วุธวารสิริสวัสดิ์วัฒน์-มานมนัสรมณีย์ที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๒ ค่ะ


มหาเวสสันดรชาดก
วนปเวสน์ กัณฑ์ที่ ๔

พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหามกุฎ
พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
ต้นฉบับ ฉบับพิมพ์ของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ
กรมพระสมมตอมรพันธุ์


ตสิมึ ขเณ ในขณะนั้น พิภพของท้าวสักกินทรเทวราช ด้วยอำนาจพระบรมบารมีของพระโพธิสัตว์ ให้อุบัติบันดาลแสดงอาการอันร้อน

สมเด็จพระเป็นเจ้าเทพนครสักกินทราธิบดี ทรงคำนึงตามเหตุที่บังเกิดมีก็ได้ทราบชัด ว่าพิเศษอุบัติอันนั้นบังเกิดเป็น ด้วยจะเตือนพระองค์ให้เห็นแก่พระเวสสันดร ช่วยผันผ่อนแก้ไขไม่ได้ให้ความลำบากมากนัก

จึ่งมีเทวบัญชาให้หาพระเวสสุกรรมเทพบุตร ให้เร็วรุดมายังที่เฉพาะพักตร์แล้วตรัสสั่งให้ไปยังท้องภูเขาวังกบรรพต สร้างอัสสมบทและเครื่องประพฤติพรตทุกอย่างต่างๆ ถวายพระเวสสันดร เตรียมไว้ให้พร้อมก่อนแต่ท้าวเธอนั้นยังไม่ทันเข้าไปถึง

โส สาธูติ สมฺปฏิจฺฉิตฺวา พระเวสสุกรรมเทวบุตรรับเทวบัญชาว่าสาธุดั่งนี้แล้ว ก็คลาดแคล้วจากเทวโลกโดยพลันถึงเขาวังกบรรพตนั้นมิช้า ด้วยเทพฤทธิ์ก็นิรมิตพระบรรณศาลาสองหลังตั้งไว้

และถิ่นที่ทั้งปวงสำหรับใช้คือที่จงกรม และถิ่นที่ควรนิยมเป็นที่ประทับในทิวาราตรี ก็นิรมิตไว้เป็นถิ่นที่สมควรทุกประการ

อนึ่งได้บันดาลด้วยเทพฤทธิ์ ให้กอไม้น้อยๆ มีดวงดอกอันวิจิตรหลายอย่างต่างๆกัน และกัทลีวันป่ากล้วยมีผลอันหวานงอกขึ้นทันใจในที่นั้นๆ ทำให้เป็นที่สำคัญเหมือนกับมนุษย์บุรุษที่อยู่มาแต่ก่อนปลูกไว้เป็นเครื่องประดับในพระอาศรมสถาน

แล้วนิรมิตบรรพชิตบริขารทุกประการ ตั้งไว้ให้บริบูรณ์พร้อมมูลในพระบรรณศาลา อกฺขเร ตตฺถ ลิขิตฺวา แล้วเขียนหนังสือเป็นสัญญาประกาศไว้ว่า

เยเกจิ ใครๆจะใคร่บรรพชาก็จงอย่ามีสงกาเลย แล้วจงรับสรรพสิ่งพร้อมสรรพสมณบริขารทั้งถิ่นสถานอาศรมบทนี้ ด้วยความยินดีเป็นของตนเถิดพรหมจรรย์อันประเสริฐจงเป็นไปโดยสวัสดี

แล้วทำเทวอิทธาธิฏฐานบันดาลให้อมนุษย์ร้ายราวี และมฤคปักษีมีเสียงอันไม่เป็นที่เจริญใจ ให้หนีไปไกลจากที่นั้น กำชับสั่งเทพเจ้าในไพรสัณฑ์ โดยบัญชาสมเด็จท้าวเทวาธิราช

ให้รักษาสี่กษัตริย์ให้เสวยสวัสดีอยู่อย่ามีความประมาทเปิดช่องให้ไพรีมีมาการตามเทพบัญชา พระเวสสุกรรมจัดเสร็จแล้ว ก็คลาดแคล้วคลาไคล คืนพิภพเทวาลัย นั้นแล

มหาสตฺโตปิ แม้ฝ่ายว่าสมเด็จพระมหาโพธิสัตว์ เสด็จไปยังฝั่งสระจัตุรัสโบกขรณีที่สังเกต เที่ยวทอดพระเนตรที่ต่างๆ จึ่งทรงเห็นทางเอกปทิกมรรคที่จุรอยเท้าผู้เดียวจักเดิน เดินไม่เคียงแต่จะเรียงตัวกันไปได้

พระองค์จึ่งทรงพระดำริในพระหฤทัยว่า ในท้องห้องไศลวงกตพรตนี้ ชะรอยจะมีพระดาบสอยู่ประพฤติพรตในพระอาศรม ที่ตั้งอยู่จมลึกเข้าไปในป่า จึ่งมีทางน้อยที่แวะเข้าไปหาเฉพาะตัว ไม่เป็นทางใหญ่ไปทั่วที่ต่างๆ

พระองค์จึ่งทรงละวางสมเด็จพระมัทรีกับสองกุมาร ให้หยุดยั้งอยู่ยังอัสสมบททวารสถานนั้นแล้ว แต่พระองค์เสด็จไคลคลาแคล้วเข้าไปตามเอกปทิกมรรค

ก็ได้ทอดพระเนตรเห็นอัสสมบทนั้นประจักษ์ทุกสิ่งสรรพ์ บรรดาที่เทพดามานิรมิตไว้ ทอดพระเนตรอักษรซึ่งเทพดาจารึกในบรรณศาลา ก็ทรงพระสันนิษฐานทราบการว่า

ชะรอยสมเด็จมัฆวานเทวราชซึ่งมีอำนาจในโลก ทรงเห็นการกุศลานุโยคควรแก่พระองค์ จึ่งทรงพระกรุณาให้นิรมิตประทานประดิษฐานไว้คอยรับ ณ ที่นี้ให้มีสรรพพัสดุซึ่งจะเป็นเครื่องใช้และถิ่นที่จะปฏิบัติศีลวัตรพรหมจรรย์

พระองค์ทรงพระดำริฉะนั้นแล้ว ก็มีพระทัยผ่องแผ้วด้วยกุศลเจตนา น้ำพระหฤทัยน้อมไปในบรรพชาเป็นแม่นมั่น


สิริสวัสดิ์วุธวารสวัสดี ที่มาอ่านค่ะ