แจ้งข่าวครับ : "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" ได้รับคำชวนจาก www.yarisme.com มาเป็นพันธมิตรร่วมกัน ซึ่งว่ากันง่ายๆว่า ต่อไปนี้ จะมีรางวี่รางวัลแจกตั๋วหนังฯลฯ ให้เพื่อนผู้อ่าน นอกจากอ่านฟรี อาจมีของติดไม้ติดมือกลับไปบ้าง

แต่ ผมเองคนเดียวคงไม่สามารถจะมีเวลาให้มากพอ ผมจึงเกิดไอเดียชวนเพื่อนร่วม blog อีกห้าท่านที่เป็นคนรักหนังและสนุกกับการเขียนเหมือนๆกัน อันได้แก่ คุณบลูยอชต์ + Nanoguy + renton_renton + OncE UPoN'-'a MaN + เทพบุตรตบะแตก มาเปิด blog ร่วมกันที่ใช้ชื่อว่า

//vreview.yarisme.com

Vreview = We review = การรวมบทความรีวิวเกี่ยวกับหนังของแต่ละคน อาทิเช่น อัพเดตรีวิวสั้นๆถึงหนังโรงที่ได้ดูพร้อมคะแนนเพื่อช่วยตัดสินใจ พร้อม link ไปอ่านฉบับเต็มของแต่ละคน หรือ รีวิวเต็มๆตามสไตล์ใครสไตล์มัน

ซึ่งนั่นจะทำให้เพื่อนผู้อ่าน มีตัวช่วยในการเลือกดูหนังมากขึ้น เพราะด้วยตัวเองแล้วไม่มีเวลาสามารถพอที่จะเขียนถึงหนังได้ครบทุกเรื่อง

ด้วยความหลากหลายของแต่ละคน คาดว่า ถ้าเว็บไม่บอกลาเราไปเสียก่อน น่าจะเป็น blog ที่รวบรวมรีวิวหนังไว้ได้มากพอสมควร จึงเชิญชวนแวะมาเยี่ยมเยือนพร้อมติดตามเรื่องรางวัลได้ที่ blog นั้นคู่กันไปครับ



คำเตือน : Blog นี้สปอยล์ระดับพระกาฬเหนือจักรวาลใดๆ (เห็นในพันทิป เวลาสปอยล์ต้องมีเลเวล เลยขอเลียนแบบบ้าง)



... ว่าจะไม่เขียนถึง เพราะ ไม่มีเวลาส่งต้นฉบับก็บ่ทัน งานใหม่ที่รับมาก็ไม่เข้าที่เข้าทาง งานประจำก็วุ่นๆ แต่พอดี ตัวเองเป็นพวก บ้ายุ คนยุให้เขียนสองเรื่องนี้ก็เลยขอสักหน่อย เขียนถึงอย่างละนิดละน้อยเป็นบางประเด็น



แปดวันแปลกคน



...เป็น หนังขาวดำ ที่เล่าถึง คนสามคน คือ ป้าชุบ , น้องแพร และ หนุ่ม

ป้าชุบ ป่วยเป็น โรคลมชัก

ต้องเข้าใจก่อนว่า โรคลมชัก ไม่ได้มีแค่แบบเดียวที่ชักกระแด่วๆ โรคลมชักยังมีแบบอื่นๆเช่น แบบเหม่อไม่รู้ตัว แบบมีอาการทางจิต ซึ่งทั้งหลายทั้งปวงล้วนมีเหตุมาจากคลื่นสมองผิดปกติ

ป้าชุบ มีโรคลมชักแบบเหม่อไม่รู้ตัว ผสมอาการทางจิต คือ หูแว่ว แถมยังมีของแถมเป็นภาวะแทรกซ้อนนั่นคือ ความจำเสื่อมเป็นระยะๆ

...ในอดีต ป้าชุบ จึงทำอะไรไม่รู้เนื้อรู้ตัว จนเป็นเหตุของการสูญเสียลูกสาวที่แกปล่อยทิ้งไว้ตอนอาบน้ำ แล้วตามเพื่อนบ้านไปเพราะภาวะความจำเสื่อมลืมลูกไว้ข้างโอ่ง กลับมาอีกที ลูกเลยจมโอ่งจากโลกไป

ปัจจุบัน ป้าชุบ ชวน น้องแพร เด็กหญิงที่มาเล่นข้างบ้านให้เข้าไปดูของในบ้าน

เหตุการณ์โอละพ่อ เมื่อโรคของป้าชุบดันกำเริบ ทำให้ ป้าชุบ สับสนคิดว่า น้องแพรเป็นลูกสาวบ้าง เป็นวิญญาณบ้าง ซึ่งตรงจุดนี้จะไม่ใช่เรื่องของ วิทยาศาสตร์หรือโรคลมชักอย่างเดียวแล้ว

