Bloggang.com : AW Milan : ภูกระดึง แต่ไม่เกี่ยวกับกระเช้า ยาวหน่อยแต่อยากให้ได้อ่าน #2

ภูกระดึง แต่ไม่เกี่ยวกับกระเช้า ยาวหน่อยแต่อยากให้ได้อ่าน #2

ที่ UDONCBAT เป็นวิทยาลัยเปิดใหม่ อะไรต่างๆจึงยังไม่พร้อม ขาดแคลนสิ่งต่างๆหลายอย่าง
ก่อตั้งมาได้ 3 ปี ผมเป็นปวส.รุ่นที่ 3 คุณเชื่อหรือไม่ขนาดสายโทรศัพท์ยังไม่มี ต้องใช้ผ่านคลื่นวิทยุเอา
และเนื่องจากวิทยาลัยแห่งนี้ตั้งอยู่ระหว่างจ.หนองคาย และจ.อุดร (ห่างจากหนองคาย ประมาณ 20 กิโล
ห่างจากอุดร 25 กิโล) ตรงบริเวณนี้เคยเรียกว่าผาผึ้ง ผมไม่ทราบว่าทำไม เดี๋ยวเอาแผนที่คร่าวๆไปดูก่อน
เผื่อใครที่เคยผ่านไปแถวนั้นจะได้นึกออก

จากรูปคุณอาจดูแล้วคิดว่ามันใกล้อุดรมากกว่าแต่เปล่าเลย มันใกล้หนองคายมากกว่า เนื่องด้วยอุดร
เป็นจังหวัดที่ใหญ่ (ขนาดแตกออกไปเป็นหนองบัวลำภูได้) พอดีภาพผมกะขนาดไม่ค่อยเป็น เอาเป็นว่าดูคร่าวๆละกัน

ที่วิทยาลัยแห่งนี้ก่อตั้งในช่วงที่ฟองสบู่แตก อะไรๆจึงขัดสนไปหมด งบประมาณที่เคยวางไว้
จึงโดนลดทอนไป เหลือเป็นวิทยาลัยที่ไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไร แต่ก็ต้องสร้างเพราะมันเป็นนโยบายมาแล้ว
ผิดกับวิทยาลัยเทคนิคกาญจนาภิเษกอุดรธานี ก่อตั้งก่อนไม่กี่ปี แต่พรั่งพร้อมมาก
เพราะก่อตั้งในตอนฟองสบู่เบ่งบ่านเต็มที่ งบไหลมาเทมามากมาย
(ไม่เชื่อถ้าคุณได้ผ่านไปทั้ง 2 ที่ก็ลองเปรียบเทียบดูเอาแล้วกัน)

เมื่อผมไปสมัครเรียนเสร็จกลับมาถึงบ้านตอนเย็น แม่บอกว่าอาผมที่กรุงเทพโทรมาหา ผมเลยโทรกลับไป

ผม : สวัสดีครับ อาเจ็ก นิลครับ (ผมชื่อเล่น นิล)
อา : เออนิลแกรู้อะไรมั้ย
ผม : รู้อะไรครับ
อา : แกน่ะสอบติดพระจอมเกล้านะ
ผม : หา !!! ผมเนี่ยนะ อาเจ็กมั่วเปล่า
อา : มั่วได้ไง ก็มันมีจดหมายมาถึงแกเนี่ย

ผมไม่อยากจะเชื่อเลย ผมเป็นหนึ่งใน 45 คนที่มาจาก 30,000 กว่าคน ผมสารภาพตรงๆเลยว่าข้อสอบมี 4 วิชา
วิชาละ 120 ข้อ อังกฤษ คณิต วิทย์ และความถนัดทางช่าง ทุกวิชาผมพอทำได้ (แต่ไม่มั่นใจว่าถูก) แต่คณิต
ผมอ่านข้อสอบทุกหน้าแล้ว (หน้าละไม่ถึง 5 วินาที) ถอนหายใจ และคว่ำข้อสอบลง หลังจากนั้นผมก็ทำเสร็จทั้ง 120 ข้อ
โดยไม่ดูโจทย์ ผมทำได้ ทุกคนงงผมมาก ว่าทำไมผมทำได้รวดเร็วนัก ก็กูมั่วทั้ง 120 ข้อนี่หว่า 5555555555

