|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
นักเรียนโข่งเรียนเกือบครบปีแล้วจ้า
เริ่มแรกที่เปิดห้องคุยเรื่องเรียนภาษาจีนขึ้นมาเนี่ย กะว่าจะอัพเดทการเรียนภาษาจีนของตัวเองเป็นระยะ ๆ แต่จนแล้วจนรอด เพราะความขี้เกียจ เรียนเกือบครบปีแล้ว เขียนได้ไม่กี่บล็อกเอง แถมความสามารถภาษาจีนก็พัฒนาไปหน่อย เรียกได้ว่า 100% ที่พูดกะคนจีนเนี่ย เข้าใจสักประมาณ 30% ก็บุญโขแล้ว บางครั้งก็เข้าใจมากกว่านั้นนะ แต่บางครั้งเรียกได้ว่า ใบ้กินกันเลยทีเดียว
เมื่อประมาณสักปลายเดือนพฤษภาคม หรือต้น ๆ เดือนมิถุนายนนี่แหละ เรียนกันเกือบจบอยู่แล้ว อยู่ ๆ มีการเปลี่ยนเหล่าซือขึ้นมาสะงั้น ห้องพลเนี่ย ปกติจะมีเหล่าซือสองท่าน หนึ่งก็คือ ซ่งเหล่าซือ เคยสอนกันมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว พลชอบเรียนกะท่านนะ สอนดี (ในความคิดพลนะ) สอนวิชา 语法 (แกรมม่า) 读和写 (อ่านและเขียน) ท่านพูดภาษาจีนให้นักเรียนเข้าใจอะ บางคำยาก ๆ เนี่ยก็จะมีการแอ็คชั่นให้ดูด้วยนะ ท่าทางเต็มที่ เพื่อความเข้าใจของนักเรียน แถมเป็นเหล่าซือที่มีความอดทนมากกกกกกก เด็กห้องพลแบบว่าสุด ๆ อะ มาสายเอย คุยในห้องเอย ไม่ทำการบ้านเอย กินขนมในห้องเอย เหล่าซือไม่เคยสนใจ นักเรียนมามากมาน้อย ท่านตั้งใจสอนกันเต็มที่ บทเรียนบทนึงเค้าให้เรียนสามวันต่อหนึ่งบท เหล่าซือก็จัดให้พอดี ไม่ขาดไม่เกิน
แต่อยู่ ๆ เมื่อสักเดือนปลายพฤษภา หรือ ต้นมิถุนานี่แหละ พลจำไม่ได้แน่นอน จำได้เลยว่า วันนั้นวันศุกร์ พลเกิดอาการขี้เกียจไปเรียน คุณคำรณก็ไม่อยู่บ้าน ฝนตกอากาศน่าพักผ่อนสุด ๆ ไม่ไปเรียนสะงั้น (นิสัยไม่ดีอย่างแรง ความสามารถส่วนตัว ห้ามเลียนแบบเน้อ ) พอวันจันทร์ไปเรียน มีเหล่าซือใหม่มาสอนสะงั้น เป็นเหล่าซือผู้หญิง ชื่อ หวาง เหล่าซือ ตอนนั้นแบบรู้สึกว่าเสียดายสุด ๆ ที่ไม่ได้ร่ำลาซ่งเหล่าซือเลย คิดดูว่าคงถึงคราวปะเหมาะจริง ๆ ร้อยวันพันปี พลไม่เคยขาดเรียนเลย (ถ้าไม่มีธุระจำเป็นนะ) แต่วันนั้นนึกยังไงไม่ยอมไปเรียน เลยไม่มีโอกาสได้เจอซ่งเหล่าซืออีกเลย ติดอยู่ในใจจริง ๆ เรื่องของเรื่องนะ ท่านต้องไปสอนหนังสือที่ต่างประเทศ (แต่ไม่รู้ว่าประเทศไหน) เป็นระยะเวลา 1 ปี เอ้า ยังไงพลก็ยังเรียนที่มหาวิทยาลัยเดิม ปีหน้าเผื่อจะมีโอกาสเจอท่านบ้าง ตอนนี้ก็เป็นเสือหวังไปพลาง ๆ ก่อน