ตอนนี้ หนังกำลังหยิบยกประเด็นทางจิตวิทยา

ป้าชุบ มี ความรู้สึกผิด ที่ผูกแน่นฝังใจในการสูญเสียลูกสาว ปมนี้เอง ที่ไปผสมกับโรคลมชัก ทำให้เสียงหูแว่วกลายเป็นเสียงด่า เสียงเด็ก ฯลฯ ซึ่งหนังช่วยยืนยันประเด็นที่ว่า ทุกอาการทางจิตนั้นไม่ใช่เหตุของสารเคมีในสมองอย่างเดียว ปมทางจิตใจก็อาจมีผล

ป้าชุบ จึง ขัง น้องแพร ไว้ในห้อง และ เริ่มทำทุบตี เพราะนึกว่า น้องแพร เป็น นังผีบร้า!!!

... มีคนหนึ่งคนที่แอบเฝ้ามองป้าชุบจากห้องพักฝั่งตรงข้าม นั่นก็คือ หนุ่ม นักศึกษาแพทย์ปีสุดท้ายที่เรียนเฉพาะทางจิตเวช (ตรงนี้คนเขียนบทน่าจะทำการบ้านเกี่ยวกับทางการแพทย์ซักหน่อย เพราะ นักศึกษาแพทย์ไม่มีเรียนเฉพาะทางจนกว่าจะจบหมอก่อน แต่หยวนๆ ไม่ได้มีผลต่อเนื้อหานัก)

ไอ้หนุ่มเล็งเห็นความเป็นจริงที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้น และ เกิดความคิดดีๆที่จะอาศัย กรณีป้าชุบ เป็นงานวิจัยก่อนจบไม่เหมือนใคร กะว่าจะแหวกแนว โดยไม่รู้ตัวว่าที่ทำนั้นเกรียน เพราะ ต่อให้งานวิจัยนี้จะช่วยคนได้มากแค่ไหน แต่อย่างไรก็ผิดหลักจริยธรรมหรือ medical ethic


...หนังปูมานิดๆ (นิดเกินไปหน่อยจนบางคนอาจไม่ทันสนใจว่ามีความหมาย) ว่า ไอ้หนุ่ม มักถูกพ่อเปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่นที่วิเศษเลิศเลอ และ คงทำให้เขามีปมรู้สึกด้อยในตัวเอง เขาเป็นชายหนุ่มที่แสวงหาการยอมรับ

งานวิจัยป้าชุบของหนุ่ม คือ การสังเกตความเป็นไปของป้า เขาค่อยๆรุดหน้าเข้าไปเยี่ยม ป้าชุบ จนป้าใจอ่อนยอมให้ขึ้นไปดูห้องลูกสาว ป้าชุบชี้ให้ดู น้องแพร แต่ หนุ่มแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น

หนุ่มแสดงท่าทีชวนให้คิดว่า ป้าชุบบ้า ทำให้ ป้าชุบก็คิดว่าตัวเองบ้าหนักขึ้นไปอีก

ป้าชุบ หนักข้อ ทุกตี น้องแพร หนักขึ้นเรื่อยๆ เพราะ ต้องการให้ภาพหลอนนี้จางหายไป แต่ น้องแพร ก็ไม่ไปไหนเสียที ผ่านไปหลายวัน ป้าชุบ เกินทน จึงหยิบไม้หน้าสามเดินดุ่มๆกะฟาดให้เดี้ยงในคราวเดียว

ไอ้หนุ่ม แอบมอง น้องแพร ถูกทำร้ายมาหลายวัน ครั้นเห็น ไม้หน้าสามของป้าชุบ ก็เกิด ภาวะคนดีเข้าสิง วิ่งเข้าไปช่วยน้องแพรออกมา ป่าวประกาศกลางถนนว่า


“เจอน้องแพรแล้วจ้า”


วินาทีนั้น ไอ้หนุ่ม กลายเป็น ฮีโร่ ป้าชุบ กลายเป็น คนบ้า ไอ้โรคจิต ไอ้ฆาตกร

วินาทีนั้น ความเกรียนของไอ้หนุ่ม ได้การตอบแทน เป็น เสียงชื่นชมสมปมด้อยที่ตัวเองแสวงหา

วินาทีนั้น ความเจ็บป่วยของป้าชุบที่ไม่เคยมีคนสนใจพาไปรักษา ได้การตอบแทน เป็นเสียงด่าและการรุมประชาทัณฑ์

