โปรยปกหลัง...

ใครๆ ต่างก็รู้กันดีว่า 'ลีห์ เคนดัล' มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ ทั้งอาชีพการงานที่กำลังรุ่งโรจน์ในฐานะนักแสดงดาวเด่นแห่งเวทีละครบรอดเวย์ และชีวิตสมรสกับ 'โลแกน แมนนิง' นักธุรกิจหนุ่มผู้ร่ำรวย ทายาทตระกูลผู้ดีเก่าแห่งนิวยอร์ก แต่ทุกอย่างกลับต้องกลายเป็นแค่อดีตในค่ำคืนหนึ่งของฤดูหนาว เมื่อลีห์ขับรถขึ้นภูเขาท่ามกลางพายุหิมะอันโหมกระหน่ำ เพื่อไปพบสามีของเธอที่กระท่อมซึ่งเขาตั้งใจจะซื้อไว้เป็นบ้านพักตากอากาศของทั้งคู่ แต่เธอกลับประสบอุบัติเหตุถูกรถพุ่งชนตกหน้าผาและตื่นขึ้นมาในสภาพบาดเจ็บสาหัส และนั่นเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล

สามีของลีห์หายตัวไปอย่างลึกลับ และแม้ว่าเธอจะโศกเศร้าเสียใจสักเพียงใดก็ไม่อาจช่วยให้พ้นจากการตกเป็นผู้ต้องสงสัยรายสำคัญไปได้ เมื่อการสืบสวนเริ่มต้นขึ้น ลีห์ก็ได้รับรู้เรื่องราวมากมายเกี่ยวกับเขาที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน ยิ่งขุดลึกมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอมากขึ้นเท่านั้น

บุคคลที่เธอพึ่งพาได้มากที่สุดกลับกลายเป็น 'ไมเคิล วาเลนติ' นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อผู้พัวพันกับคดีอื้อฉาวนับไม่ถ้วน แม้ว่าเขาจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับลีห์ แต่กลับมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยกับเขาอย่างประหลาด หรือที่จริงแล้วเขาจะไม่ใช่คนแปลกหน้าอย่างที่เธอคิด...

โลกที่สวยหรูกลับกลายเป็นเพียงภาพมายา เพื่อนสนิทกับศัตรูไม่อาจแยกออกจากกันได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใด ศัตรูตัวฉกาจที่ทำร้ายลีห์อย่างแสนสาหัสก็คือ...ความจริงอันเจ็บปวด




















ความเห็นหลังอ่าน...




*เป็นแฟนขาประจำของเจ๊จูดิธ ดังนั้นจึงพลาดไม่ได้ค่ะ ยังไงเมื่อมีโอกาสแล้ว ก็ต้องสอยมาสิคะ  ปกติ ชอบงานของนักเขียนท่านนี้มากอยู่แล้ว ขึ้นชื่อเรื่องความโรแมนติก ตราตรึง ซาบซึ้งหัวใจ ไปกับความรักของตัวละครเอก  แล้วเรื่องนี้ เห็นว่าเป็นสืบสวนสอบสวนด้วย ความคาดหวังเพิ่มมากขึ้นเป็นสองเท่า  ... และอาจจะด้วยว่า เป็นแนวที่เจ๊แกไม่ถนัดมาก (หรือเปล่า?) จึงทำให้เรื่องราวการฆาตกรรม มันไม่ถึงจุดพีค ...


ถามว่าชอบไหม เรื่องนี้ เราก็ชอบค่ะ ชอบตามมาตรฐานของจูดิธ แต่ไม่ได้ทำให้เราเกิดความรู้สึกว่ายอดเยี่ยมมากนัก เรื่องราวการสืบสวน ก็ไปเรื่อยๆ มีปมนั้น ปมนี้มาให้ขบคิดดีค่ะ  แต่บังเอิญอ่านงานของฮาลาน ซึ่งเป็นสืบสวน สอบสวนเหมือนกัน  ซึ่งมันแน่นมาก จนทำให้สืบสวนของจูดิธ เป็นอะไรที่เบาไปเลย แต่ถ้าเทียบกับงานสืบสวนของโรมานซ์ทั่วๆ ไป งานของจูดิธ ก็ถือว่าเยี่ยมอ่ะค่ะ ...