เหล่าซืออีกท่านก็เป็นเหล่าซือสาวน้อย ชื่อ จางเหล่าซือ สอนวิชา 听和说 (ฟังและพูด) แรก ๆ เธอสอนได้น่าเบื่อมาก ขนาดไหนนะหรอ ก็ขนาดที่บางครั้งนักเรียนเดินออกกันทีละคนสองคนจนเกือบหมดห้องอะ มีอยู่ครั้ง เรียน ๆ กันอยู่ นักเรียนเดินออกกันจนเหลือนั่งเรียนกันแค่ 6 คนเองอะ พลเป็นหนึ่งในนักเรียนที่นั่งอยู่เน้อ ไม่ได้เดินออกเหมือนคนอื่นเค้า สงสารแกนะ เหตุที่พลว่าแกสอนน่าเบื่อ อาจจะเป็นเพราะว่า แกได้แต่เปิดซีดีให้เด็กฟัง แล้วก็ถามคำถามเด็ก แล้วในห้องนะ คนเก่ง ๆ มันก็มีไม่กี่คน ยิ่งพอมาฟังแต่ซีดีแล้วตอนคำถาม ก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่นะ ถึงแม้ว่าซีดีจะพูดไม่เร็ว แต่บางคำเราก็ไม่รู้จัก ฟังแล้วใบ้แดก พอนักเรียนไม่เข้าใจ เหล่าซือก็ไม่ค่อยจะอธิบายสะงั้น ข้าม ๆ ผ่าน ๆ ไปสะเฉย ๆ นักเรียนก็เกิดอาการเซ็งไม่อยากเรียน พลยังเซ็งไปกะเค้าด้วยเลย พอถึงเวลาเรียนกะแก ก็แบบเรียน ๆ ไปงั้น ถ้าจะโดดเรียนก็เสียดายเงินที่จ่ายค่าเทอม เลยอึน ๆ นั่งเรียนมันไป
รูปข้างบนเรียงจากซ้ายมาขวา คนแรก ชีโม่ หนุ่มเกาหลี แต่ถือสัญชาติคาซัคสถาน จางเหล่าซือ อาราเฟย กับ มาหลีอัน สองสาวจากอาเมเนีย (สองคนนี้กว่าจะฟังรู้เรื่องว่ามาจากไหน เล่นเอาเหงื่อตก เคยได้ยินแต่ชื่อไง ไม่รู้ว่าประเทศเค้าตั้งอยู่ตรงไหน สรุปสองสาวว่าอยู่ใกล้ ๆ ตุรกี สองคนเรียนเก่งมากกกกกก)
พอหลัง ๆ แกคงจะรู้ตัวมั้ง หรือว่านักเรียนไปชวนคุยบ่อย ๆ เข้ามั้ง แกเลยเปลี่ยนการสอนใหม่ มีหนังมาให้ดูสำหรับการหัดฟัง ดูหนังบ่อยจนเบื่อกันเลยแล้ว อีกอย่างนึงเวลาเรียนเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ เช่นเรื่องอาหาร การคมนาคม แกก็จะหารูปต่าง ๆ มาให้ดู พร้อมกับอธิบายภาษาจีนของแกไปบลา ๆ ๆ ๆ เออค่อยน่าสนใจขึ้นมาหน่อย มีอยู่ครั้งนักเรียนชวนแกไปกินข้าวด้วยกัน สนุกสนานเฮฮากันไป ทั้งเหล่าซือ ทั้งนักเรียน
ส่วนเหลือซือคนปัจจีบันที่สอนแกรมม่าแทนซ่งเหล่าซือ ก็เป็นเหล่าซือผู้หญิง ชื่อ 王老师 หวางเหล่าซือ มาวันแรกเธอก็ประกาศชัดเจนเลยว่า เธอรู้ว่าคงไม่มีใครอยากเปลี่ยนเหล่าซือกลางคันขนาดนี้ และเธอก็ไม่อยากให้นักเรียนเปรียบเทียบเธอกะเหล่าซือคนเก่า ขอแค่ให้ตั้งใจเรียนก็พอ ซึ่งเธอก็พูดถูกของเธออะนะ ไม่ว่าจะยังไง นักเรียนก็ต้องตั้งใจเรียน