...เป็น ความผิดของป้าชุบด้วยหรือ ที่อาการของโรคกำเริบจนควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่สามารถพาตัวเองไปรักษา หรือ เป็น ความผิดของไอ้หนุ่ม นักศึกษาแพทย์ที่เห็นแก่ตัวและทอดทิ้งน้องแพรตั้งแต่วินาทีแรกที่โดนทำร้าย

หรือ เป็น ความผิดของสังคม ที่เราทอดทิ้งผู้ป่วยอาการทางจิต ทิ้งไว้มองพวกเขาเป็นคนบ้า กว่าจะหันมาสนใจจริงจังก็เมื่ออาการเจ็บป่วยนั้นไปทำร้ายใครขึ้นมาสักคนตามข่าวที่เห็นบ่อยๆในทีวี


สิ่งที่ชอบ

1.ความคมคายในการเล่นประเด็นผู้ป่วยทางจิต แล้ว ผูกแง่มุมทางจิตวิทยากับสังคมวิทยาเข้าด้วยกัน (เป็นหนังไทยอีกเรื่องที่หยิบปมทางจิตวิทยามาเล่นได้สนุก แม้จะไม่ลึกซับซ้อนเท่า บอดี้ ศพ#19 แต่ประเด็นนั้น คมกว่า)

2.ป้าชุบ เล่นได้เจิดจรัสมาก (ถึงบางฉากจะ overacting เล็กๆไปหน่อย)

3.การเลือกถ่ายแบบขาวดำ แนวดีและมีประโยชน์กับตัวหนัง (ส่วนแฟลชแบ็คเป็นสีดูแล้วคิดถึง The Road home)


สิ่งที่ไม่ชอบ

1.ความยาวของหนังไม่สัมพันธ์กับประเด็นที่จะเล่น จนออกมาเป็น หนังสั้นที่พยายามยืดให้ยาว หนังอ่อนในการนำเสนอพล็อตรองๆ พอเล่นเน้นบี้อยู่ประเด็นเดียวมันก็ทำให้ บางวันในแปดวันยืดเยิ่นเย้อ งานด้านภาพไม่ได้ช่วยอุ้มชูหนังได้เสมอไป ทั้งที่ หนังยังมีประเด็นอื่นๆรองๆที่เล่นได้อีก เช่น ตัวไอ้หนุ่ม เพื่อที่จะทำให้ตอนจบเข้มข้นขึ้น

2.หลายฉากของหนังยังไม่เป็นธรรมชาติ เช่น ฉากที่ต้องใช้ตัวประกอบมาซุบซิบนินทาหรือประชุมกันกลางถนน หลายฉากของหนังดูเซ็ตมาเป็นสูตร เช่น ฉากโรงพัก ที่จัดฉากตบตีทะเลาะจนดูไม่สมจริง

3.งานด้านภาพดี แต่ บางครั้งก็ดีแบบไม่จำเป็น เช่น อีกา



The Mist



...ใจจริงว่าจะเขียนเชียร์ตอนเข้าใหม่ๆ แต่เห็นกระแส The Mist มาแรงดีแล้วก็เลยไม่ได้เขียนถึง

หนังมีความคล้ายกับ Cloverfield ตรง สัตว์ประหลาดโผล่ไม่มากมาย และ หนังเล่นกับ 'ความเป็นคน' มากกว่า ความเป็นสัตว์ประหลาด

Cloverfield กรอบนอกนุ่มใน แจ่ม ตรง สไตล์อันหวือหวา การถ่ายทำ และ ไซด์สตอรี่ ส่วน The Mist เป็นเหมือน ไก่ทอดสูตรต้นตำรับ ที่ข้างนอกไม่ได้กรอบนักแต่ข้างในแน่นเปรี๊ยะ ทั้งตัวบท ประเด็น และ ตอนจบ


...แง่มุมทั้งหลายแหล่ตามกระทู้ส่วนใหญ่ใครๆก็เขียนถึงไปหมดแล้ว คงไม่เขียนซ้ำ แน่นอนว่า ต่างก็ชอบประเด็นเดียวกันที่หนังแสดงให้เห็นถึง ความน่ากลัวของสัตว์ร้ายในใจคน ที่ทำร้ายกันได้ไม่แพ้ สัตว์ร้ายในม่านหมอก

หลายหน ที่ศัตรูจากภายอกยังเห็นไม่ชัด มันยังมาแค่หมอกควัน แต่ ความวายป่วงมักเริ่มต้นจาก การแตกคอภายใน มากกว่า การรุกรานจากภายนอก ดูตัวอย่างได้ง่ายๆตั้งแต่ คราวเสียกรุง

