ภาพและข้อมูลจาก Dramawiki
Title : Ninkyo Helper / The Chivalrous Helper
Genre: Human drama
Episodes: 11 rating: 14.9 (Kanto)
Broadcast : Fuji TV 2009-Jul-09 to 2009-Sep-17 Thursday 22:00
Theme song: Sotto Kyutto by SMAP
Screenwriter: Furuya Osho Director: Nishitani Hiroshi (ep1,7,11), Ishikawa Junichi(ep2-3,5-6,10), Hayama Hiroki(ep4,6,9)

*62nd Television Drama Academy Awards: Best Actor - Kusanagi Tsuyoshi
*62nd Television Drama Academy Awards: Best Supporting Actress - Kuroki Meisa


Protecting the weak and vanquishing the strong

ปกป้องคนอ่อนแอและกำราบคนแข็งแกร่ง


Kusanagi Tsuyoshi (คุซานากิ สึโยชิ) แม้ว่านักแสดงคนนี้จะแสดงละคร+ภาพยนตร์มาแล้วเกือบ 40 เรื่อง แต่แน่นอนพันเปอร์เซ็นต์ เมื่อยกเว้นเรื่อง Walk my way ที่สนใจในพล็อตไว้เรื่องหนึ่ง นอกเหนือจากนั้น เขาไม่เคยอยู่ในสายตา ซึ่งเขาก็ไม่ได้ทำความผิดอะไรไว้นักหนาหรอก ก็แค่เขาไม่หล่อ ดูหน้าตาแล้วไม่ชวนสบายใจ ที่เพิ่งรับชมผลงาน Fuyu no Sakura ผ่านไป ก็เพราะมันเป็นเหตุผลว่าด้วยเรื่องของซาโต้ ทาเครุ ล้วนๆ

แต่ Ninkyo Helper ก็ส่งสึโยชิผ่านสายตาเข้าตามาอีกรอบ เพราะไปอ่านเจอที่คุณ Nobuta wo produce ได้เอ่ยถึงกระทู้ในพันทิปเกี่ยวกับ '..นักแสดงที่แสดงแล้วรู้สึกได้ว่า เล่นได้อารมณ์เหมือนจริงมากที่สุด' และอันดับหนึ่งคือ นิโนะ หนุ่มหน้าละอ่อนแห่งวงอาราชิ (Ninomiya Kazunari) ตามประสาแม่ยกย่อมอยากรู้อยากเห็นว่าคนอื่นๆ เค้าจะอวยหนุ่มคนนี้กันอย่างไรบ้าง ก็เลยลองเสิร์ชกูเกิ้ลตามหากระทู้นี้ดู และได้เสิร์ชเจอผลสำรวจจาก goo/NTT DoCoMo ดังนี้ Who is Johnny Entertainment’s best actor?

อันดับหนึ่ง นิโนะ อาราชิ อันดับสอง คุซานางิ สึโยชิ (ข้อมูลเก่าแล้วนะคะ เป็นปี 2011 ที่น่าจะประเมินผลงานจากปี 2010) แล้วก็ไปเจอกระทู้พันทิปอีกกระทู้หนึ่งชื่อ หนุ่ม ๆ จอนนี่ คนที่คุณคิดว่าแสดงเก่งที่สุดคือใคร และกระทู้ก็ถูกเปิดประเด็นด้วยการอวยนักแสดงในใจของเจ้าของกระทู้อยู่สองคนคือ นิโนะ และสึโยชิคนนี้ ไม่ติดใจอะไรกับนิโนะเพราะชื่นชมฝีมือกันเป็นการส่วนตน การันตีไม่ใช่ความลำเอียงเพราะชอบอย่างเดียว เพราะถึงตอนนี้โนะก็กวาดรางวัลมาแล้ว 7 Best actor กับอีก 4 Best supporting actor