รูปข้างบน เรียงจากซ้ายไปขวา ชีโม่ จินถิงเอิน (เกาหลี) ลิย่า (แคนาดา) มาหลีอัน จางโตซือ (คาซัคสถาน) อาราเฟย อาหลี่เก๋อ (แคนาดา) อันเยว๋ (อินเดีย) หวงฮั่น (อังกฤษ) กิ๋บ (ไทย) พล อาเล๋ย (เยอรมัน) น่าไส้ (จากไหนจำไม่ได้ ขนาดเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เทอมที่แล้วนะ ) ออสการ์ (คอสตารีกา) และ จางเหล่าซือ
หวางเหล่าซือ สอนดีไหม ในตอนแรกนะ พลว่าน่าเบื่อมาก คือแกสอนแบบแกรมม้า แกรมม่า (ก็เค้าสอนแกรมม่าอะน้อ ) แต่พลอาจจะคุ้นกะการเรียนกะซ่งเหล่าซือไง คือท่านไม่ได้เน้นตลอดเวลาไงว่า คำนี้ประธาน คำนี้กริยา คำนี้กรรม แต่กับหวางเหล่าซือ แกจะเน้นพวกนี้บ่อยมาก สรุปเลยเกิดอาการเอ๋อกิน ไม่ค่อยเข้าใจ เคยถามแกนะว่าประโยคนี้หมายความว่าอะไร แกดันมาไล่เรียงประโยคให้ดูสะงั้น ว่าคำนี้คือประธาน กรรม กริยา แล้ก็ถามกลับว่าเข้าใจหรือยัง กระเหรี่ยงเลยได้แต่นั่งหน้าดำ ๆ อึน ๆ อะไรวะงง คือพลกับการเรียนแกรมม่าเนี่ย เป็นอะไรที่ไม่ถูกกันอย่างแรง ง่อมั๊ก ๆ ไม่ว่าจะแกรมม่าจีน อังกฤษ ฝรั่งเศส ง่อสุด ๆ แถมเหล่าซือพูดแต่จีน ๆ ๆ ๆ ๆ เหมือนนักเรียนเป็นคนจีน เลยยิ่งทำให้การเรียนยากไปใหญ่ ถามเพื่อน ๆ ส่วนมากก็จะไม่เข้าใจเหมือนกัน เกิดอาการเบื่อหน่ายเหล่าซือไปตาม ๆ กัน (แต่บางคนเค้าก็รู้เรื่องนะ แต่พลว่ามีไม่กี่คนหรอก)
แอนเดอร์สันหนุ่มน้อยจากแองโกล่า ด้วยความที่ตั้งใจแต่เรียนไม่รู้เรื่องเหมือนพล มีอยู่วัน แอนเดอร์สันมีคำถามเหล่าซือ ท่านก็อธิบายบลา ๆ ๆ ๆ ๆ ด้วยภาษาจีนอย่างเดียว แต่แอนเดอร์สันก็ยังไม่เข้าใจ เหล่าซือก็เลยย้อนถามว่า 怎么办了(จะทำยังไงดีละ) แอนเดอร์สันคงแบบโมโหมาก เลยบอกว่า 你是老师你应该知道 (คุณเป็นเหล่าซือ คุณควรจะรู้สิว่าต้องทำยังไง) อึ้งกันไปทั้งห้อง ทั้งเหล่าซือ ทั้งนักเรียน แอนเดอร์สันชักสีหน้าแบบโมโหสุด ๆ เหล่าซือก็ได้แต่ยืนอึ้งจะทำยังไงดี วันนั้นพลนั่งกะแอนเดอร์สันพอดี เลยได้แต่บอกให้ใจเย็น ๆ ความเงียบอยู่ในห้องเป็นพักใหญ่เลยนะ ทุกคนเครียดละสิงานนี้