หลังจากนั้นพอทุกคนทราบเรื่องจึงกลายเป็นปัญหาหนักในชีวิตผม ว่าผมจะเอาไง ไปเรียนสถาบันที่ยิ่งใหญ่ระดับประเทศ
หรือไปอยู่สถาบันในที่ๆไม่เคยมีใครรู้จักดี

บอกตรงๆ มั่วข้อสอบขนาดนั้นแล้วสอบติด ผมไม่กล้าไปเรียนหรอก ก็เราไม่เก่งจริงนี่หว่า เรียนไปก็โดนไทร์ออกเปล่าๆ
แต่อาผมเขาเคยไปสอบที่นี่เหมือนกันแต่ไม่ติด เขาบอกว่าถ้าผมจะเรียนเขาจะช่วยเหลือทุกอย่างเต็มที่ แต่ว่าผมไม่อาจ
รับน้ำใจตรงนี้ได้ ผมจึงบอกอาว่าผมขอสละสิทธิ์ไปดีกว่า แล้วผมจึงตัดสินใจไปเรียนรู้ชีวิตใหม่ใน UDONCBAT

ที่วิทยาลัยแห่งนี้ มี 4 แผนกคือ คอมธุรกิจ ตลาด บัญชี ท่องเที่ยว

พอผมไปเรียนที่นั่นได้ไม่กี่อาทิตย์ ผมเริ่มเป็นที่กล่าวขวัญในหมู่นักเรียนนักศึกษาด้วยกัน เนื่องด้วยผมพอจะรู้เรื่อง
คอมพิวเตอร์มากกว่าทุกคน ผมไม่ได้คิดว่าตัวเองเก่งมากมาย เพราะ 90 % ของคนที่มาเรียนคอมธุรกิจ มาเรียนเพราะไม่มีที่ไป
หลายคนสอบเข้าราชภัฏไม่ได้ บางคนไม่รู้จะเรียนอะไร บางคนไม่อยากอยู่บ้านทำนา บางคนไปสมัครที่อื่นไม่ทัน
แต่ผมตั้งใจจริงๆที่จะมาเรียนที่นี่จริงๆ (ความจริงไปสมัครที่อื่นไม่ทันด้วยแหละ)
ดังนั้นไม่แปลกเลยที่บางคนเพิ่งจะได้จับคอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรก จับเมาส์แบบ2มือ เพราะกลัวมันวิ่งหนี
ปิดเครื่องโดยการถอดปลั๊กออก ไม่รู้จักการ Shutdown

ที่จริงความรุ้เกี่ยวกับคอมผมไม่ได้มากมายอะไรเลย แค่รู้จักว่าอันนี้ Harddisk นะ อันนี้เรียกว่า Ram นะ รู้จัก Internet
มี E-mail เป็นของตัวเอง ลง Win98/ME และโปรแกรมต่างๆได้ (ตอนนั้นยังไม่มี XP) ซึ่ผมคิดว่าความสามารถระดับนี้
ในปัจจุบันเด็กม.ต้นหรือประถมหลายคนทำได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ

เพียงแค่นี้ผมก็กลายเป็นคนที่เก่งคอมมากกว่าทุกคนไปแล้ว - -" แต่ผมก็ยังคงเป็นคนที่ไม่เปลี่ยน ผมเป็นคนเดิมๆ
คุยสนุกสานเฮฮากับเพื่อนฝูงได้ ถึงผมพูดอีสานไม่ได้ก็จริง (ได้แต่ไม่คล่อง) แต่ผมฟังรู้เรื่องเกือบทั้งหมด
เพราะแม่ผมพูดกับผมบ่อยๆ และด้วยความที่ว่าผมมาจากกรุงเทพหลายๆคนสนใจในตัวผม
จึงสอบถามผมมากมาย ผมก็ตอบไปแค่นั้น ช่วง 1 สัปดาห์แรกของการเรียน ผมเห็นบางคนยังใส่ชุดม.ปลาย
กระโปรงบาน กางเกงขาสั้น หรือแม้แต่เสื้่อพละ กางเกงวอร์มของโรงเรียนเก่ามาอยู่เลย มันก็ดูน่ารักไปอีกแบบ