แต่ข้องใจมากกับสึโยชิคนนี้ ยิ่งถ้าบอกว่าเป็น SMAP เขาเป็นใครกันถึงได้เกินหน้าเกินตาป๋ายะที่ควรจะครองแชมป์เหนือใครแต่กลับได้ที่ 4 และคะแนนเป็นรองอยู่มาก ในกระทู้หนุ่มจอนนี่ คนส่วนใหญ่ก็มีความเห็นไม่ต่างกันนักเกี่ยวกับป๋ายะ คือซีรีย์ของป๋าเป็นอะไรที่ต้องดู แต่ว่าถ้าพูดกันเรื่องฝีมือกลับไม่ใช่ทุกคนที่เชิดชูป๋า เพราะหลายๆ คนก็หันไปยกยอคนอื่นๆ มากกว่า ซะงั้น ? อ่านกระทู้ในบันเทิงแดนซากุระที่สึโยชิถูกพูดถึงในเรื่อง Ninkyo Helper ว่าเป็นหนึ่งผลงานที่บ่งบอกถึงความสามารถทางการแสดง ทั้งในแง่ของการเปลี่ยนแปลงคาแร็คเตอร์และการเข้าถึงบทบาท เหตุนี้จึงต้องขอลองของกันซะหน่อย



แบบไม่ได้ศึกษาข้อมูลอะไรนัก

นอกจากเท่าที่มีให้เห็นใน Dramacrazy.net รีวิวให้คะแนนเฉลี่ยอยู่ที่ 88.75% ลองเปิดดูเห็นหน้าพระเอกแล้ว โอ้ .. ถึงว่าคุ้นนัก สึโยชิคือพระเอก Fuyu no sakura ที่เพิ่งดูจบไปไม่นาน โดยหน้าตาพระเอกแล้ว ทำให้นึกไม่เต็มใจอยากดูเท่าไหร่ คิดว่าจะดูแป๊บๆ นิดเดียว แต่บังเอิญพลอตมันเรียกความสนใจอยู่พอสมควร



Ninkyo Helper เป็นเรื่องของยากูซ่า 6 คน ที่ถูกส่งไปเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลผู้สูงอายุ ณ สถานพักพิงของคนแก่ (ต่อไปนี้จะขอใช้คำง่ายๆ ว่า "บ้านพักคนชรา") ซึ่งการฝึกงานนี้เป็นเงื่อนไขของการพิจารณาเลื่อนตำแหน่งในองค์กร โดยที่ 5 คนเป็นยากูซ่าระดับหน้า (Kumi-chou) จากแต่ละสาขา และอีก 1 คน เป็นยากูซ่าปลายแถวไม่เอาอ่าว แต่เขาเป็นลูกชายของหัวหน้าใหญ่ขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง (เรียกว่าตำแหน่ง Kashira) ทายาทยากูซ่าคนนี้จึงถูกส่งไปฝึกงานด้วยกันกับหัวหน้าสาขาอื่นๆ เพื่อจะฝึกฝนการเป็นชายอันธพาลหัวใจแกร่ง



เมื่อหัวหน้าใหญ่ขององค์กรเสียชีวิตลง ทากายามะ เกนสุเกะ ยากูซ่าตำแหน่ง Kashira ของกลุ่มที่เป็นหัวหน้าของ Kumi-chou ทั้ง 5 จะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นไปเป็น Oya- bun (The big boss, father figure) และต้องมีใครคนหนึ่งในตำแหน่ง Kumi เลื่อนระดับขึ้นมาแทนเขา โดยมีเงื่อนไขพิจารณาจากการฝึกงานที่บ้านพักคนชรา Taiyo Nursing Home

ซึ่งถ้าหากจะมีการพิจารณาผลงานเพื่อเลื่อนตำแหน่ง ก็ไม่แปลกถ้าจะฝึกกันในวิถีที่ควรจะเป็นแบบยากูซ่า เช่นแข่งกันทำยอดรายได้ แข่งกันขยายพื้นที่ กำราบศัตรู อะไรเทือกนั้น แต่เนี่ยอะไร้ เขาส่งทั้ง 6 ไปฝึกงานที่บ้านพักคนชรา เป็นข้องใจมาก ทำไมเหรอ ทำไมต้องเป็นที่บ้านพักคนชรา สำหรับการจะมอบตำแหน่งผู้นำยากูซ่า เขาต้องการเห็นคุณสมบัติหรือความสามารถอะไรที่จะบอกได้ว่าใครเหมาะสมกับตำแหน่งมากที่สุด ยากูซ่ากับการดูแลคนแก่ จะมองแง่ไหนก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ... ทำเพื่อ ?