ในหนัง สัตว์ประหลาด ยังไม่โผล่ เริ่มต้นแค่ หมอก คนเราก็แตกคอ กันเสียแล้ว เพราะความกลัวจู่โจมจิตใจ สัญชาตญาณเอาตัวรอดของแต่ละคนเริ่มทำงาน ครั้น ศัตรูปรากฏชัดขึ้น แทนที่จะสามัคคีชุมนุมกันไว้ กลับยิ่งแตกกัน

ชอบเหลือเกิน ที่หนังเปรียบเปรยสถานการณ์ของความสิ้นหวังของมนุษย์ ไว้กับ การเมือง และ ศาสนา และประเด็นแบ่งฝักฝ่าย

...เวลาคนจนสิ้นหวัง นักการเมืองที่มาพร้อมความฝันจะสร้างรถไฟฟ้าสิบเก้าสาย กองทุนหมู่บ้านละยี่สิบหกล้าน ฯลฯ จะเพ้อเจ้อเลื่อนลอยจะโกงกินอย่างไร ย่อมได้ใจคน มากกว่า นักการเมืองที่ต่อให้ซื่อสัตย์สุจริตคิดดีทำดีแต่ไม่ให้ความหวังใดๆ คนแบบหลังย่อมไม่มีความหมายต่อประชาชน และ ผู้คนก็จะเริ่มแบ่งเป็นสองพวกทะเลาะตบตี

...เวลาเราสิ้นหวัง ลัทธิบางอย่างก็เข้ามาให้ความหวัง มอบความเชื่อผิดๆ เช่น บริจาคเงินสะสมเลเว่ลถึงขั้นดาวดึงส์ จะช่วยให้พันทุกข์ เมื่อมีความหวัง คนที่กำลังอ่อนแอก็เดินหน้าเข้าหาความหวังโดยไม่คำนึงถึงเหตุผลใดๆ และ ผู้คนก็จะเริ่มแบ่งเป็นสองพวกทะเลาะตบตี

อีกทั้งในยามสิ้นหวัง 'พระเจ้า' ซึ่งเป็นของสูงที่ทุกคนเคารพ มักถูกนำมาใช้อ้างอิงแบบพร่ำเพรื่อในทางที่ผิดๆเช่น ถูก เจ๊ป้า นำมาอ้างเพื่อหาพวก อ้างความชอบธรรมในการทำร้ายคนอื่น กลายเป็นว่า พระเจ้ามีส่วนรู้เห็นในการทำร้ายคน และ สุดท้ายเมื่อมนุษย์สิ้นหวังหมดหนทางก็จัดการ โทษพระเจ้า ว่าไม่เข้าข้างกัน กลายเป็นว่า พระเจ้าเป็นต้นเหตุในการฆ่าคนตาย

ทั้งที่ทั้งหลายทั้งปวงล้วนมาจาก เงื้อมมือมนุษย์ ล้วนๆไม่เกี่ยวข้องกับใคร

นี่แล ความอ่อนแอ ของ มนุษย์ ที่ทำให้ เหตุผลและความดีงาม จะถูกมองข้ามไปได้ในพริบตา เพราะ เวลาที่สิ้นหวังที่สุด มนุษย์ทุกคนต่างแสวงหา ความหวัง เหมือน คนกำลังจะจมน้ำต่อให้เห็นขอนไม้ผุๆเน่าๆมีเชื้อราเราก็ยินดีจะเอามาเกาะไว้กันตาย และ เมื่อไม่ได้ผลดั่งที่ใจต้องการก็หาทางโยนความผิดให้ใครก็ได้มารับไป

....เจ๊ป้าคลั่งศาสนา จึงเป็น ตัวแทนของนักการเมืองหรือผู้นำลัทธิ ที่ชูธง 'ความหวัง' โบกพลิ้วปลิวสะบัดไปมา และ ทำให้เจ๊ป้า น่ากลัวกว่า ป้าชุบ ในแปดคนหลายเท่า เพราะ ป้าชุบ ยังไม่มีเจตนาทำร้ายใคร แต่ เจ๊ป้า สร้างความแตกแยกให้สังคม สังเวยคนที่ไม่เห็นด้วย เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น เอวังด้วยกระสุนฝังที่หน้าผากจึงสาแก่ใจคนดูกันทั้งโรง


ตอนจบ

จบแบบนี้ชอบ มันตอกย้ำความหดหู่สิ้นหวังที่คนเราต้องทำใจ ในสภาพสังคมที่ความเป็นจริงไม่ได้สวยงามเสมอ ใช่ว่าทำดีได้ดี หรือ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น เพราะหลายครั้ง ยังมีปัจจัยที่มนุษย์ควบคุมไม่ได้และเราต้องพร้อมที่จะยอมรับมัน จบแบบนี้คิดถึง Arlington road มากๆ

