อารมณ์ดีค่ะ.....

อารมณ์ดี .....

พยายามบอกกับตัวเองด้วยคำคำนี้ไว้..ตลอดเวลา......
อยากทำบรรณานุกรมหนังสือที่อ่านช่วงนี้ไว้เสียจริงๆ แต่ไม่มีเวลาเลย เพราะว่าช่วงนี้ อยากจะอ่านๆ เขียนๆ พิมพ์ๆ เท่านั้นจริง ต้องทำเวลาอ่านหนังสือวันละสองสามเล่ม....อ่านแล้วโน้ต โน้ตแล้วพิมพ์ พิมพ์แล้ว มาอ่าน มาโน้ตใหม่ วนเวียนอยู่อย่างนี้ ทำมาหลายเดือนแล้วค่ะ แต่ส่วนใหญ่จะเน้นหนักไปทางอ่าน

เพราะเป็นความตั้งใจของตัวองที่จะทำเรื่อง "ข้าบดินทร์" นี้ให้เสร็จเป็นรูปร่างที่มีข้อผิดพลาดน้อยที่สุด เท่าที่ตัวเองจะทำได้ ค่ะ.....

สารภาพตามตรงเลยนะคะ เวลานี้เป็นความหลงใหลในตัวหนังสือ และข้อมูล อย่างที่ตัวเองก็ไม่เคยเป็นขนาดนี้มาก่อน.....กินนอนอยู่กับกองหนังสือพวกนี้อยู่ค่ะ




รูปนี้ถ่ายตอนวันที่ลำเลียงหนังสือที่ไม่ใช้ออกมาแยกประเภทก่อนที่จะจัดหนังสือที่เอามาทำงานนี้แยกมาไว้ต่างหากค่ะ

....นั่นละค่ะที่นอน ของตัวเอง ทุกวันนี้ พื้นที่ว่างตรงกลางกองหนังสือ...


เมื่อเช้านี้ลำเลียงหนังสือที่จะใช้ ขึ้นมาไว้ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ ถึงรู้ว่า ชั้นหนังสือของตัวเองนั้น มัน แย่เต็มทีแล้ว ทำท่าเหมือนจะ แบกรับน้ำหนักหนังสือไม่ไหว หลายเล่มต้องกองไว้ที่พื้นข้างๆที่นอน



^
^
รูปนี้ถ่ายเมื่อเช้าค่ะ อย่างกองนี้เอาขึ้นโต๊ะไม่ไหวค่ะ เวลาอ่านต้องมานอนอ่านที่พื้นแทน แต่ละเล่ม ยังงงตัวเองเลยว่า ไปขนมาได้อย่างไร แบกขึ้นเขาลงห้วย กว่าจะเอามาไว้กลางสวนแบบนี้ได้ แต่พอได้อ่าน ก็รู้สึกว่าคุ้ม อิ่ม....มีความสุขจริงๆ




^
^
นั่นเป็นกองหนังสือข้างหลังโต๊ะคอมพิวเตอร์ค่ะ เวลาอ่านๆ พิมพ์ๆ ติดขัดตรงไหน ก็หันมาใช้กองหนังสือกองนี้เสียที



อยากเห็น โต๊ะทำงาน ที่บ้านไหมคะ..... ถึงไม่อยากดู แต่ภูมิใจนำเสนอ ในความหมักหมม ค่ะ



^
^
อันนี้เป็น.....ชั้นหนังสืออยู่ทางขวามือของโต๊ะทำงานค่ะ...มีหนังสือสารพัด กองสูงๆที่เตรียมล้มถล่มตัวนั่น คือกองที่เปิดอ่านทุกวัน ค่ะ ตรงกลางนั่นเป็นพวก หนังสือพจนานุกรม อ้างอิง คลังคำ เอาไว้เวลาเขียนอะไรไม่ออกมาเปิดอ่านแล้วสมองแล่นดี