Chivalry help the weak, vanquish the strong
,the remain honorable and kind ,
even putting your life at risk.
I want to be a real hoodlum.

เป็นวาทะเริ่มต้นที่เกือบเท่จัด หากว่ามันจะไม่จบลงด้วยการหักมุม

But these things only happen in movies.
Honestly , you can’t live being chivalrous.

แต่ถึงอย่างนั้น "A real hoodlum" (อันธพาลจริง) ก็เป็นคำที่เรียกความสนใจได้ดี เช่นเดียวฉากต่อสู้ตอนเปิดเรื่องก็ทำได้เจ๋งมาก ตามมาด้วยวิธีการหากินของยากูซ่ากลุ่มรอปปงงิที่มีพระเอกเป็นหัวหน้ากลุ่ม อืม น่าสนใจๆ แต่อุปสรรคคือหน้าตาพระเอกเนี่ยแหละ (บ่นอีกละ) ยิ่งเขาทำตัวสมเป็นยากูซ่าได้เนียนมากๆ คาบบุหรี่เอย สีหน้าแววตาเอย รอยสักเอย ยิ่งดูยิ่งไม่สบายใจ (555) ถามตัวเองฉันจะไหวมั้ย ? ก็บังเอิญได้เห็นหน้าหนุ่มคนนี้โผล่มาซะก่อน Igarashi Shunji



ตั้งแต่ฝากความทรงจำไว้กับเรื่อง Rookies ในบทของ ยูฟุเนะ เขาไม่เคยโคจรมาอยู่ในซีรีย์เรื่องไหนอีกเลยที่ผู้เขียนได้เลือกดู ที่เคยหลงไปดู Tumbling จนได้รู้จักนักแสดงที่ชื่นชอบอีกสองสามคน ก็เพราะคิดว่าหนึ่งในนักแสดงเป็นเขาคนนี้ แต่ความจริงไม่ใช่ ที่เข้าใจผิดไปคือมิอุระ โชเฮ คุณมะนาวเพคะว่าเขาหน้าตาเหมือนอิคุตะ โทมะ แต่ผู้เขียนดูแล้วไม่เห็นเค้าโทมะ แต่คิดว่ามีความคล้ายคลึงกันกับชุนจิคนนี้ แต่ก็แค่ ณ ขณะนั้นนะคะ เพราะ ณ ขณะที่ดูซีรีย์เรื่องนี้ ทั้งสองคนดูจะไม่มีความคล้ายกันเลย ชุนจิทั้งคล้ำทั้งผอม หัวมัดจุกยุ่งเหยิง ส่วนโชเฮนั้นขาวป๋อหล่อน่ารัก เห็นหน้าชุนจิแล้วรู้สึกดีใจ แต่ก็ยังไม่มากพอจะขับเคลื่อนการดูซีรีย์เรื่องนี้ต่อไปได้แน่ ถ้าตัวละครหลักไม่ใช่คนที่ถูกใจ



จนกระทั่งได้เห็นเขาคนนี้ Yamamoto Yusuke ในบทเจ้าหน้าที่คนสำคัญของบ้านพักคนชรา แม้อายุไม่มากกว่า แต่ถ้าว่ากันด้วยประสบการณ์ทำงาน เขาคือรุ่นพี่ของเจ้าหน้าที่หน้าใหม่ทั้ง 6 ได้ยูสุเกะอีกคน Ninkyo Helper มีพลังขับเคลื่อนอย่างเพียงพอแล้วล่ะทีนี้ แถมต่อมาอีกไม่กี่อึดใจ ก็ได้เห็นหน้านางในดวงใจพรวดพราดโผล่มาอีกคน Naka Risa มะ! ขอกรี๊ดใหญ่ๆ สักสองกรี๊ด! ซีรีย์เรื่องนี้มีพลังล้นเหลือ ขอเปิดดูโลดให้เต็มสปีดดดดดเท่าที่เวลาและสังขารจะเอื้ออำนวยต่อการดู

มารู้จักยากูซ่าแต่ละคนกัน



สึบาสะ ฮิโกอิจิหัวหน้ายากูซ่าสาขารอปปงงิ สาขาอื่นเขาทำงานกันอย่างไรไม่รู้ แต่สาขานี้รายได้สำคัญคือการใช้สารพัดวิธีหลอกหลวงเงินจากคนแก่ การที่เขาได้ไปอยู่บ้านพักคนชราในฐานะ Helper ก็ควรจะช่วยเหลือดูแลคนแก่เหล่านั้น แต่คนมันเคยตัว เมื่อสบช่องก็อดใจไม่ได้ Helper ผู้ดูแลเลยได้มีโอกาสรีดเงินคนแก่ในช่วยฝึกงานไปด้วยอย่างสบายใจ มันช่างเป็นที่ทางทำมาหากินที่ง่ายดายเสียนี่กระไร

โยโมกิ ริโกะ หัวหน้าสาขาอิเกะบุคุโร่ (Ikebukuro) มีใครคุ้นชื่อบ้างมั้ยคะ นี่เป็นถิ่นแกงสเตอร์ในเรื่อง IWGP (Ikebukuro West Gate Park) ที่ผู้เขียนจำได้แม่น เพราะชื่อถิ่นนี้ทำให้นึกถึงโยสึเกะ คุโบซึกะ ผู้รับบท ทาเคชิ King แห่งแก๊ง G-boys ผู้คุมถิ่น Ikebukuro ขึ้นมาจับจิต ^^ ความที่ริโกะเป็นยากูซ่าสาวหน้าสวยแจ่มเช่นนี้ เธอจึงมีปัญหากว่าคนอื่นๆ อาจมีเหตุผลให้ยอมรับ"หัวหน้าผู้หญิง" กันเองภายในกลุ่มได้ แต่มันไม่ง่ายจะเป็นที่ยอมรับจากยากูซ่ากลุ่มอื่นๆ ภายใต้องค์กรเดียวกัน เพื่อที่จะให้กลุ่มของเธออยู่รอดอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ถูกดูแคลนจากยากูซ่ากลุ่มอื่นๆ และกลายเป็นจุดอ่อนให้ถูกตั้งเป็นเป้าโจมตี ทางออกเดียวที่จะช่วยรักษากลุ่มของเธอให้มั่นคงได้ ริโกะต้องขึ้นครองตำแหน่ง Kashira ตำแหน่งที่ไม่ได้สำคัญสำหรับทุกคน แต่สำหรับริโกะมันสำคัญมากเธอจึงมีความมุ่งมั่นจริงจังกับเรื่องนี้กว่าใครๆ




คุโรซาวะ โกโระ บุคลิกผู้นำดูไม่ใช่ เพราะแม้แต่ความเป็นหัวหน้าสาขาชินกาวะก็ยังมองไม่เห็นราศี แต่ถ้าเป็นนักเลงหัวไม้ทั่วไปล่ะก็ใช่เลย โกโระดูจะไม่ได้ใส่ใจกับตำแหน่ง Kashira สักเท่าไหร่ ได้ก็คงดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เขาคงเชื่อว่ามีคนที่เหมาะกับตำแหน่งนี้มากกว่าเขาอยู่แล้ว นั่นคือ ฮิโกอิจิ ที่โกโร่พร้อมจะก้มหัวยอมรับ เพราะโกโระเรียกเขาว่า "อานิกิ" ในขณะที่กับคนอื่นๆ เขาวางตัวอย่างเท่าเทียมกัน