สักพักทุกคนก็ค่อย ๆ ออกความเห็นกันทีละคนสองคน พลแก่หน่อยเลยเริ่มก่อนเลยว่า บางทีเหล่าซือพูดเร็วไปนิด นักเรียนไม่เข้าใจกันนะ แล้วบทเรียนนึงเนี่ย มันควรจะเป็นสามวันจบ แต่เหล่าซือเค้าสอนแค่สองวันกว่า ๆ จบแล้วไง มันเร็วเกิน คำศัพท์บทนึง ๆ มันประมาณสี่สิบตัว มันจำไม่หมดหรอกแค่สองวันกว่า ๆ เนี่ย แล้วตอนอ่านบทเรียนนะ เหล่าซือเค้าไม่ให้นักเรียนทุกคนมีส่วนร่วมไง ซ่งเหล่าซือท่านจะให้คนนึงอ่านประโยคนึง เพื่อที่ทุกคนจะได้หัดอ่านไปในตัวด้วย แต่หวางเหล่าซือแกเล่นให้คนนึงอ่านย่อหน้านึงเลย เพราะฉะนั้นบทนึงก็จะได้อ่านกันอย่างมากก็แค่ห้าคนเอง เทียบกันจำนวนนักเรียนทั้งชั้นประมาณยี่สิบคนอะ ถือว่าน้อยมาก คนไหนไม่เคยอ่านก็ไม่ได้อ่านมันสักที แต่คนไหนอยู่ใกล้ แกก็เรียกอยู่นั่นแหละ คือคนที่ได้อ่านจะมีอยู่ไม่กี่คนว่างั้นเถอะ
พอหมดคาบเรียน เหล่าซือก็คงไม่สบายใจแหละ เพราะแกว่าจะทำยังไงละ ฉันสอนห้องอื่น มีแต่คนชอบวิชาฉันนะ (แกกล้าพูดมาก แล้วอย่างนี้จะมาถามนักเรียนทำไมเนี่ยเหล่าซือ) ทุกคนก็ช่วยกันบอกแกว่าซ่งเหล่าซือท่านทำอย่างนี้นะ ท่านจะเน้นให้ทุกคนที่มาเรียนได้มีส่วนในการอ่าน การพูด อย่างบทเรียนเนี่ย หวางเหล่าซือจะให้นักเรียนอ่าน ๆ กันเอง แล้วก็ถามว่า ย่อหน้านี้มีอะไรที่ไม่เข้าใจไหม คนอื่นยังไงไม่รู้นะ แต่พลเองเนี่ย ก่อนเรียนจะดูหนังสือไปก่อน แปลไปก่อน ส่วนมากก็จะเข้าใจว่างั้นเถอะนะ แต่บางอย่างเนี่ย มันเข้าใจแบบไม่ชัดไง เพราะแกรมม่าบางตัวมันก็ทำให้งง แต่พอถามแล้ว ความเข้าใจมันก็ไม่ชัด ยังไงละทีนี้ ส่วนคนอื่นเนี่ย ส่วนมากพอเค้าถามว่าเข้าใจไหม ก็จะมีแต่คนเงียบ ไม่ถามสักคน คนเข้าใจจริง ๆ นะ พลว่ามีไม่กี่คนหรอก แต่กับซ่งเหล่าซือเนี่ย ท่านจะถามนะว่าเข้าใจหรือยัง มีคำถามไหม อ้าวถ้าพวกเธอไม่มีคำถาม เหล่าซือมีคำถาม ซึ่งผิดกับหวางเหล่าซือไง
หลังจากวันนั้น พลก็ว่าหวางเหล่าซือแกเปลี่ยนวิธีสอนไปนิด ๆ นะ เริ่มมีการให้นักเรียนมีส่วนร่วมในการอ่านมากขึ้น การเรียนกับแกเลยไม่ค่อยน่าเบื่อ แต่กำลังสอน ๆ กันเข้าที่ ดันจบสะแล้ว อาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้ว บางคนอย่างพลก็ยังเรียนต่อที่มหาลัยนี้ในปีหน้า ลงทะเบียนเรียบร้อย บางคนก็กลับประเทศบ้างก็ไปทำงาน บ้างก็กลับไปเรียนต่อ ใครเป็นใคร จะอะไรยังไงมาดูกันดีกว่า