จบเดือนแรกของการเรียน ผมเป็นคนเก่งในสายตาของเพื่อนๆแทบทุกวิชา ยกเว้น คณิต 55555 ช่วยไม่ได้
แต่ผมก็ต้องเรียนหลักสูตรของปวช.เป็นบางวิชาด้วย เพราะหลายคนจบม.ปลายมา มีอยู่ 4 คนในห้องที่จบปวช.มา
ช่างกล 1 ช่างก่อสร้าง 1 บัญชี อีก 2 คน เฮ่อ........ แต่ไม่มีปวช.คอมเลยสักคน

//www.udcbat.ac.th เว็บวิทยาลัยของผมครับ

หลายคนที่นี่จบ ม.6 กศน. มาดังนั้นจึงเป็นเรื่องตลกในช่วงแรกที่จะสื่อสารทำความเข้าใจกัน ผมมีเพื่อน 2 คนในช่วงแรกๆ
คนแรกชื่อ โจ้ รู้จักกันเพราะอยู่ อ.ท่าบ่อเหมือนกัน นั่งรถมาเรียนพร้อมกัน

โจ้ เป็นคนอ.น้ำปาด จ.อุตรดิถต์ เขาเป็นคนที่มีความภาคภูมิใจในบ้านเกิดมาก พระยาพิชัยดาบหัก เขื่อนสิริกิตต์
ต้นสักใหญ่ที่สุดในโลกเป็นสิ่งที่เขาเล่าให้เพื่อนๆฟังได้ไม่รู้เบื่อ
ศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแรงกล้า แรกๆผมเรียกเขาว่ามหาโจ้ (บางทีกลายเป็นมหาโจร)
แต่เขามีลักษณะแปลกอย่างๆหนึ่งคือ เขาเป็นคนที่ชอบหลอกจับมือผู้หญิง - -" โดยการบอกว่าดูหมอ (ดูลายมือ)
โดยที่ผมไม่รู้ว่าเขาดูได้จริงหรือเปล่า เพราะผมไม่เคยให้เขาดู คุณก็รู้ผู้หญิงกับการดูหมอเป็นของคู่กัน ยิ่งกว่าอะไร
ทั้งปวช. ปวส. อาจารย์หญิง ผช.หญิง แม่บ้านประจำโดนเขาจับมือมามากมาย แต่เขาก็เป็นเพื่อนผมเหมือนเดิม

อีกคนชื่อ ปอ ผู้ชายเช่นกัน หลายคนคงคิดว่าผมเกย์หรือเปล่า ทำไมคบแต่ผู้ชายวะ หวังกินถั่วเหรอ 555 ไม่ใช่ครับพี่น้องครับ
ไม่ใช่ไม่อยากมีเพื่อนผู้หญิง แต่มันหาไม่มีครับ 555555

ปอ เป็นผู้ชายที่มีโลกส่วนตัวอย่างมาก เขาจบม.6มา เขาได้เรียน รด. แต่เขาบอกว่าเขาเป็นจ่าสิบเอก (เอากะมัน)
ผมเลยเรียกมันว่า จ่าปอ บางทีเขาจะทำอะไรเหมือนอยู่ตัวคนเดียว ไม่สนใจเพื่อนฝูง ไปไหนไปคนเดียว บางทีเสียสละอย่างเหลือร้าย
ใจป้ำเสมอ แต่บางครั้งก็ขี้เกียจจนหาตัวจับยาก ไม่ใช่มันขี้เกียจหรอก มันบอกเสมอว่ามันเรียนไม่เก่ง หัวไม่ดี ท่อง A- Z ยังไม่ได้
(จบ ม.6 มายังไงของมัน) แต่เป็นคนที่มีน้ำใจดีหนึ่งคนเลยทีเดียว

หลังจากผ่านไป 2 อาทิตย์มีการเลือกหัวหน้าห้อง และแล้ว โจ้ ได้เป็นหัวหน้าห้องเนื่องจากบุคลิกดี มีความน่าเชื่อถือ
โจ้ในบางครั้งมักชอบไปคุยเรื่องทหารกับปอ คุยกันเรื่องออกรบ คุยเรื่องปืน AK47 ทั้งๆที่ทั้ง 2 คนก็แค่เคยเรียน รด. มาเท่านั้น
ผมอยากจะบอกว่า บาเร็ตต้า AK47 M-16 หรือแม้กระทั่ง AWP ผมจับมาหมดแล้ว (ใน Counter-Strike นะ :-P) ผมฟังแล้วก็นั่งขำ
โทษที นอกเรื่องไปหน่อย โจ้รับคำสัญญาว่าจะทำหน้าที่หัวหน้าห้องที่ดี ไม่มีคอรัปชั่น และซุกหุ้น (ฮา)

ตอนแรกๆโจ้เป็นคนที่มีความเป็นผู้นำมากด้วยบุคลิก หน้าออกเหลี่ยมๆ ม่ายช่าย ล้อเล่น เอาเป็นว่าดูมีบุคลิกดีที่สุดแล้วกัน

การเรียนในช่วงแรกๆก็ผ่านไปด้วยดี ผมรู้จักอาจารย์หลายคน ส่วนมากจะเป็นผู้หญิง เนื่องด้วยที่นี่เป็นวิทยาลัยเปิดใหม่
ครูส่วนมากเป็นอัตรจ้าง ทั้งวิทยาลัยมีอาจารย์อยู่ 40 คน โดยประมาณ มีที่เป็นข้าราชการประจำอยู่แค่ 5-6 คน คือ
ผู้อำนวยการ ผู้ช่วย 4 คน และหัวหน้าคณะบริหารธุรกิจ 1 คน นอกนั้นอัตราจ้างหมด และอาจารย์อัตราจ้างทั้งหมด
แทบไม่มีใครเลยอายุเกิน 30 เอาเป็นว่าสาวๆเพิ่งจบใหม่มากมาย กลายเป็นว่าวิทยาลัยในป่า แต่น่าเรียนมาซะฉิบ 55555

ในตอนนั้นอ.ที่ปรึกษาผมชื่อ.อุดร แกเป็นคนเก่งมีความสามารถด้านคอมฯมากๆ ศิษย์เก่าราชภัฎอุดรธานี
เสียตรงที่แกสอนคนอื่นไม่ได้ แกเก่งแต่แกอธิบายไม่ถูก ผมก็พยายามตักตวงจากแกอย่างมากที่สุดแล้ว แต่ก็ไม่ได้มากเท่าที่ควร - -"

อ.จอย วันวิสาข์ พันธุ์โยธี สาวอุดรครับ(ขออนุญาติลงชื่อจริงนะครับ แต่อาจสะกดไม่ถูก) เป็นอาจารย์ที่สวย น่ารักใจดี
หัวใจละลายแทบทุกครั้งที่มาสอน เสียตรงที่ต้องมาอยู่ในหมู่มารอย่างพวกผม ^_^ อ้อ ! แกสอนภาษาอังกฤษครับ

อ.เก๋ สุมลพร อุตสัย คนอุดรอีกคนเป็นอาจาร์ที่เก่งคณิตที่เก่งมากๆๆๆๆๆ ที่สุดเท่าที่ผมเจอมา