โกโระเป็นคนเลือดร้อน อารมณ์มุทะลุ ไม่คิดหน้าคิดหลัง เห็นอะไรผิดหูผิดตาพาอารมณ์ขึ้นก็กระโจนเข้าใส่ทันที ชอบโกโระตอนชกต่อยจริงๆ แบบว่า นายห้าวมาก แต่เห็นอย่างนี้เขาแอบก็มีใจเสน่ห์หาต่อ Helper สาวนามว่าฮารุนะ (ริสะ) ผู้ที่ความน่ารักค่อยๆ จับหัวใจนายยากูซ่ามากขึ้นทุกวันๆ



นิฮอนบาชิ เคนโงะ หัวหน้าสาขานิปโปริ การเป็นยากูซ่าทำให้ตัวเขาไม่เป็นที่ปรารถนาของครอบครัว ทั้งภรรยาที่เลิกราและลูกสาวที่เมินเฉย บางทีการเลิกเป็นยากูซ่าอาจจะทำให้ครอบครัวคืนกลับมา แต่ว่าสิ่งที่ใครๆ อยากให้เป็น กับสิ่งที่ตัวเขาเองอยากจะเป็น มันก็ยากจะตัดสินใจ จะเลือกเป็นคนของครอบครัว หรือจะเป็นตัวตนของตัวเอง ?



มุกุรุมะ มาซาโตะ เขาเป็นยากูซ่าแต่ว่าหน้าตาดูเหมือนพวกเด็กเรียนในมหาวิทยาลัย ไม่ชอบใช้กำลัง เพราะมันมีตั้งหลายวิธีที่จะใช้สมอง สองมือบนคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ ค้นหาข้อมูล วิเคราะห์เพื่อใช้ประโยชน์ ไม่ชอบเข้าไปเกี่ยวพันกับปัญหาและความยุ่งยากใดๆ โดยไม่จำเป็น (เสียงพลังงานโดยใช่เหตุ) จึงดูคล้ายไม่ยี่หระกับเรื่องของใคร และถูกมองเป็นคนเห็นแก่ตัว

ทากายามะ มิยากิ ลูกชายของ Kashira กลุ่มฮายาบุสะ รับบทโดยนักแสดงชื่อยาบุ ที่เหมือนจะเป็นใครคนหนึ่งที่สำคัญสำหรับสาวๆ เพราะเขามาจากวง Hey!Say! Jump! (ผู้เขียนไม่รู้จักหรอก แต่เข้าใจว่าดัง) มิยากิมีใจชอบพอริโกะจังอย่างออกนอกหน้าแต่ยากูซ่าสาวจะไปมีใจให้ใครอื่นได้นอกจากพระเอก บทบาทของยาบุมีค่อนข้างน้อย ไม่โดดเด่นอะไร

ทางด้าน บ้านพักคนชรา Taiyo Nursing Home.



โซนาซากิ ยาสุฮิโระ เจอคุณลุงโอสุกิ เรนอีกแล้ว รู้สึกพักนี้จะเจอกันบ่อย เป็นนักแสดงอาวุโสก็ดีเช่นนี้แล เล่นบทไหนก็ได้ มีบทในละครให้เล่นมากกมาย ล่าสุดเพิ่งเจอกันไปใน Hungry กับบทคุณพ่อของพระเอก เรื่องนี้รับบทผู้จัดการบ้านพักคนชรา เป็นคนใจดีมีเมตตา รู้จักให้โอกาสคน ไม่มีแบ่งแยกจะเป็นใครมาจากไหน มีชีวิตพื้นเพมาอย่างไร ถ้าหากเขาเป็นคนที่ต้องการความช่วยเหลือ ก็ควรช่วยเหลือ เขามีความเข้าใจ บ้านพักคนชราก็เป็นธุรกิจหนึ่งที่ต้องบริหารจัดการให้อยู่รอด แต่มโนธรรมก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะละเลยมันไปเพียงเพื่อความอยู่รอดของธุรกิจไม่ได้ แม้ว่าความช่วยเหลือย่อมมีขีดจำกัด แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องพยายามกับอะไรๆ ให้ถึงที่สุด



