ยางลบ อเมริกันเรียก eraser / อังกฤษเรียก rubber

กำเนิดยางลบ ทำมาจากอะไร คนในสมัยก่อน ใช้ ขนมปังสีขาวที่ไม่มีขอบ เพื่อลบรอย ดินสอแกรไฟต์ และ ถ่านหิน ซึ่งวิธีนี้บางครั้งยังมีการใช้อยู่โดยศิลปินสมัยใหม่ ค. ศ.1770 วิศวกรชาวอังกฤษชื่อ เอ็ดเวิร์ด แนร์น ( Edward Nairne ) ได้ชื่อว่าเป็น ผู้คิดค้นยางลบที่ทำจากยางเป็นคนแรก ต้นตอมาจากการที่เอ็ดเวิร์ด ไปหยิบก้อนยางแทนที่จะเป็นขนมปังมาถูรอยดินสอโดย ไม่ได้ตั้งใจ และ ค้นพบคุณสมบัติในการลบของยาง จากนั้นจึงเริ่มผลิตยางลบออกขาย และมีการรายงานว่ายางลบของเขามีราคา 3 ชิลลิงต่อครึ่งลูกบาศก์นิ้ว ซึ่งแพงมากในสมัยนั้น แต่ ยางลบ ในขณะนั้นเน่าเสียและย่อยสลายได้เหมือนขนมปัง ค.ศ.1839 ชาร์ลส์ กูดเยียร์ (Charles Goodyear) ค้นพบกระบวนการวัลคาไนเซชั่น (vulcanization) ซึ่งเป็นวิธีการรักษายาง และ ทำให้เป็นวัสดุที่คงทนถาวร ยางลบ ชนิดนี้จึงเป็นที่นิยมจนถึงปัจจุบัน เมื่อวันที่ 30 มีนาคม ค.ศ.1858 ไฮเมน ลิปแมน (Hymen Lipman) จากฟิลาเดลเฟีย มลรัฐเพนซิลเวเนีย สหรัฐอเมริกา จดสิทธิบัตรในการติดยางลบเข้ากับปลายดินสออีกข้างหนึ่งเป็นครั้งแรก แต่ในภายหลังถูกยกเลิกเนื่องจากเป็นเพียงการนำอุปกรณ์สองชนิดประกอบเข้าด้วยกัน มากกว่าที่จะเป็นผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ ยางลบชนิด non dust ถูกพัฒนาขึ้นมาให้ไม่มีขี้ยางลบ เนื้อจะเหนียว ถ้าตั้งใจลบดีๆ ขี้ยางลบจะติดกันออกมาเป็นเส้นยาวๆได้ ( เคยเล่นป่ะ งูๆๆมาแล้ว) ยางลบชนิดพลาสติก อีเรเซอร์ (Plastic Eraser) เป็นประเภทเนื้อเหนียว ลักษณะคล้ายชนิดไร้ฝุ่น non dust ยางลบที่ดีมีราคาแพงมีลักษณะคือ เนื้อเหนียว ลบสะอาด ออกแรงน้อย