แล้วข้างล่างนี่ละค่ะ.....โรงงานนรกของตัวเอง
V
V



ที่เห็นในภาพนั่น กองขวามือบนชั้น เป็นพวกหนังสืออ้างอิงทั้งหลาย ที่ต้องเปิดต้องค้น พอๆกับกองสูงที่อยู่ขวามือบนโต๊ะและด้านหลังค่ะ

ส่วนหนังสือที่เปิดค้างไว้ซ้ายมือ คือที่กำลังโค้ดลงเรื่อง เนื้อหา ตอนที่เขียน

มียาดมเล็กน้อย...เวลาเขียนมันส์ ๆ ไม่มีอะไรระบาย ก็อัดยาลมสักสองสามปื้ด

เครื่องคิดเลข....อะจึ๋ย มันโผล่มาได้ยังไงนี่..... จริงๆแล้ว เอาไว้ใช้ เทียบศักราช ตอนที่เขียนๆไป ติดขัด หรืออ่านแล้ว ทำ Timeline ไม่ถูก ต้องเอาเครื่องคิดเลขนี่ละค่ะ มาเคาะ เทียบปีพ.ศ. กัน ไม่อย่างนั้น เวลาศักราชจะเพี้ยนไปทั้งเรื่อง

ใช้เวลาอยู่ที่ตรงนี้ วันละหลายชั่วโมงค่ะ....ถ้าไม่ได้อยู่ที่ทำงานก็นั่งที่ตรงนี้ เสาร์-อาทิตย์ ก็ปรากฏโฉมอยู่บนเก้าอี้ ริมหน้าต่างนี่ละ ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

ยิ่งช่วงใกล้ปิดต้นฉบับก็จะฟุบหลับอยู่ตรงนี้ ไม่กินไม่นอน คู่หู ที่แสนดี.....รู้ใจทุกอย่าง จะยกชามข้าวกับกาแฟมาวางให้ ตรงข้างมอนิเตอร์ แล้วเดินมาเก็บเมื่อทานหมด


ดังนั้น....คิดว่าหลายท่านคงแปลกใจว่า....ชีวิตนักเขียนทุกคน น่าจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ และจินตนาการอันโรแมนติค................แต่ความเป็นจริงในชีวิต......มันมีแต่ลูกอึด ลูกบ้า......เท่านั้นค่ะ

ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะเขียนเล่าบล๊อคนี้ทำไมนะนี่.....เดี๋ยวคนอ่านเครียดตามไปหมด เหอ เหอ

...แต่คิดว่า คงมีคนอยากรู้ว่า ชีวิตประจำวันคนเขียนงานคนนี้กำลังทำอะไรอยู่บ้าง.....เลยเขียนมาบอกทุกๆท่านว่าไม่ได้ปล่อยปละละเลย เลยค่ะ....กำลังทำงาน อยู่อย่างตั้งอกตั้งใจมากๆๆเลยค่ะ อยากให้งานชิ้นนี้ เสร็จลงได้อย่างที่ตั้งใจไว้ให้ได้จริงๆ

อย่างไร ก็ฝาก วรรณวรรธน์ ไว้ในอ้อมใจคนอ่านบล๊อคนี้ด้วยคนด้วยเถิดนะคะ

จบดื้อๆลงแต่ประการนี้แล.....


ปล. เมื่อวาน น้องกลับมาจากภูฏาน เอา เนยแข็ง กับ พระเจ้าจิกมี่ ซิงเย่ วังชุก มาฝาก......โอยยยย กรี๊ดดด สลบ

ที่มีความสุขกว่านั้น คือน้องเขาบอกว่า โชคดีที่ได้อ่าน บัลลังก์สายหมอก....ทำให้รู้แบ๊คกราวนด์ และพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเจ้าหน้าที่ของเขาทางนั้นได้ ราวกับรู้จักบ้านเมืองเขามานานนับปี......เค้าปลื้มอ่ะ