล่าได้ทั้งวัน แต่งสดๆเลย อยากฟังเรื่องอะไรก็บอกมา มันมามันเองไม่ต้องฝึก คงติดมาจากสายเลือด สายวิญญานหรืออะไรสักอย่าง
บล็อกนี้เล่นไงก็ไม่รู้ เริ่มเล่นวานนี้ 7 มค.2561 วันนี้วันที่ 8 มค.61 ว่าจะลองสร้างหน้าแรกดูว่าเป็นยังไง กำลังลองไปมั่วๆครับ ลองเขียนเล่นๆ
เส้นทางชีวิต การเขียนตัวอักษรเล่าเรื่องราวเส้นทางชีวิตของแต่ละคนต่างกัน ตามวิถีและจริตชีวิต แต่ในวันหนึ่งก็จะมีคนใดคนหนึ่งที่สนใจเรื่องราวอันนั้นมาพบเข้า และเขาคนนั้นอาจกำลังแสวงหาเรื่องราวในส่วนที่ตนเองขาดหายอยู่พอดี เพราะฉะนั้นเรื่องราวที่เราชอบ ที่เรารู้ ที่เข้าใจ บางทีการเขียนทิ้งๆไว้ก็อาจมีประโยชน์ได้เหมือนกัน
ข้าพเจ้านี่เป็นพวกโรคจิตประเภทสงสัยมาก เกี่ยวกับวิถีชีวิต ธรรมชาติ จึงต้องหาอ่านหนังสือโบราณต่างๆ เพิ่มเติมมากมาย และฝึกสังเกตุปรากฏการณ์ธรรมชาติ จึงได้รู้แบบที่ตัวเองรู้และเข้าใจว่า คนที่ชอบเรียนรู้ ชอบเข้าใจเรื่องราวอันซับซ้อน จะเป็นคนธาตุน้ำลึก คนธาตุอื่นก็จะชอบแบบอื่น ชอบไม่เหมือนกันโดยธรรมชาติของธาตุ ธาตุเป็นมหาภูติระดับพรหมอันเป็นอมตธาตุ ก็อยากจะเขียนเล่าทิ้งไว้ในพื้นที่จุดหนึ่งของโลกอินเตอร์เน็ต
ชีวิตจริงของทุกคนคือการเดินทาง ทั้งโดยรูป วิญญาน จิต ย่อมผ่านเหตุการณ์ มีความทรงจำ มีเรื่องราวจะบอกมากมาย มีโอกาศก็บอกก็เล่าทิ้งไว้ให้คนที่จริตคล้ายกันได้มาดูมาสำผัส ซึ่งก็มีล้นแล้วในโลกโซเชียล ในรูปของภาพ คลิป แต่ในทางอักษรนั้นทำได้ได้แค่ระดับหนึ่ง ต้องในเวปไซด์ อีบุ๊ค บล็อกหรือหนังสือกระดาษ จึงจะถูกที่ถูกทาง
ชีวิตคือการเดินทาง
คนบางคนผ่านสังคมและผู้คนมามากมาย ตามอายุขัยและวิถีชีวิต การศึกษาเรียนรู้และประสบการณ์ บางคนก็ผ่านความรู้โลกภายใน ทั้งโดยความคิด ความปรารถนาส่วนลึกๆของจิตวิญญาน เพราะเข้าใจและมองเห็นอนัตตาในอัตตาจึงไม่ถือเขาไม่ถือเรา อยากจะบอกเล่าความจริงของชีวิตแก่ เพื่อนๆ ทั้งร่วมชาติ ร่วมสังคม หรือลูกหลาน ไม่อยากให้ขัดแย้ง แบ่งแยกกันมากมาย เท่าที่พอทำได้
การบอกเล่าเรื่องราวผ่านตัวหนังสือถือว่าเป็นวิถีโบราณ ที่คนสมัยใหม่ไม่ค่อยนิยม เพราะมีสื่ออื่นที่เข้าใจง่าย เพลิดเพลินและสวยงาม สะดวกรวดเร็ว ซึ่งเป็นเรื่องที่มิอาจปฏิเสธได้ แต่ข้าพเจ้ายังมองตัวหนังสือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือดู ขลัง เป็นอักขระที่มีอำนาจที่มีเสน่ห์ แต่ก็สมควรนำมาประยุกต์ มิฉะนั้นจะดูน่าเบื่อ น่าปวดหัว
ที่กล่าวมาเป็นการเขียนบทนำบล็อกคร่าวๆ ค่อยกลับมาแก้ไขใหม่ครับ
อัปเดท..18 มค.61 ปรับตัวหนังสือให้โตขึ้น font 12 ไป 14
| Create Date : 08 มกราคม 2561 |
| Last Update : 18 มกราคม 2561 21:57:43 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 851 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [