สะเก็ดเงินเป็นโรคผิวหนังชนิดหนึ่งที่พบได้บ่อยและก่อให้เกิดความเครียดต่อผู้ป่วยอย่างมากทั้งในระยะสั้นและระยะยาว ผู้ป่วยส่วนใหญ่ยังขาดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคนี้อยู่ ในตอนแรกนี้จะคุยให้ฟังถึงโรคนี้อย่างคร่าวๆเสียก่อน

สะเก็ดเงินเป็นโรคผิวหนังชนิดหนึ่งซึ่งมีลักษณะสำคัญคือเป็นปื้นนูนแดงปกคลุมด้วยสะเก็ดสีเทาเงิน ปื้นแดงนี้มักพบบริเวณข้อศอก เข่า หลังส่วนล่าง และหนังศีรษะ แต่อาจพบผื่นที่ผิวหนังบริเวณใดของร่างกายก็ได้รวมทั้งที่เล็บ ในกรณีที่ผื่นสะเก็ดเงินเกิดขึ้นในบริเวณข้อพับต่างๆ เช่น ขาหนีบ รักแร้ อวัยวะสืบพันธ์ภายนอกและใต้ฐานเต้านมในผู้หญิง ก็มักจะมีลักษณะต่างจากลักษณะข้างต้นคือผื่นจะมีสะเก็ดค่อนข้างน้อยหรือไม่มีเลยและพื้นผิวค่อนข้างมัน โดยทั่วไปผื่นสะเก็ดเงินมักไม่พบที่บริเวณใบหน้า นอกจากนี้เมื่อผื่นสะเก็ดเงินหายแล้วจะไม่มีรอยแผลเป็นหลงเหลืออยู่และน้อยรายมากที่จะทำให้เกิดผมร่วง อย่างไรก็ดี อาจมีร่องรอยการเปลี่ยนแปลงของสีผิวหนังในบริเวณที่เคยเป็นผื่นสะเก็ดเงินมาก่อนหลงเหลืออยุ่แต่ก็จะค่อยๆกลับเป็นปกติเมื่อเวลาผ่านไป

สะเก็ดเงินเป็นโรคที่พบได้บ่อยประมาณร้อยละ ๒ ของประชากรที่อยู่ในวัยผู้ใหญ่ สาเหตุที่แท้จริงยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดแต่ผลที่เกิดขึ้นกับผิวหนังคือมีการแบ่งตัวของเซลล์ผิวหนังเร็วขึ้นกว่าปกติและทำให้ผิวหนังบริเวณที่เป็นผื่นมีความหนากว่าผิวหนังปกติ สาเหตุหนึ่งที่เชื่อว่าทำให้เกิดโรคสะเก็ดเงินคือการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันอย่างผิดปกติต่อองค์ประกอบบางอย่างของผิวหนัง แต่สาเหตุที่แท้จริงยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดและอยู่ในระหว่างการศึกษาค้นคว้าอย่างกว้างขวาง
ปัจจัยทางพันธุกรรมก็อาจมีส่วนเกี่ยวข้อง เนื่องจากพบว่ามีเพียงสมาชิกในบางครอบครัวเท่านั้นที่ป่วยเป็นโรคนี้ และพบว่าประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินจะมีสมาชิกอย่างน้อยหนึ่งคนในเครือญาติที่ป่วยเป็นโรคนี้เช่นเดียวกัน

การเกิดผื่นมักเริ่มจากมีปัจจัยบางอย่างมากระตุ้น ได้แก่ อารมณ์เครียด การบาดเจ็บของผิวหนัง (รอยฉีกขาด รอยแกะ รอยเกา เป็นต้น) อาการเจ็บคอที่เกิดจากเชื้อสเตร็ปโตคอคคัส การเปลี่ยนแปลงระดับฮอร์โมน (ผื่นมักเริ่มเกิดในช่วงแตกเนื้อหนุ่มหรือเป็นสาว) และยาบางชนิด (พบได้น้อย) ผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินจึงควรหลีกเลี่ยงปัจจัยต่างๆดังกล่าวข้างต้นเท่าที่จะสามารถทำได้ อย่างไรก็ดีน่าจะมีปัจจัยอื่นๆนอกเหนือจากที่กล่าวมาแต่ยังไม่ได้รับการยืนยัน
ผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินไม่จำเป็นต้องได้รับสารอาหารพิเศษเนื่องจากกระบวนการเกิดโรคนี้ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับสารอาหารชนิดใดชนิดหนึ่งเป็นพิเศษ ในกรณีที่ผู้ป่วยค่อนข้างอ้วนอาจจะต้องพิจารณาควบคุมน้ำหนักเนื่องจากจะทำให้เกิดความยากลำบากในการดูแลรักษาผื่นที่เกิดตามรอยพับต่างๆของผิวหนัง

การดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ในปริมาณไม่มากสามารถกระทำได้ ไม่เป็นข้อห้ามและไม่มีผลต่อการดำเนินโรคแต่อาจมีผลต่อการรักษาด้วยตัวยาบางชนิด อย่างไรก็ตามการดื่มเครื่องดื่มที่มีอัลกอฮอลล์ในปริมาณที่มากเกินไปจะทำให้ผื่นสะเก็ดเงินกำเริบหรือเห่อได้ โดยทั่วไปแล้วผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินควรหลีกเลี่ยงเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์
สะเก็ดเงินไม่ใช่โรคภูมิแพ้และไม่สามารถติดต่อไปยังผู้อื่นได้เนื่องจากไม่ใช่โรคติดเชื้อ สะเก็ดเงินอาจดีขึ้นหรือแย่ลงได้ในช่วงตั้งครรภ์ แต่ไม่มีอันตรายต่อตัวมารดาและทารก

ถึงแม้ว่าบุตรของผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินมีแนวโน้มสูงกว่าคนทั่วไปที่จะป่วยเป็นโรคนี้ แต่ก็ไม่จำเป็นที่บุตรของผู้ป่วยทุกรายจะต้องเกิดผื่นถ้าบิดาป่วยเป็นโรคสะเก็ดเงิน บุตรของผู้ป่วยมีโอกาสที่จะเป็นโรคมีเพียง ๑ ใน ๓ แต่ถ้ามารดาป่วยเป็นโรคนี้ บุตรของผู้ป่วยมีโอกาสเพียง ๑ ใน ๕ เท่านั้น
ขอบเขตการเกิดผื่นค่อนข้างจะผันแปรและแตกต่างออกไปในผู้ป่วยแต่ละคน ในกรณีที่ไม่ได้รับการรักษาผื่นอาจหายเป็นปกติได้เอง อย่างไรก็ดี ผื่นก็ยังมีโอกาสที่จะกลับเป็นซ้ำได้อีกทุกเมื่อแม้ว่าผื่นจะหายไปเป็นเวลานานหลายปีแล้วก็ตาม

การรักษาโรคสะเก็ดเงินมีหลายวิธีและยังคงมีการค้นคว้าถึงการรักษาวิธีใหม่อยู่อย่างต่อเนื่อง ดังจะได้คุยให้ฟังในตอนต่อไป