ในรูปข้างล่างเนี่ย เริ่มจากซ้าย แคโรไลน์ สาวจีนสัญชาติฝรั่งเศส เรื่องราวของเธอออกจะสนุกดี คือดูจากรูปร่างหน้าตาก็พอรู้ว่าพ่อแม่มีเชื้อจีนเต็มร้อยว่างั้นเถอะ แต่ครอบครัวเธออาศัยอยู่เกาะของฝรั่งเศสใกล้ ๆ เกาะมาดากาสก้า (แถวแอฟริกาปะ ใครรู้ช่วยบอกที เกาะมอริเชียส หรือไงนี่แหละ) แต่ตัวเธออาศัย และเรียนอยู่แคนาดากับพี่สาว พูดได้คล่องแคล่วทั้ง อังกฤษ และ ฝรั่งเศส คนต่อมา หนุ่มลูกครึ่งสิงคโปร์ อังกฤษ ตัวสูงมากกกกก ชื่อหวงฮั่น คนนี้ไม่ค่อยมาเรียนจนหมดสิทธิ์สอบ แต่ได้งานทำที่ปักกิ่งแล้ว เริ่มงานเดือนกันยายน หวงฮั่นนี่มีอยู่วัน อยู่ ๆ มาชวนพลกินข้าวกลางวันด้วย (กะรี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ) พลก็ไปสิ เธอน่ารักสุภาพ กิ๊กพลว่างั้น แต่เค้าจะรู้ตัวหรือเปล่าอีกเรื่องนึงนะ คนต่อมา ออสการ์ หนุ่มเชื้อจีนเช่นกัน พ่อกับแม่เป็นคนจีนแต่อาศัยอยู่ประเทศ คอสตารีกา มาเรียนพร้อมแฟนสาว ตอนพักเบรคทีไร ตาจะเป็นกุ้งยิ้งเพราะอีออสการ์กับแฟนมันเนี่ยแหละ กอด จูบ ลูบคลำกันจริง วัฒนธรรมเค้าคงเห็นเป็นเรื่องธรรมดาอะน้อ เราคนไทยก็แบบอึ้ง ๆ เล็กน้อยถึงปานกลาง บ่อย ๆ เข้าก็ชินไปสะงั้น
อันนี้เป็นบรรยากาศในห้องเรียน เอ่อ คึกคักสนุกสนานแค่ไหนก็ดูกันเองละกัน
รูปข้างล่างนี้เป็นตอนไปกินข้าวกลางวันกับ จางเหล่าซือ จากซ้าย หนุ่มรัสเซีย (มั้งนะ แถมจำชื่อไม่ได้ ความที่มันไม่ค่อยมาเรียนนะ คือถามว่ามันมาเรียนกี่ครั้ง ยังตอบง่ายว่ามันขาดเรียนกี่ครั้งอะ คิดดูเหอะ ชื่อมันติดอยู่ที่ปากจริง ๆ นะเนี่ย แต่นึกไม่ออก) คนต่อมาน้องพิม เป็นคนไทย น้องคนนี้เรียนเก่งมาก น้องว่าเพิ่งเรียนปีแรก แต่เรียนเก่งจริงอะไรจริงจ้า คนถัดมาเป็นแฟนน้องพิม ชื่อเซง เป็นหนุ่มฝรั่งเศส เชื้อจีน อีกละ ดูจากหน้าก็คงไม่ต้องบอก คู่นี้เค้าเรียนเก่ง คนถัดมาเป็นคนไทยเหมือนกัน ชื่อกิ๊บ ต่อไปเป็นหนุ่มอาหลี่เก๋อ
ข้างล่าง มีคนแรกจากซ้ายมือที่ยังไม่ได้แนะนำ สาวคนนี้เป็นคนจีน(อีกละ) ชื่อ ลิย่า แต่ถูกครอบครัวแคนาเดี้ยนขอไปเลี้ยงตั้งแต่เล็ก เธอว่าเธอเกิดใกล้ ๆ ปักกิ่งนี่แหละ แต่เธอไม่เคยอยากรู้เรื่องของครอบครัวเก่า เธอว่าเธอแฮ็ปปี้กับครอบครัวใหม่ดีแล้ว พลว่าเธอโชคดีสุด ๆ ที่เหลือ ก็แคโรไลน์ ออสกา ชีโม่ จางเหล่าซือ
รูปต่อมาก็เป็นรูปในร้านอาหารนั่นแหละ รวมกันเราอิ่มจ้า
เพื่อนคนต่อมา เธอชื่อ อารีน่า เป็นคนคาซัคสถาน มาเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง แต่เท่าที่เห็น เธอก็เป็นคนน่ารักคนนึงจ้า
