มาแล้นนนน.....หยุดยาวววปีใหม่ เชี่ยวหนีเที่ยว...ชิส์...

ฮาร์บิ้น -30 เท่านั้นเอง ใครสนใจ จัดทัวร์กรุ๊ปเล็กๆ 15 คน บอกได้จ้า แถมช่างภาพประจำตัวไปให้หนึ่งคน


แอบพาไอเท็มจีบันไปด้วยเห็นมะ...อัฐยายซื้อขนมยายมาก..5555



กอดเบียร์ ยิ่งกว่ากอดเมีย


เหลือกันอยู่สองคน จะให้นอนแก่วอยู่บ้านน่ะหรอ ไม่ดีนะ ถ้าอยู่ กทม. คงไม่แคล้วเดินเข้าๆออกๆ ห้าง เสียทรัพย์ทุกวันเป็นแน่แท้ วันก่อนสิ้นปีเก่า คุณแม่กะคุณลูกจอมป่วน ก็เกาะล้อแอร์บัสป้าผึ้ง ไปแอ่วดอยวากะ (serch หาพิกัดในกูเกิ้ลคงไม่มี) ดอยส่วนตั๊วส่วนตัวของคุณย่าบ้านลิงจิระจิระ...
ตุเลงๆ กันไป 9 ชั่วโมง ตั้งแต่ ตี 5 แม่อดหลับอดนอนหลับๆ ตื่นๆ ตลอดทาง เจ้ามิวก็...พูดตลอดทางงงง...น้ำลายแตกฟอง เกาะคอพี่โก้ กะป้าผึ้ง ลูบหัว ตบหลังกันไป ช่วยบิ้วคนขับให้ไม่ง่วง แต่อยากจะหัดมาเบิ๊ดกะโหลกเด็กแทน

ถึงบ้านน่าน ตอนบ่ายสาม สองลิงก็ดี๊ด๊า....กรี๊ดกร๊าดดกันดังสนั่นลั่นทุ่ง ส่อเค้ารางความป่วนที่จะบังเกิดในอีก 4 วันข้างหน้าได้เป็นอย่างดี อืมมม แล้วก็จริงๆ วีรกรรมเพียบบบบบบ....ทั้งเจ้ามิว ที่พูดไม่หยุด และจิระ ที่ร้องไห้ไม่หยุด ร้องได้ทุก 5 นาที เพราะ ตีกัน.. -_-''

คุณปู่สอยมะพร้าวและเฉาะให้กินสดๆ หวานนน อร่อยยย ยอมกันมิได้กับความป่วน โยนก้อนดินลงบ่อปลา สาดน้ำมะพร้าวลงพื้น ปีนรถเครื่อง


สองลิงเก็บพุทรา โดนหลอกให้วิ่งจนเหนื่อยจะได้หลับๆๆๆๆ



คืนแรก มิวมิวแปลกที่ แหกปากร้องไห้ไม่ยอมนอน จะหาป๊าเชี่ยวววว..จะกลับบ้าน..ฮือออ จะหาป๊าเชี่ยว..ฮือออออ ตลอด กว่าจะยอมหลับได้ เล่านิทานซะเมื่อยปาก หมดค่าโทรข้ามประเทศไปหลายตังค์...(คุ้มไม๊เนี่ย..)

วันรุ่งขึ้น ต้องแอบฝากน้าทรายแวะ kfc น่าน สอยโทมัสคู่ใจมาให้ 1 อัน จะได้มีกำลังใจอยู่ต่างบ้านต่างเมืองต่อไปอีกหลายวัน ไม่งั้น คิดถึงพ่อ คิดถึงบ้าน คิดถึงของเล่น แง๊วๆๆๆ ไม่หยุด

เช้าลั่นล๊าๆ กินข้าวต้มร้อนๆตอนเช้า ก่อน ขึ้นไปแอ่วดอยวากะ กางเต้นเพิ่ม จัดที่จัดทางรอน้าทราย ลุงเอก ช่วยกันจัดแต่งสถานที่ เตรียมตัว count down และปาร์ตี้ (ที่ไม่ได้ถ่ายรูปมา เพราะหลับคร่อกก)