เรย์จิ อิซุมิ หุหุ หนุ่มคนนี้ทำให้ซีรีย์ Ninkyo helper มีความน่าดูเพิ่มขึ้นมากมาย ยูสุเกะเป็นนักแสดงที่รู้สึกเฉยๆ เมื่อเห็นกันแรกๆ แต่พอเห็นอยู่เรื่อยๆ ก็ชอบมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเช่นกัน ดูมาก็ตั้งหลายเรื่อง เพิ่งจะสังเกตจริงจังเป็นครั้งแรกว่าหนุ่มคนนี้ตัวสูงใหญ่ไม่ใช่เล่น แม้จะไม่หล่อเหลาเอาการแต่ก็ดูดีอยู่ตลอด ตอนดู Tumbling ไม่สังเกตนักคงเพราะยูสุเกะถูกแวดล้อมด้วยหนุ่มๆ รุ่นราวคราวเดียวกัน(ที่หล่อกว่าด้วย) แต่พอมายืนอยู่กับพระเอกเรื่องนี้ รู้สึกว่าพระเอกสึโยชิจะดูผอมแคระไปเลย

อิซุมิเป็นเจ้าหน้าที่ซีเนียร์บ้านพักคนชรา แต่ด้วยบุคลิกและสายตาที่มองดูเจ้าหน้าที่หน้าใหม่ทั้งหก ไม่มีวี่แววหวั่นไหวในบุคลิกหยาบๆ กร้าวๆ ของคนเหล่านั้นแม้แต่น้อยติดจะรำคาญใจด้วยซ้ำไป ครั้งแรกที่โกโระกระโจนจะเข้าเล่นงานเขา ปฏิกิริยาตอบโต้ที่เร็วแรงอย่างน่าแปลกใจ จนแม้แต่โกโระเองยังตกใจและต่อมาก็แอบมีความเกรงๆ ไม่กล้าแหยมกับอิซุมินัก เพราะดูจะมี "ความดุ" เอาเรื่องเหมือนกัน นั่นจึงทำให้ผู้เขียนรู้สึกว่าอิซุมิน่าจะมีอะไรที่มากกว่าความเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลคนแก่ธรรมดาทั่วไป และเขาก็เป็นใครคนหนึ่งที่สำคัญจริงๆ ซะด้วย ปลื๊มปลื้ม! (นายเท่มาก)



มิโซระ ฮารุนะ ตอนแรกคิดว่าเธอจะมาในบทหน่อมแน้มอาโนเนะที่น่ารักสดใสตามสไตล์สาวคอมเมดี้อย่างที่เคยเห็นทั่วไป ซะอีก แต่ที่จริงแล้วบทของริสะค่อนข้างออกแนวดราม่าน้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว เพราะเธอเป็นเจ้าหน้าที่ผู้มีความจริงจังอย่างจริงใจ เธอรักในงานที่ทำ และเพราะทำด้วยความรู้สึกมากกว่าทำเพราะมันเป็นหน้าที่นี่เอง จึงมักเป็นปัญหากับตัวเธอให้ต้องเสียใจเสียน้ำตากับเรื่องราวชีวิตน่าสงสารของคนแก่ ที่เธอคิดว่าเธอช่วยอะไรใครได้ไม่มากนัก ผิดพลาด ไม่เก่ง ไม่รู้อะไร และยังไม่ใช่เจ้าหน้าที่ที่ดีพอ





อยากให้ฮารุนะเป็นคู่ของใครสักคน ที่ไม่ใช่พระเอก! คู่กับโกโระก็ได้ คู่กับอิซุมิได้จะยิ่งถูกใจมาก ตอนเธอเริ่มซึมซับหัวใจลูกผู้ชายของพระเอกฮิโกอิจิ ผู้เขียนก็เริ่มไม่สบอารมณ์ ขอเหอะอย่าให้เป็นพระเอกเลย เป็นโกโระ หรือ อิซุมิจะได้ไหม แต่ซีรีย์ไม่เน้นรัก ย่อมไม่มีอะไรขัดใจนักในแง่นี้ เพราะถึงอย่างไรโกโระก็ชอบฮารุนะ แต่คนที่ฮารุนะใกล้ชิดมากกว่าใครคืออิซุมิ เรียกว่า ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เสียดาย (อีกละ) ที่ผู้เขียนบทไม่ยอมเขียนให้สองคนนี้รักกัน เพราะฮารุนะกับอิซุมิเป็นเพื่อนร่วมงานที่มักจะอยู่ใกล้กันบ่อยๆ แค่ยืนอยู่ด้วยกัน ยังไม่ทันทำอะไรก็น่ารักแล้ว เห็นอย่างนี้ขอเป็นพระเอกนางเอกคู่กันสักเรื่องเถอะ อยากเห็นจริงๆ