คนต่อมาเป็นเพื่อนชาวเกาหลี คนนี้ทำให้พลไม่ต้องเป็นคนที่แก่สุดในห้องอีกต่อไป ชื่อจินถิงเอิน เป็นคุณแม่ลูกสอง มาอยู่ปักกิ่งกับลูกสองคน เพราะลูกเรียนอยู่ที่นี่ แต่ลูก ๆ วัยรุ่นอะน้อ เธอว่าเธอปวดหัวน่าดู เพราะลูกคนโตไม่ยอมไปเรียน แต่ก็ไม่ยอมกลับเกาหลี ตอนแรกวางแผนว่าสอบเสร็จจะไปเที่ยว ธิเบต ด้วยกัน แต่ดันมาติดลูกเธอสอบ เลยไปไม่ได้ จินถิงเอินก็นิสัยดี แต่ติดที่ว่ามาเรียนสายทุกวัน ไม่เคยมีสักวันพี่แกมาตรงเวลา อย่างว่าอะน้อ แกมาเรียนเป็นเพื่อนลูก นี่นัดกันว่า ก่อนพลกลับไทยจะไปกินข้าวด้วยกันสะหน่อย
ต่อมาเป็นหนุ่มอินเดีย ชื่ออันเยว๋ ติงต๊อง ๆ มันชอบมาคุยเล่นกับพล หลายครั้งที่อีนี่คุยไปขยิบหูขยิบตาใส่พลไปด้วย ห่าจิก ถ้าหล่อกว่านี้สักนิดจะคิดเลยนะเนี่ยว่าอีนี่มาอ่อยกู แถมมีอยู่วัน มันมาพูดกะพลว่า เธอรู้ตัวไหมว่าเธอเป็นคนดีนะเนี่ย แหมตอนร้าย ๆ ยังไม่เคยเห็นสะแล้วอีนี่ อันเยว๋นิสัยดี มาเรียนบ้างไม่มาเรียนบ้าง แต่เวลามาเรียนก็สนุกสนานฮาเฮกันไป พลกับอันเยว๋เข้าขากันดี มีเรื่องมาหัวเราะกันเรื่อย เรียน ๆ อ่าน ๆ หนังสืออยู่ หัวเราะกันเองสะงั้น แล้วพลมีพัดติดมือไปเรียนไง เพราะมันร้อน มีอยู่วัน พลกะอันเยว๋ ผลัดกันผัดให้อีกคน ตั้งแต่วันนั้น พลกะอันเยว๋มีข้อตกลงกันเรื่องผลัดกันพัดให้อีกฝ่ายตลอด ไทยพึ่งอินเดีย อินเดียพึ่งไทยก็คราวนี้แหละ
ข้างล่างนี่เพิ่งถ่ายกันเมื่อวันพุธนี่เองจ้า
ถ่ายรูปกันเสร็จ หันไป อ้ายหวงฮั่นเพิ่งมา เลยเอาอีกสักรูปคู่กันสะหน่อย
อาทิตย์หน้าก็สอบแล้ว แต่พลยังไม่ได้อ่านหนังสือสักตัวเลย จะได้สอบ หรือจะสอบได้ก็ยังไม่รู้ เพื่อนบางคนสอบ HSK (เหมือนคนเรียนภาษาอังกฤษแล้วสอบ โทเฟล)ไปแล้ว แต่พลยังไม่คิดจะสอบอะไรกะเค้าทั้งสิ้น รอให้เรียนอีกปีนึงก่อน แล้วค่อยสอบ สอบเสร็จก็จะกลับไทยอีกแล้ว ดีใจเหลือหลาย แต่ก่อนกลับไทย จะไปเที่ยวธิเบต จองทัวร์ไว้แล้วไปคนเดียวไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักไปด้วยเลย เพื่อนที่ตอนแรกว่าจะไปด้วย มัวแต่ยึก ๆ ยัก ๆ ไปแม่มคนเดียวนี่แหละ เพื่อนร่วมทริปไม่รู้ว่าจะเป็นคนชาติไหนบ้าง สนุกยังไงสวยแค่ไหน เดี๋ยวพลจะอัพบล็อกให้ดูอีกทีเด้อ ตอนนี้คงต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบแล้วจ้า
