งานสัปดาห์หนังสืองวดนี้เป็นงวดที่แย่มากกับตัวเอง เพราะว่างานที่วางเป้าไว้เคลื่อนไปหมด ด้วยเหตุที่เจองานหลวงหนักหน่วงไปหน่อย ร่างกายก็พาลทรุดโทรมตามไปด้วย ทุกอย่างมะรุมมะตุ้มพร้อมๆกัน ทำเอาเราแย่ แต่งานหลวงก็ทำจนสำเร็จลงได้ เป็นหนังสือที่ตั้งใจเขียน และศึกษารายละเอียดทั้งหมดไว้ ในเล่มนี้



อดดีใจกับงานชิ้นนี้ไม่ได้ เพราะได้อธิบายถึงความเป็นมาของระบบการศาลของไทย และกฎหมายไว้ในหนังสือเล่มนี้ ในชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสได้เขียนงานชิ้นใหญ่ๆเช่นนี้อีก ก็ถือว่าได้ทำสำเร็จแล้วในหน้าที่การทำงานราชการของเรา...โล่งใจ


แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้กระทบก็คือ งานราษฎร์ ที่ตั้งใจว่าจะทำ อขิทโร ลูกปัดสิเน่หา ให้เพื่อนๆอ่าน ก็ไม่อาจทำได้สำเร็จ เพราะต้องไปนั่งตรวจปรู๊ฟ แก้ปรู๊ฟ ทำเล่มหนังสือข้างบนจนหมดเวลา แถมยังเสียค่าโรงพยาบาลไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เพราะแทบไม่ได้หลับได้นอนตั้งแต่ปีใหม่ จนถึงสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ มารู้ตัวอีกที งานก็เสร็จตอนกลางมีนาคมแล้ว ถึงตอนนั้นก็แทบไม่มีสติ ชาวบ้านบอก เจ้าป้าขี้ลืม ก็เห็นตอนนี้นี่เอง เพราะสมองอันน้อยนิด ขูดรีดส่วนเกินเอาไปจนหมด...ตอนนี้มานั่งรื้อฟื้นตัวเองก็ทำอะไรแทบไม่เป็นชิ้่นเป็นอัน

ก็เริ่มจับต้นชนปลายกันใหม่ในช่วงสองสามอาทิตย์นี้ เพื่อที่จะประกอบร่างตัวเองได้สำเร็จ ก็สลับกับการล้มเจ็บ เป็นไข้ติดๆ แทบไม่ได้เขียน อาจเป็นเพราะร่างกายยังไม่ฟื้นเต็มที่นั่นเอง แต่ก็ถือว่ายังไม่เป็นอะไรมาก

คาดว่าหลังวันงานสัปดาห์ คงจะได้เห็นโฉมหน้า ตอนจบแห่งอขิทโร ที่ประกอบด้วย หนังสืออีก 2 เล่มคือ "อขิทโร ลูกปัดสิเน่หา" และอขิทโร ลูกปัด มหามายา"

ถามว่าทำไมต้องเป็นอขิทโร 3 เล่ม...ก็เพราะคนเขียนรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องเป็น สามเล่มนั่นเอง... การเขียนตามความรู้สึกย่อมดีเสมอกับการทำงาน

ก็หวังว่าคนอ่านจะเข้าใจ และให้อภัยนักเขียนตัวเล็กๆสมองพรุนๆ คนหนึ่ง ที่อยากทำทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุด และถูกใจคนอ่านอย่างที่สุด ทุกลมหายใจ


...คิดถึงคนอ่านทุกคนมากๆๆเลยค่ะ...