ริสะเล่นเรื่องนี้ ชอบใจจริงๆ ค่ะ ถือว่าได้เห็นริสะในบทบาทอื่นบ้าง เพราะไม่เคยเห็นเธอในบทดราม่าลักษณะนี้มาก่อน




Heartfull Bird Company

บ้านพักคนชราแห่งนี้ ต้องอธิบายก่อนว่าไม่ใช่สถานสงเคราะห์ที่มีลักษณะเป็นมูลนิธิคอยช่วยเหลือดูแลคนแก่ถูกทอดทิ้งโดยไม่มีค่าตอบแทนอะไร แต่จะมีลักษณะเป็นองค์กรธุรกิจ เพราะอยู่ภายใต้บริหารจัดการของบริษัท Heartfull Bird เหมือนเป็นสถาบัน Health Care ที่คนชราจะอยู่อาศัยก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเป็นการว่าจ้างดูแล และคนที่จ่ายเงินก็คือลูกๆ ที่เอาพ่อแม่ผู้แก่ชรามาทิ้งไว้ที่นี่



ฮาโตริ อากิระ เป็นประธานผู้บริหารบริษัท Heartfull Bird เธอเป็นผู้มีชื่อเสียงในวงสังคมกับภาพลักษณ์ของนักธุรกิจสาวผู้มีจิตสังคมสงเคราะห์ เพราะเธอทำงานด้านสวัสดิการช่วยเหลือสร้างที่พักพิงแก่คนชราเหล่านี้แหละ แต่เธอก็มีเบื้องหลังที่น่าสงสัย ระหว่างอุดมการณ์จริงแท้ หรือแค่ต้องการชดเชยความผิดที่ครั้งหนึ่งเธอเคยทอดทิ้งแม่ของตนเอง แม่ที่แก่ชราและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อันมีสาเหตุมาจากโรคร้ายที่ชื่ออันไซเมอร์

บางทีสิ่งที่คนอื่นรับรู้หรือมองเห็น มันอาจมีเหตุผลอะไรมากกว่าความจริงที่มันเป็น มากกว่าที่จะมาเรียกร้องให้ใครเข้าใจได้ ฮาโตริเป็นหนึ่งในคนที่เข็มแข็งพอและไม่ต้องการอธิบายตัวเองกับใคร แม้ผลกรรมนั้นจะตามสนองมาอย่างไวเพราะเธอก็กำลังป่วยด้วยอันไซเมอร์ด้วยเหมือนกัน ปัญหาคือเธอจะทำอย่างไรกับชีวิตที่กำลังจะเริ่มลืมทุกสิ่งทุกอย่าง เธอเป็น Working Woman คนเก่ง เป็น Single Mum ที่เลี้ยงลูกชายตามลำพัง แล้วจะทำอย่างไรกับตัวเองที่กำลังจะกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ ถ้าไม่เหลือความทรงจำใดๆ และจำไม่ได้แม้แต่ลูกชายเล็กๆ ที่ยืนอยู่ตรงหน้า




ฮาโตริ เป็นตัวละครหลักของซีรีย์เรื่องนี้ บทเด่นพอๆ กับยากูซ่าสาวเมสะ จะว่าเป็นนางเอกอีกคนของเรื่องก็ยังได้ เพราะต่อมาพระเอกก็เริ่มมีความรู้สึกทางใจกับเธอด้วย บทบาทของฮาโตริเหมือนถูกตั้งเป็นคำถาม ตัวละครตัวนี้เห็นแก่ตัวและทำทุกอย่างเพื่อธุรกิจจริงหรือ หรือแท้จริง เธอก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่เข้าใจความเป็นจริงของชีวิตและรับมือกับมันอย่างมืออาชีพ ไม่ยอมปล่อยเอาอารมณ์ความรู้สึกมาทำให้อะไรๆ อยู่เหนือการควบคุม



