|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ถนนสายนี้.....มีตะพาบ#45 : ; หากยังไม่เข้าใจก็ย้ายไปก่อน
โครงการถนนสายนี้
มีตะพาบ#45
โจทย์โดย
คุณพู่ JewNid
ภาพนี้
มีน กุสุมา เขียนคำ
ใครคนหนึ่ง คนนั้น ในวันหนึ่ง วันนั้น เคยผูกพันกัน ซะมากมาย เพราะวันที่ห่างเหิน มันก็เริ่มห่างหาย เพียงแค่เพราะเราไม่เจอกัน
ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักใส หรืออะไรทั้งนั้น เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น รู้ว่ามันไม่ไปไหน แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนั้น ในภาพทรงจำสีจางจาง
เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป
ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักใส หรืออะไรทั้งนั้น เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น รู้ว่ามันไม่ไปไหน แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนั้น ในภาพทรงจำสีจางจาง
... ในความทรงจำสีจางจาง
พินอิพลิกปฏิทินอีกหน้า เปลี่ยนจากเดือนพฤศจิกาเป็นธันวาคม เสียงเพลงดังแว่วๆมาเข้าหู ดังออกมาจากตุ๊กตาคู่นั้นที่อยู่ใกล้ๆ จู่ๆความทรงจำถึงใครบางคนที่จากไปนานแสนนาน ก็ผุดขึ้นมาให้ได้รู้สึก
มองปฏิทินในช่วงปลายปีทีไร เหตุการณ์ในช่วงนั้นวิ่งมาก่อกวน สมองเริ่มคิดคำนวณ กี่วันกี่ปีกี่เดือนแล้วนะ ที่เราไม่ได้พบกัน เธออยากปล่อยให้มันผ่านไป ไม่อยากบันทึกซ้ำใหม่อีกรอบ ความทรงจำบางอย่าง ที่ไม่เคยคิดจะใส่ใจ ไม่นานก็ลืมได้ แต่เรื่องของเขาไม่เคยจืดและจาง
ทุกครั้งที่ผ่านเข้ามา คล้ายกับว่าได้เริ่มบันทึกใหม่ มันจึงยังไม่หายไปสักที เธอชอบคิดให้เป็นวิทยาศาสตร์ เพราะไม่อยากให้ตัวเองต้องเศร้าเกินไป อาจเป็นเพราะสมองได้บันทึกเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับเขาเก็บเอาไว้มากมายซ้ำไปซ้ำมา
และในอีกหลายๆครั้งที่ยังบันทึกซ้ำๆย้ำๆลงไป จนเกิดเป็นรอยลึกๆเกิดขึ้นในหัวใจ ในวันที่เงียบเหงา เจ้าความทรงจำก็ผุดขึ้นมาใหม่อีกรอบ ยิ่งพยายามจะลบทิ้ง คล้ายกับว่ายิ่งไปบันทึกซ้ำๆอยู่อย่างนั้น
"เป็นอะไรตาแดงๆ"
มิรินเดินเข้ามาเห็นพอดี พินอิรีบปาดน้ำตาและหัวเราะกลบเกลื่อน
"ไม่มีอะไร พอดีมีอะไรมันวิ่งปรู๊ดเข้ามาในสมอง ตอนที่พลิกปฏิทิน"
"สมองคงจะกำลังเซ็ทข้อมูลละมัง อะไรที่เกี่ยวข้องกับปฏิทิน มันเลยวิ่งเข้ามา เหมือนเวลาที่เรา เสิร์ชหาข้อมูลในกูเกิ้ล พิมพ์คำอะไรลงไป ข้อมูลต่างๆก็วิ่งปรู๊ดๆๆๆ สมองคนเรานี่มันอัจฉริยะจริงๆ"
พินอิยิ้มเก้อๆมิรินยื่นทิชชูให้ เธอรับมาสั่งน้ำมูกใส่เสียงดัง
"ปู๊ด"
"คงงั้นมั๊ง เปิดปฏิทินมาเดือนนี้ทีไร ทำให้นึกถึงเขาทุกที แย่จัง ทำไมไม่ลืมซักทีก็ไม่รู้ มีอะไรมาสะกิดนิดๆหน่อยๆมีน้ำหูน้ำตา เจ้าความคิดชนิดนี้ มันจะนอนแช่อยู่สักพัก แล้วมันก็จะจากไป แต่ตอนที่มันแช่นี่สิ ทรมานใจมากๆ"
มิรินฟังอย่างเข้าใจ ในสิ่งที่พินอิกำลังรู้สึก
"ฉันต้องทำยังไงล่ะมิริน"
จะอธิบายยังไงดีล่ะ คือแบบนี้นะพิน ต้นไม้ในกระถาง ที่วางอยู่กลางแจ้ง บางวันที่แดดแรงมากๆ หากปล่อยให้ยืนจังก้าท้าแดด ใบจะเหี่ยวเฉา หรือโดนแดดเผาจนเกรียมไหม้ ฉันจะย้ายเข้ามาไว้ในร่ม วางไว้ในที่ที่มีแสงแดดรำไร คล้ายจิตใจที่ยังกระสับกระส่ายต่อเรื่องบางเรื่อง คงต้องย้ายเหมือนกัน
หากว่าเรายอมให้ความทุกข์แช่อยู่อย่างนั้น ก็คล้ายยอมอนุญาติให้มันมาทำร้ายโดยไม่ได้ปกป้อง จะรอให้คิดได้ ปลงตกและเข้าใจชีวิต คงจะยากเต็มที เพราะในวันที่จิตใจขุ่นมัว สติไม่มาปัญญาก็ไม่มี ฉันมักใช้วิธีเร่งรัด
"เร่งรัดแบบไหน ต้องทำยังไง"
"หากยังหาทางออกไม่ได้ พาหัวใจ(สมอง)ออกไปจากวงล้อมของปัญหา ด้วยการเปลี่ยนไปจดจ่อกับสิ่งอื่น ไปเล่นกีฬา ไปท่องเที่ยว ดูหนังฟังเพลง ไปเต้นรำ เข้าสวนสนุกเล่นรถไฟเหาะตีลังกา ปล่อยนกปล่อยปลา อะไรก็ได้ การย้าย ก็คือการพักจากสิ่งที่เรากำลังครุ่นคิด เลี่ยงไปหาอะไรทำชั่วคราวจ้าพิน"
"คล้ายวางกระดานทับหญ้าเลยเนอะ"
"จะว่าอย่างนั้นก็ใช่ เพราะสุดท้ายมันยังมีเชื้ออยู่ ยกกระดานออกเมื่อไหร่ ได้ฝนได้แสงแดด หญ้าก็กลับมางอกงามได้เหมือนเดิม"
"มีวิธีที่ขุดรากถอนโคนเลยมั๊ยมิริน"
"หญ้าก็คือหญ้า ไม่ต้องหาอะไรทับ ไม่ต้องขุดต้องถาก ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ หากว่าเราเข้าใจ มันก็ไม่มีอะไรในกอไผ่หรอกเธอ"
"เก่งจังมิรินที่คิดได้อย่างนั้น"
มิรินหัวเราะเสียงดัง ปฏิเสธวุ่นวาย
"แต่กับเรื่องบางเรื่อง ฉันเองก็ยังได้แต่คิด เพราะยังคิดไม่ได้ เที่ยงแล้วพักเรื่องนี้ไว้ชั่วคราว ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันก่อนดีกว่ามั๊ย"
เมื่อได้ยินตรงคำว่าหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่า พินอิหยิบปฏิทินคว่ำหน้าลงกับโต๊ะ ก่อนที่จะโล๊ะไปชั่งกิโลขาย คงต้องพักเรื่องราวต่างๆไว้ชั่วคราวเช่นกัน
"กำลังหิวอยู่พอดีไปก็ไป ย้ายไปหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่า"
แอมอร
ท้ายเรื่อง ขอบคุณเนื้อเพลง ภาพทรงจำสีจาง ที่นำมาประกอบงานเขียนในครั้งนี้ ขอบคุณโครงการดีดี ที่เปิดโอกาสให้ได้ฝึกเขียนกัน
Create Date : 10 ธันวาคม 2554 |
Last Update : 10 ธันวาคม 2554 8:24:58 น. |
|
24 comments
|
Counter : 1547 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:8:48:16 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:8:58:55 น. |
|
|
|
โดย: ปันฝัน วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:9:00:31 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:9:38:35 น. |
|
|
|
โดย: tui/Laksi วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:11:38:25 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:12:55:27 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:13:25:56 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:14:20:09 น. |
|
|
|
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:14:22:50 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:15:34:02 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:20:29:59 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:21:23:00 น. |
|
|
|
โดย: haiku วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:22:44:50 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:22:56:36 น. |
|
|
|
โดย: magic-women วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:23:05:48 น. |
|
|
|
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 10 ธันวาคม 2554 เวลา:23:51:06 น. |
|
|
|
โดย: เชิญจุติ วันที่: 11 ธันวาคม 2554 เวลา:2:10:00 น. |
|
|
|
โดย: เจียวต้าย วันที่: 11 ธันวาคม 2554 เวลา:5:19:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
|
|
|
|
|
|
อรุณสวัสดิ์