เสถียร จันทิมาธร

ห้วงแห่งการหลบหนีจากการถูกจองจำโดยพวกตายิชิอุดของเตมูยิน เป็นห้วงเวลาที่สำคัญเป็นอย่างมาก จึงจำเป็นต้องศึกษาและรวบรวมจากหลายแหล่งข้อมูล

หนังสือแลหลังแดนมังกร เล่ม 6

ด้วยความช่วยเหลือของพ่อลูกคู่หนึ่ง เตมูยินก็เดินทางกลับถึงบ้าน แต่อีกไม่ช้าต่อมาม้าที่มีอยู่เพียง 8 ตัวก็ถูกโจรแย่งชิงเอาไป ด้วยความช่วยเหลือของชายหนุ่มชื่อป๋อว่อเอ๋อร์ซูไล่ล่าอยู่ 3 วันก็ตามทันกลุ่มโจรสามารถชิงเอาม้า 8 ตัวกลับคืนมาได้

แต่ทว่าเขาถูกธนูของพวกโจรเข้าที่ลำคอจนหมดสติไป ด้วยการแก้ไขของป๋อว่อเอ๋อร์ซูและน้องชายต่างมารดา ชื่อเปี๋ยวเอ่อร์กู่ไถซึ่งรุดตามมาช่วยเตมูยินจึงรอดตาย

ถูกนำตัวขึ้นม้าส่งกลับมาบ้าน

เตมูยินฟันฝ่าทุกข์ภัยครั้งนั้นมาได้ก็ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อน เขาคิดว่าหากจะทำการใหญ่จำต้องอาศัยญาติมิตรจำนวนมาก ดังนั้น จึงรีบเข้าพิธีแต่งงานทำให้ได้รับการสนับสนุนจากมองโกลกลุ่มของภรรยาอีกมาก

เรื่องการถูกจับจองจำเป็นทาส เรื่องการหลบหนีจากการไล่ล่าและทำลายล้างของ ชนเผ่าตายิชิอุด หนังสือเจงกิสข่าน มหาบุรุษผู้เปลี่ยนโลก อัน เรืองชัย รักศรีอักษร แปลมาจาก แจ๊ก เวเธอร์ฟอร์ด ให้รายละเอียดค่อนข้างดี

เป็นการเสนอ "ข้อมูล" พร้อมกับประสาน "การวิเคราะห์"

พวกตายิชิอุดมีเครือญาติในสังกัดหลายครอบครัวรวมทั้งเชลยสงคราม ซึ่งอาศัยอยู่ในฐานะข้าทาส เตมูยิน ได้กลายเป็นนักโทษของครอบครัวข้าทาสเหล่านี้ แต่กลับพบกับความเห็นอกเห็นใจและความสะดวกสบายจากคนเหล่านี้ เมื่อถูกนำตัวไปที่เกอร์ของพวกเขาในเวลากลางคืน

ต่างจากพวกตายิชิอุดที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม

คนเหล่านี้ไม่เพียงแต่แบ่งอาหารให้เตมูยินโดยปิดบังไม่ให้ผู้นำของพวกตายิชิอุดรู้ แต่เหตุการณ์ที่สำคัญครั้งหนึ่งในพงศาวดารกลับกล่าวถึง

การที่หญิงชราช่วยรักษาแผลที่คอของเตมูยินที่เกิดจากขื่อคาบาด

เด็กๆ ในครอบครัวยังคะยั้นคะยอให้ผู้เป็นพ่อฝ่าฝืนคำสั่ง ด้วยการเอาขื่อออกในเวลากลางคืนเพื่อให้เตมูยินพักผ่อนได้สบายขึ้น

เรื่องราวการหนีของเตมูยินจากสถาน การณ์ที่เป็นไปไม่ ได้นี้ส่งผลต่อไปถึงอุปนิสัยของเขา ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อการก้าวขึ้นสู่อำนาจในวันข้างหน้า วันหนึ่งขณะที่พวกตายิชิอุดเมาเหล้าเตมูยินตกอยู่ในการดูแลของเด็กชายที่ทึ่มและอ่อนแอ

จู่ๆ เตมูยินก็เหวี่ยงขื่อคาฟาดใส่ศีรษะเด็กที่คุมจนกระเด็นไป เขาไม่ได้วิ่งหนีไปบนทุ่งหญ้าทั้งที่สวมขื่อคาอยู่ ซึ่งจะเผชิญกับความตายอย่างแน่นอนแต่กลับซ่อนตัวที่ดงกกในแม่น้ำใกล้ๆ

หลังออกตามหาเขาไม่นานพ่อของครอบครัวหนึ่ง ที่ปฏิบัติต่อเตมูยินอย่างดีมาพบเขาในเวลาอันรวดเร็ว ชายแก่ไม่ได้ส่งสัญญาณเตือนภัย แต่กลับบอกให้เตมูยินหนีไปในเวลากลางคืน พอตกกลางคืนเตมูยินขึ้นจากแม่น้ำแต่ไม่ได้หนี

เขาได้เข้าไปในเกอร์ของชายแก่ ซึ่งสร้างความตื่นกลัวและก่อให้เกิดอันตรายต่อครอบครัวนี้ แม้ว่าจะเป็นการเสี่ยงอย่างยิ่งสำหรับชีวิตทุกคน แต่เจ้าบ้านก็ช่วยถอดขื่อคาออกและเผาทิ้ง พวกเขาซ่อนเตมูยินไว้ใน กองฟืน

ในวันต่อมาระหว่างที่พวกตายิชิอุดตามล่าเขาอีกครั้ง คืนวันนี้ครอบครัวนี้ส่งเตมูยินออกเดินทาง ทั้งๆ ที่ยากจนแต่พวกเขาก็ยังฆ่าแกะทำอาหาร และมอบม้าให้เตมูยินเพื่อให้เขาหนีรอดจากผู้ไล่ล่า ในการหนีระยะทางไกลกลับไปยังที่พัก อันห่างไกลและโดดเดี่ยวของมารดา

การที่ครอบครัวยากจนยอมเสี่ยงชีวิต เพื่อช่วยชีวิตและมอบสิ่งของล้ำค่าให้ แสดงว่าเขาจะต้องมีแรงดึงดูดใจหรือความสามารถเป็นพิเศษ

ในขณะเดียวกัน เตมูยินเองก็ประทับใจครอบครัวที่ต่ำต้อยนี้เช่นเดียวกัน

ทั้งๆ พวกตายิชิอุดมีความสัมพันธ์ทางเครือญาติใกล้ชิดกับเขา แต่ครั้งหนึ่งก็เคยทอดทิ้งให้ครอบครัวของเขาอดตาย และบัดนี้ดูเหมือนกระหายที่จะสังหารเขา ในขณะที่ครอบครัวอื่นที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางเครือญาติ ได้พิสูจน์แล้วว่าเต็มใจเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขา

เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะซึมซาบในตัวเขาไม่เพียงในแง่ที่ทำให้ไม่ไว้ใจผู้คนในตระกูลสูง แต่ยังรวมถึงการเชื่อใจผู้คน ซึ่งแม้ว่าจะเป็นคนนอกตระกูลก็สามารถไว้ใจได้อย่างแท้จริง ราวกับเป็นคนในครอบครัว

ในช่วงชีวิตต่อมาเขาจะตัดสินคนโดยเริ่มต้นจากการกระทำของคนเหล่านี้ต่อเขา ไม่ใช่จากความสัมพันธ์ทางเครือญาติ ซึ่งเป็นการปฏิวัติทางความเชื่อในสังคมทุ่งหญ้าสเตปป์

อย่าได้คิดเป็นอันขาดว่า "ภูมิหลัง" ในการดำรงและเผชิญชีวิตเมื่อเยาว์วัยไม่ส่งผลสะเทือนต่อวิถีแห่งชีวิตในกาลต่อมา

การวิเคราะห์ของแจ๊ก เวเธอร์ฟอร์ด นับว่าแหลมคม

จึงมีความจำเป็นต้องทบทวนอย่างจริงจังว่า ในห้วงก่อนการแต่งงานใน ค.ศ.1178 (พ.ศ.1721) เตมูยินได้สะสมบทเรียนและประสบการณ์อันเลวร้ายอย่างใดบ้างในชีวิต

หากไม่ทำความเข้าใจ "ภูมิหลัง" นี้ก็ยากจะเข้าใจช่วงชีวิตจากเตมูยินถึงเจงกิสข่าน

หน้า 26

ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์