นักบุญเซบาสเตียน โดยจิโอวานนี เบลลินี



วรรณกรรมนักบุญ หรือ นักบุญวิทยา (Hagiography) คือการศึกษาชีวประวัตินักบุญ

คำว่า “hagiography” หมายถึงการเขียนเรื่องของผู้ศักดิ์สิทธิ์โดยเฉพาะชีวะประวัติของผู้นำทางศาสนาและทางโลก

แต่วรรณกรรมส่วนใหญ่จะเป็นชีวะประวัติ ของผู้ได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญในคริสต์ศาสนา ศาสนาอื่นๆ เช่นพุทธศาสนา หรือ ศาสนาอิสลามก็มีการเขียนประวัติของนักบุญหรือผู้มีความศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนา

คำที่มีความหมายใกล้เคียงกันคือ “hagiology” ซึ่งหมายถึงการศึกษาเกี่ยวกับนักบุญโดยทั่วไป โดยมิได้เจาะจงเฉพาะนักบุญองค์ใดองค์หนี่ง

วิวัฒนาการ

วรรณกรรมนักบุญเป็นวรรณกรรมลักษณะสำคัญ ในสมัยพันปีแรกของคริสต์ศาสนา ซึ่งนอกจากจะเป็นชีวะประวัติแล้ว ยังให้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์และเป็นเรื่องที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ

ถ้าเป็นประวัติของนักบุญองค์เดียวก็เรียก “ชีวิต” หรือ “vita”

การเขียนประวัติชีวิตของนักบุญเริ่มในสมัยจักรวรรดิโรมัน เป็นตำนานเกี่ยวกับนักบุญคริสเตียนผู้พลีชีพเพื่อศาสนา ในคริสต์ศตวรรษที่ 4 วรรณกรรมนักบุญแบ่งเป็นสามประเภท

สารบรรณปฏิทินประจำปี เป็นประวัติของนักบุญใช้อ่านเวลาเทศนา

“ประวัตินักบุญซิแน็กซาเรียน” (Synaxarion) จัดตามวันที่

“ประวัตินักบุญพาเทอริคอน” (Patericon) เป็นประวัตินักบุญที่เลือกโดยผู้รวบรวม

ในยุโรปตะวันตก วรรณกรรมนักบุญเป็นศาสตร์สำคัญในการศึกษาประวัติศาสตร์ในยุคกลาง ตำนานทอง โดย จาโคบัส เดอ โวราจิเน (Jacobus de Voragine หรือ Jacopo da Varagine) รวบรวมวรรณกรรมนักบุญของยุคกลางไว้มาก โดยเน้นตำนานที่มีปาฏิหาริย์


ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


สิริสวัสดิ์จันทรวาร สิริมานปรีดิ์เขษมค่ะ