ฮาโตริ เรียวตะ ลูกชายคนเดียวของแม่ (ฮาโตริ อากิระ) เด็กชายขาดพ่อที่อยู่กันกับแม่แค่สองคน แม่ที่ทำแต่งานและงาน แต่เรียวตะก็เข้าใจแม่ของเขาที่จำเป็นต้องทำงานหนักเพื่อเขาเสมอ เพราะอยากเป็นคนเข้มแข็งคอยปกป้องแม่ เรียวตะที่บังเอิญได้ล่วงรู้ความจริงว่าพวกฮิโกอิจิเป็นยากูซ่า (ปลอมตัวมา) จึงใช้ความลับนี้เป็นข้อต่อรองให้เขาได้เอาตัวเองมาตีซี้กับฮิโกอิจิด้วยการเรียกร้องขอเป็น Shatei (a yaguza term with literally mean younger brother) แม้ไม่ได้รับการยอมรับแต่เรียวตะก็เรียกฮิโกอิจิติดปากว่า "อานิกิ" ด้วยหวังจะได้รับการเสี้ยมสอนให้เป็น Hoodlum ที่แข็งแกร่ง แล้วเพื่อนที่โรงเรียนจะไม่มีใครกล้ามารุมแกล้ง จะได้กลายเป็นคนเข้มแข็งที่ดูแลตัวเองและแม่ของเขาได้



ความสัมพันธ์ของเรียวตะกับฮิโกอิจิไม่ได้ราบรื่นนัก ยากูซ่าจะมาพอใจอะไรกับเด็กน้อยที่คอยมาป้วนเปี้ยนเกาะติดน่ารำคาญ แต่มันก็เป็นความสัมพันธ์ระหว่างเด็กชายตัวน้อยกับยากูซ่าหนุ่มใหญ่ที่ค่อยๆ พัฒนาเป็นความผูกพันทางใจที่มีต่อกันมากขึ้นเรื่อยๆ (แต่อย่าหวังจะเห็นอะไรที่มันออกน่ารัก เพราะเขาคือยากูซ่าที่ไม่ปราถนาแสดงใจดีกับใคร)

ตอนที่ฮิโกอิจิตบหัวเรียวตะเป็นฉากที่ทำน้ำตาซึม ตบอย่างแรง (แต่น่าจะเป็นแค่การแสดง เพราะมันต้องเจ็บมากแน่ๆ ถ้าต้องตบจริง) กับเด็กตัวแค่นั้น แทนที่จะช่วย จะปลอบ เขากลับตบเด็กชายอย่างแรง เป็นฉากที่อินอึ้งไปเลย การสะบัดมือตบหัวของฮิโกอิจินี่มันดูเป็นนักเลงจริงๆ คนที่โดนอยู่เรื่อยคือโกโระซัง ที่ก็ไม่ได้ถือสา เพียงแต่ข้า-งง ประมาณว่าลูกพี่ตบผมทำไม พูดไม่สบอารมณ์นิดหน่อยก็ตบหัวกันซะแล้ว (ตลกดี แต่ก็แอบสงสารโกโระ)

เคยเห็นคาโต้ในเรื่อง Yamato Nadeshiko Shichi Henge เป็นตัวละครเด่นที่เหมือนถูกผูกติดกันไว้กับพระเอกของเรื่องคือคาเมะ เรื่องนี้ก็เข้าคู่ควบอารมณ์อยู่กับพระเอกยากูซ่าเป็นตัวละครสำคัญอีกเช่นกัน เพราะคาโต้ต้องมีบทบาทอยู่กับทั้งฮิโกอิจิและแม่ของเขาเองที่เป็นตัวละครหลักของเรื่องทั้งสองคน



Ninkyo Helper เป็นซีรีย์ที่ชนะผลโหวตประจำปีของนิตยสาร