Create Date : 03 กรกฎาคม 2553 |
Last Update : 3 กรกฎาคม 2553 20:55:38 น. |
|
28 comments
|
Counter : 1245 Pageviews. |
|
|
|
โดย: หกพันไมล์ วันที่: 3 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:27:20 น. |
|
|
|
โดย: Thairabian วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:57:28 น. |
|
|
|
โดย: Goret วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:12:46 น. |
|
|
|
โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:29:12 น. |
|
|
|
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:30:57 น. |
|
|
|
โดย: Bananarumba วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:37:07 น. |
|
|
|
โดย: kim_tiger วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:43:47 น. |
|
|
|
โดย: Thairabian วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:56:54 น. |
|
|
|
โดย: ป้าโซ วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:11:20 น. |
|
|
|
โดย: Thairabian วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:18:53 น. |
|
|
|
โดย: หยิงอัน (sailamon) IP: 116.49.113.65 วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:47:15 น. |
|
|
|
โดย: kamaron วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:56:12 น. |
|
|
|
โดย: phavinee_p IP: 119.42.122.203 วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:26:12 น. |
|
|
|
โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:5:27:21 น. |
|
|
|
โดย: kim_tiger วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:01:20 น. |
|
|
|
โดย: kim_tiger วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:34:20 น. |
|
|
|
โดย: ป้าโซ วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:00:07 น. |
|
|
|
โดย: anchesa IP: 203.155.123.99 วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:23:00 น. |
|
|
|
โดย: ฝังเข็มมันเจ็บปวด IP: 114.246.168.51 วันที่: 8 กันยายน 2553 เวลา:22:42:57 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอให้มีความสุขกับการอ่านหนังสือนะคะ