เมื่อเต้นท์กลายเป็นบ้านบอล...ลันล๊าเค้าล่ะเด็กๆ






แล้วก็..วันอื่นๆๆๆ หนุกหนานๆ จำไม่ได้แล้วว่าวันไหนเป็นวันไหน(อุบาดได้อีก) เพราะ ใส่เสื้อผ้าคล้ายๆเดิม เสื้อหนาวตัวเดิม ไม่สามารถแยกแยะได้ 55555555

เช้าๆ บนดอย วันไหนสักวันใน 4 วันนี้่แหละ อากาศหนาวๆ ต่ำกว่า 10 องศา หมอกหนาๆในตอนเช้า กับห้องนอน mountain view 180 องศา...






วันนี้ นั่งรถกะบะคุณปู่ ไปไหว้พระบนเขา ลึกเข้าไปจากดอยวากะ ข้ามเขาไปอีก 2 ลูก (มั้ง) มีหมาบราวน์วิ่งตามลิ้นหอย น่าร๊ากกหอบแฮกเลย เจ้ามิวสงสารอยากให้หมาบราวน์มาขึ้นรถด้วย อืมม..หมาบราวน์ไม่ยอมขึ้นรถงิ


เที่ยววัดหนองบัว ไร้คำบรรยาย เพราะไม่ได้ซึมซับความสวยงาม ประวัติศาสตร์ไรเลย ไล่จับลูกอย่างเดียว... รู้แต่ว่ากางเกงเลผ้าฝ้ายทอ หลังวัดหนองบัว สวย ถูกด้วย แค่นั้น -_-"


อาหารเย็นดินเนอร์สุดหรูบนดอย (เหมือนมาเข้าค่ายแฮะ) น้ำพริกมะกอก ซู๊ดดแซ่บ ฝีมือคุณย่ากะมี๊จีน ปลาย่างฝีมืออาหวาน พี่โก้ และน้าทราย มะเขือเผา ผักต้ม และ....น้ำมะนาวลูกยักษ์จากสวนคุณตาใส่น้ำผึ้งจิตรดา(ต้องยี่ห้อนี้เท่านั้นนะ) แสนอาหย่อยยยยยยยย.....
(ไม่ได้ช่วยไรเค้าเลย กินอย่างเดียว เอิ๊กกกกก)


วันท่องเที่ยวในตัวเมืองน่าน ที่เคยเงียบสงบ แต่พอเป็นช่วงหยุดยาวปุ๊บ...อูยยย รถติดดดดดด คนเยอะ ของกินก็มีน้อย ต้องแย่งกันกิน
แต่วัดวา ก็ยังสวย แบบขลังๆ แนวล้านนา ไม่เปลี่ยนแปลง

หอศิลป์ริมน่าน ที่...เอ่ออ....ไม่ได้เสพศิลปะไรกะเค้าแบบจริงจัง เพราะมัวแต่วิ่งไล่จับลูกนั่นเอง ปล่อยให้เข้าไปข้างในก็วิ่งๆๆ กรี๊ดๆๆ เสียงดังก้องหนุกดี....เลยโดยจับมาปลดปล่อยพลังข้างนอกแทน เบื๊อกเอ้ย T-T


สองลิงจอมป่วน ทีแรกให้ถ่ายคู่กันไม่ยอมถ่าย พอเริ่มปุ๊บ โพสท่าไม่ยอมหยุดเลย




ตีกันบ้างอะไรบ้าง..แอ๊บเป็นพระนางเกาหลีนะเธอ




พระธาตุแช่แห้ง ประจำปีเถาะ จะเหยียบกันตายเล็กน้อย.....คนเยอะม๊ากกกกก แต่สวยมากกกเช่นกัน พระธาตุสีทอง ตัดกับท้องฟ้าสีฟ้า ไว้คราวหน้ามาใหม่ ในช่วงที่ไม่ใช่หน้าเทศกาล จะได้ตั้งใจไหว้ และเดินวนพระธาตุ 3 รอบ(ตามที่ควรจะเป็น)


วัดภูมินทร์ ในตัวจังหวัด สวยๆๆ มีภาพวาดโมนาลิซ่าเมืองล้านนาดั๊ว


ทั้งคู่อะ..ไม่มีใครยอมใคร!! เค้าให้ลอด 3 รอบ สองตัวนี้คงล่อไปเป็นสิบๆ



วีรกรรมแสบๆ ของเจ้ามิวอะหรอ....เพียบบบบบบบ....ก็แค่พูดไม่หยุด ถามไม่หยุด ถามตลอด ถึงจะรู้ ก็แกล้ง ถามๆๆๆๆๆๆ ทริปนี้ติดพี่โก้ กะป้าผึ้งงอมแงม
wording ติดปาก น้องมิวไม่อยากมีเพื่อนอีกแล้วววว.....น้องมิวไม่แบ่งงงงง....น้องมิวไม่อยากมีเพื่อนนนนนนน

อยู่ในรถซนมากๆๆๆๆ(ก็ขาไป 9 ชั่วโมง ขากลับ 13 ชั่วโมงอะนะ) จนป้าผึ้งต้องขู่ว่า มีปุ่มดีดเด็กดื้อ เด้งออกไปนอกรถนะ..หลังคาจะเปิดออกมาแล้วดีดดดออกไปเล้ยยยยยย เนี่ย จิระเคยนั่งรถป้าผึ้งแล้วโดนดีดดดออกไปด้วย
เจ้ามิวเลยทำหน้าภูมิใจ...จิระดื้อหรอ..จิระดื้ออ เลยโดนดีดดดออกไปเลยยยย....(ตัวเองน่ะแหละ ทำมาพูดดี..รู้ตัวบ้างไม๊)
มุขนี้หลอกจิระ คงไม่เชื่อแต่เจ้ามิวเชื่อสนิท...พอซนๆๆ ป่วนมากๆ ปุ่มแดงพร้อมทำงานแล้วนะมิวววววว...เท่านั้นแหละ เด้งดึ๋งมานั่งหลังติดเบาะทันที (สม)

เวลาไม่กินข้าว ก็....กินปลวกไม๊... จะกินข้าวรึจะกินปลวก (ใครเริ่มฟระ มุขอุบาทว์มากกก หลอกจนสุดท้ายเด็กรู้ทัน เป็นไงล่ะ) แรกๆไอ่เด็กสองคนนี่ก็จะรีบอ้าปากทันที กินกันพุงป่องๆๆๆๆ ฮิฮิ
จิระ...มิวกินไปได้ 11 คำแล้วนะ....
ง๊านน จิระจะกิน 12 คำ....
จิระ มิวกินไปได้ 20 คำแล้วนะ
จิระ จะกิน 21 คำ...
ใครกินเยอะกว่าชนะ
ฉลาดทุกเรื่อง โดนหลอกตอนกินข้าวนี่เอง 555555

โดยรวมแล้ว...
จากปรกติ การเที่ยวกับเด็กๆ ทำให้ความสุข ความสนุกลดลงไปประมาณ - 40% แต่โชคดีที่เด็กคนนั้นเป็นเจ้ามิวมิว ที่ไม่ค่อยงอแง งี่เง่า ยกความดีให้ +20% และอย่างน้อย ทริปนี้ มีคนพูดเจื้อยแจ้วตลอดทั้งวันทั้งคืน ยิงมุขให้ขำตลอด มี ดีกว่าไม่มี...+20% สรุปแล้ว เสมอตัว....


ปล. ดองบล็อคไว้นานแล้ว เพิ่งเห็นมามีสายสะพายกะเค้าด้วยแฮะ.....ถ้ายังไงก็ ขอบคุณทุกๆๆคน ที่แวะเวียนเข้ามาอ่านน๊า จะพยายามดองต่อไป...เอ้ยย...น่ะแหละ บิ้วรมณ์อัพอะไรที่มันมีสาระประเทืองปัญญาบ้างแล้วกัน นินทาลูกอย่างเดียว อายเค้าว่ะ

ปล.2 สายสะพายแบบนี้ เค้าห้ามปากหมาตามกระทู้ด้วยรึเปล่านะ.....หึหึหึหึ