แต่ ติดตรงที่หลังจากพระเอกลงจากรถแล้วให้รถถังขนคนมา รู้สึกหนังแหย่ประเด็นตอนท้ายเพิ่มมากไปเหมือนมีติ่งรบกวนอารมณ์ ส่วนตัวจะชอบตอนจบของหนังเรื่องนี้มากกว่านี้ ถ้า

1.กดถอยหลังหนึ่งสเต็ป .. ดูกระสุนไม่พอคนบนรถ แล้ว จบที่เสียงปืนสี่ครั้ง ทิ้งให้คนดูกลับไปคิดเอง ประเด็นที่ทิ้งท้ายจะหนักแน่นและไม่แกว่งเพิ่มประเด็น อย่างน้อยการต่อสู้เต็มที่ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ยังคงมีความหมายอยู่

2.กดเดินหน้าหนึ่งสเต็ป ... ไหนๆหากคิดจะเล่นกับ ความโหดร้ายในความเป็นจริงบนโลกใบนี้ ทั้งทีแล้ว ก็น่าจะเอาให้เจ็บแสบแบบที่สุดไปเลย คือ ให้มีฉากขนคนในซูเปอร์มาร์เก็ตขับผ่านพระเอกให้แสบสันต์แก่ใจไปถึงลิ้นปี่


สิ่งที่ชอบ ... เจ๊ป้ามาร์เซีย แสดงสะเด็ดเด่า เล่นได้ดีไม่แพ้ตอนเข้าชิงออสการ์จาก Mystic river (ยังไม่เคยดูตอนได้ออสการ์จาก Pollock) + มีความเข็มขัดสั้นอยู่หลายตอน(เช่นน้องคนสวยตายก่อนใครเพื่อน)รวมถึงตอนจบ + บทกับไดอะล็อกเขียนมาดี

สิ่งที่ไม่ชอบ... พระเอกหนุ่มอดีต The Punisher ยังเล่นไม่ดีเท่าไหร่ + การตายของภรรยามีความหมายในหนังน้อยเกินไป



สรุป ... แปดวัน แปลกคน เป็น หนังไทยทางเลือกใหม่ที่น่าสนับสนุนไม่ใช่แค่เพราะกล้ากับมีกึ๋น แต่ เป็นงานชิ้นแรกถึงจะยังมีจุดอ่อนอยู่มาก ก็ยังออกมามีอะไรดีๆหลายอย่างให้พูดถึงมากกว่า หนังของผู้กำกับที่ทำหนังมาหลายเรื่องแต่หาจุดดีในหนังไม่ค่อยจะเจอ

ส่วน The Mist เป็นหนังสัตว์ประหลาดที่แซ่บมาก เป็นผลงานของแฟรงค์ ดาราบอนต์ ที่ผมชอบมากกว่า The Green Mile ที่ตอนนั้นบิวต์กันน้ำตากระจายแต่ไม่ค่อยอิน และเป็นผลงานดัดแปลงจากสตีเฟ่น คิง ที่ถูกใจที่สุดนับตั้งแต่ได้ดูซีรี่ส์เรื่อง It



Link บทความที่อ้างอิงถึงจากใน blog

บอดี้ ศพ #19 , ภาพสวยหลอกตา เนื้อหาหลอกดี CGหลอกเกิน

36 ข้อของ Cloverfield กับผมฯ ( โอ้ มายก๊อด โอ้ มายก๊อด โอ้ มายก๊อด โอ้ มายยยยย แอวะ)



แจ้งข่าวจ้า : องศาที่ 361 คลอดอย่างเป็นทางการแล้ววววว




อ่านเบื้องหลัง ที่มาที่ไป ไขเบื้องหลังของหนังสือ คลิกได้ที่นี่เลยครับ

เบื้องหลัง 'องศาที่ 361' - พ็อกเก็ตบุ้คเล่มที่ 2 ของ “ผมอยู่ข้างหลังคุณ”

อ่านจบเมื่อใด ขอเชิญชวนมาพูดคุยแสดงความเห็นเกี่ยวกับหนังสือ คลิกที่ลิงค์ข้างล่างนี้เลยครับ

อ่านแล้วมาคุยกัน ... "องศาที่ 361


ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม



เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ "หนังสือรัก"เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php ส่วน องศาที่ 361 สั่งได้จากเว็บของซีเอ็ดครับผม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง