แม้ญี่ปุ่นจะออกกฎหมายห้ามการครอบครองภาพและสื่อลามกอนาจารที่เกี่ยวกับเด็กและเยาวชนไปเมื่อปีที่ผ่านมา แต่ภาพเด็กโป๊เปลือยในรูปแบบของการ์ตูนมังงะและภาพยนตร์แอนิเมชั่นกลับไม่รวมอยู่ในข่ายนี้ด้วย และยังพบเห็นได้ทั่วไป ทำให้น่าสงสัยว่า เหตุใดภาพอนาจารของเด็กในประเภทนี้จึงไม่ถูกห้ามครอบครองไปด้วย

โจนาธาน เฟล็ทเชอร์ ผู้สื่อข่าวของบีบีซี ได้ไปที่งานซันไชน์ ครีเอชั่น ซึ่งแสดงและจำหน่ายผลงานสร้างสรรค์การ์ตูนมังงะที่มีแฟนการ์ตูนมากมายซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ชายพากันไปชม โดยมีพื้นที่ส่วนหนึ่งแสดงผลงานภาพการ์ตูนเด็กหญิงที่สื่อไปในทางเพศ เช่น มีภาพเด็กหญิงในวัยก่อนวัยรุ่นหรือวัยรุ่นตอนต้นเปลือยอกและการดำเนินเรื่องของการ์ตูนก็ให้ตัวละครเด็กเหล่านี้เข้าไปเกี่ยวข้องในเรื่องทางเพศอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งถ้าเป็นในประเทศอย่างอังกฤษ ออสเตรเลีย หรือแคนาดา การ์ตูนเหล่านี้จะต้องเข้าข่ายผิดกฎหมายหรือตกเป็นประเด็นถกเถียงกันในสังคมอย่างแน่นอน

ฮิเดะ หนึ่งในผู้จัดงานบอกกับบีบีซีว่า ทุกคนรู้ว่าการล่วงละเมิดทางเพศเด็กนั้นเป็นเรื่องไม่ดี แต่การมีอารมณ์และจินตนาการในทางนี้ไม่ใช่เรื่องต้องห้าม โดยการ์ตูนและแอนิเมชั่นแนวเด็กหญิงที่ยั่วยวนทางเพศ หรือที่เรียกกันว่าโลลิค่อนนั้นเป็นที่นิยมกันอย่างกว้างขวาง ซึ่งผลงานในแนวนี้อาจรวมไปถึงเรื่องที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการข่มขืน การสมสู่ในสายเลือดเดียวกันและรสนิยมทางเพศต้องห้ามอื่นๆได้ด้วย

เมื่อเดือนมิถุนายนปีที่แล้ว รัฐสภาญี่ปุ่นได้ออกกฎหมายห้ามครอบครองภาพและสื่อลามกอนาจารที่มีเด็กและเยาวชนอยู่ หลังจากที่ห้ามการผลิตและจำหน่ายสื่อลามกเกี่ยวกับเด็กไปก่อนหน้าครั้งหนึ่งแล้วเมื่อปี 2542 แต่ทั้งหมดนี้คือการห้ามสื่อลามกที่ใช้เด็กแสดงจริง ไม่ใช่ภาพการ์ตูนมังงะแนวโลลิค่อนที่เป็นส่วนหนึ่งของอุตสาหกรรมการ์ตูนมังงะและแอนิเมชั่นขนาดใหญ่ของญี่ปุ่น ซึ่งทำรายได้กว่า 3,600 ล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปี

แม้ว่าจะมีเสียงเรียกร้องให้ทางการญี่ปุ่นสั่งห้ามการผลิตและครอบครองการ์ตูนโลลิค่อน แต่รัฐสภาญี่ปุ่นมีมติไม่เห็นชอบกับเรื่องดังกล่าว ทำให้บรรดาผู้รณรงค์เพื่อสิทธิเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มผู้รณรงค์ในต่างประเทศตำหนิอย่างมาก แต่การ์ตูนโลลิค่อนก็เป็นสื่อบันเทิงกระแสหลักที่มีผู้ติดตามหลายล้านคน โดยถือกันว่าเป็นเพียงความชื่นชอบหรืองานอดิเรกอย่างหนึ่งเท่านั้น และไม่มีเด็กคนใดถูกล่วงละเมิดหรือเป็นอันตรายจากการผลิตและเสพสื่อมังงะดังกล่าว

อย่างไรก็ตาม ยังเป็นที่ถกเถียงกันว่าจินตนาการแบบโลลิค่อนจะไม่ทำให้เกิดการล่วงละเมิดทางเพศเด็กขึ้นจริงหรือไม่ โดยมีผู้หญิงญี่ปุ่นบางกลุ่มแสดงความเห็นว่า การ์ตูนโลลิค่อนนั้นวิตถารและน่าขยะแขยง ตอบสนองเพียงจินตนาการของผู้ชายที่ไม่อาจยอมรับหญิงเข้มแข็งซึ่งเป็นผู้ใหญ่และมีชีวิตอิสระ นอกจากนี้ ยังคงมีสถานที่ที่ลักลอบจำหน่ายสื่อลามกอนาจารเด็กอยู่ในย่านที่ผู้นิยมสื่อแนวโลลิค่อนชอบไป เช่น ย่านอะกิฮาบาร่า โดยเป็นสื่อที่ใช้เด็กแสดงแบบจริง แต่เลี่ยงกฎหมายโดยปิดบังอวัยวะเพศของเด็กไว้

ในอีกมุมหนึ่ง ดัง คาเนะมิทสึ ผู้แปลการ์ตูนมังงะและผู้รณรงค์เพื่อเสรีภาพในการแสดงความเห็นบอกกับบีบีซีว่า การวิพากษ์วิจารณ์การ์ตูนโลลิค่อนนั้นสามารถทำได้ แต่การใช้อำนาจเข้าควบคุมรสนิยมของผู้คนด้วยเหตุผลที่ว่าเขาอาจจะกระทำผิดได้ทั้งที่ยังไม่ได้กระทำ สิ่งนั้นคือการจำกัดเสรีภาพทางความคิด โดยส่วนตัวของเขาแล้วไม่ชอบการ์ตูนโลลิค่อนแต่เขาไม่มีสิทธิ์จะไปว่ากล่าวใคร หากไม่ได้มีการละเมิดสิทธิมนุษยชนเกิดขึ้น


ข้อมูลจาก BBC Thai