ถ้าไม่รวมอาจารย์ประทีป ที่ดอน บอสโกบ้านโป่ง ผู้ได้รับฉายาว่า GOD หรือพระเจ้า เพราะแกไม่ศรัทธราในพระเจ้า
แต่แกศรัทธราในตัวเอง แกบอกว่าไม่มีใครควบคุมชีวิตแกได้ ตัวแกเองคือพระเจ้าของตัวเอง

ได้ยินมาว่าอาจารย์เก๋แกจบพวกสถิติมา จากที่ไหนไม่ทราบ อุปกรณ์การสอนแกมีแค่ปากกาไวท์บอร์ดแท่งเดียว
ตลอดเวลา 2 คาบแกอธิบายยังกะอัดเทปไว้ ไม่มีพลาดสักเม็ด คำนวณไวยังกับในหัวมี Mainframe Computer 12 ตัวในหัว
แกเคยบอกผมว่าถ้าแกมีน้องชายแบบผมก็คงดี ผมก็ไม่ขัดข้อง เพราะผมอยากมีพี่สาวที่เก่งเลขอย่างนี้อยู่แล้ว
ผมกับแกเลยกลายเป็นพี่สาว - น้องชายกันไปโดยปริยาย

ส่วนคนสุดท้าย อ.แม๊ค ธราพงษ์ สายเรือนแก้ว คนนี้ถือว่าเป็นคนสำคัญของเรื่องนี้เลย ตอนนี้ได้ยินว่าแกสอนอยู่อาชีวะเชียงราย
ใครที่ได้เรียนที่นั่นคงรู้จักแกดี แกเป็นครูสอนคอมฯ และเป็นหัวหน้าคณะบริหารธุรกิจ (คณะนี้คุม คอมธุรกิจ ตลาด และบัญชี)
ไว้จะกลับมาเล่าให้ฟังต่อว่าทำไม ยังไงกับคนๆนี้ ที่ว่าเป็นคนสำคัญของงานนี้

ปล.บอกล่วงหน้าว่าอีกยาวกว่าจะถึงภูกระดึง ค่อยๆอ่าน ใจเย็นๆ แล้วผมอยากให้คุณสนุกกับชีวิตที่ผ่านมาของผมครับ ^_^

นี่ครับรูป อ. แม๊ค ที่ผมว่า หล่อหน้าใสเชียว บ่าวเจียงใหม่เจ้า

ปล.สุดท้ายนี้ขอให้คุณ Noko (ไม้หลักปักมั่นคง) หายจากโรคร้ายไวๆนะครับ
ผมเชื่อเสมอว่าคุณจะต้องกลับมาอ่านเรื่องของผมจนจบให้ได้ สู้ๆครับ

<< ตอนที่แล้ว | ตอนต่อไป >>

Create Date : 28 มิถุนายน 2550

Last Update : 23 พฤษภาคม 2551 10:04:11 น.

4 comments

Counter : 1037 Pageviews.

สวัสดีครับ คุณNarinNil

ยังอ่านไม่จบเลยอ่า แล้วจะแวะมาหาใหม่นะครับ

โดย: โดมิโน่

วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:15:46:42 น.

ครับผม
แวะมาอ่านนะครับ

โดย: sak (psak28

) วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:18:11:06 น.

ดีค่ะ
ขวัญยังไม่อ่านแต่อยากตอบอ่า
คงไม่ว่ากันนะคะ
(คนน่ารัก)

โดย: ขวัญ IP: 118.173.244.144 วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:13:41:55 น.

ผ่านมาอ่านจร้า ฮาดีอ่ะ โดยเฉพาะ
"ไม่แปลกเลยที่บางคนเพิ่งจะได้จับคอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรก จับเมาส์แบบ2มือ เพราะกลัวมันวิ่งหนี
ปิดเครื่องโดยการถอดปลั๊กออก ไม่รู้จักการ Shutdown "
จะตามอ่านต่อไปค่ะ

โดย: อ้อม IP: 124.121.222.233 วันที่: 16 สิงหาคม 2551 เวลา:18:25:44 น.