*ขอพูดถึงการฆาตกรรม และตัวคนร้ายก่อน คือว่า ตัวละครสามีนี่ ถูกบิ้วความดีงามมาซะเยอะเลย เด่นเท่าพระเอกเลยมั๊ง ขนาดว่าตายตั้งแต่ต้นเรื่องเลยนะนั่น ส่วนตัวคนร้าย ก็ไม่ถึงกับความคาดเดาไม่ได้ แต่ก็ยอมรับว่า ปูตัวละครนี่มา ให้คนมองข้ามมากๆ ก็คือการหลอกล่อคนอ่านนั่นเอง เกือบสำเร็จแล้ว....55+ ..ติดนิดเดียว ทำไม ส่วนมาก ตัวละครที่เป็นคนร้ายของนิยายตัวประเทศ ต้องจิตไม่ค่อยปกติตลอดเลย ...ไม่ค่อยชอบลักษณะตัวละครเท่าไหร่ อยากให้มีเหตุจูงใจในการกระทำต่างๆ มากกว่านี้ ...อีกอย่าง คือตัวสามีนางเอกนี่ก็เหมือนกัน ถูกสร้างมาให้ดีงามสุดๆ แล้วก็พลิก ว่า เบื้องหลัง เลวอย่างนั้น อย่างนี้ ... คือผู้เขียนบิ้วที่มาที่ไปอ่ะค่ะ แต่ทำไม ไม่ค่อยคล้อยตามก็ไม่รู้ อ่านแล้วรู้สึกว่า ... ก็แค่เขาไม่ใช่พระเอก เลยถูกผู้เขียนยำเละ คือการใส่ความไม่ดีลงไปเยอะเชียว เพื่อให้เกิดความชอบธรรม ...กับฝ่ายดี ..555+





*ที่นี้ ..ขอมาพูดถึงตัวละครเอก (ตามโปรยปกหลังบ้าง)นั่นคือ วาเลนติ และลีห์...ชอบความหลังของทั้งคู่ อันนี้สิ คือสิ่งที่ดึงดูดใจเรา ให้จดจ่อกับหนังสือได้ เราไม่ได้สนใจการตายของสามีนางเอก เท่ากับความอยากรู้ ความหลังของพระเอกกับนางเอกมากกว่า เราชอบที่พระเอก คือแบบ รักนางเอกมากกกกกกกกกกกกกกกกก ...คืออ่านแล้ว มันสัมผัสได้ ว่าพระเอกทั้งรัก ทั้งหลง และเฝ้ารอคอยนางเอก มาตลอด ...เมื่อเรื่องราวย้อนกลับไปในอดีต เราชอบตรงนั้น และจดจ่ออยู่กับมัน ... ตอนอ่าน เราแบบเข้าใจพระเอกน่ะ ว่าตัวเองไม่ดีพอก็เลยไม่บอกรักนางเอก ทั้งๆ ที่หลงรักอย่างมากมาย ชอบประโยคหนึ่ง ที่พระเอกพูดประมาณว่า

...ผมปกป้องหัวใจคุณ จากคนเลวอย่างผม แต่คุณกลับไปเลือกเขาที่เลวกับผมเสียอีก... (ประโยคไม่เป๊ะ จำไม่ได้ แต่ความหมายคล้ายๆ แบบนี้แหล่ะ)

อ่านแล้วมันปรี๊ดเบาๆ เฝ้าแต่ครุ่นคิดว่า ถ้าตอนนั้น ที่นางเอกเอง ก็แอบใส่ใจ สนใจพระเอกอยู่นะ ภ้าพระเอกไม่แกล้งทำเป็นละเลยนางเอก จนนางเอกไปเจอกับสามีของเธอ ถ้าพระเอกจีบเธอ และแต่งงานกับเธอ ชีวิตของทั้งคู่จะเป็นอย่างไร ...และนางเอกจะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ใช่ไหม...ชีวิตของนางเอก คงจะมีแต่ความสุข ... (555+ หรือเปล่า?)




*ส่วนอีกคู่ คือคู่รอง ...สุดยอดตัวขโมยซีนของจริง นั่นคือ ซาแมนธาและแม็คคอร์ด ผู้หมวดและตำรวจหญิง ที่มาสืบสวนคดีของลีห์ ...คือแบบ ถ้าจะเด่นมากมายซะขนาดนี้ เขียนให้มาเป็นคู่เอกเลยดีกว่ามั๊ย???  แล้วให้คู่วาเลนติกับลีห์ไปเป็นคู่รองแทนซะ...

เราว่าเรื่องนี้ จูดิธแบ่งซีนของตัวละครไม่ลงตัวเท่าไหร่ คู่รองเด่นมาก ออกแทบจะทั้งเรื่องเลย แถมเรื่องราวความรักของทั้งคู่ ยังน่าสนใจ แล้วก็ดูเร่าร้อนกว่าด้วย คู่นี้ออกทุกซีน ไม่ว่าจะทะเลาะกัน เถียงกันหรือจีบกันทีไร เราแบบอ่านแล้วลุ้น อมยิ้มไปด้วยตลอดเลยค่ะ


*แต่แปลกอีกอย่าง ...ไม่รู้ทำไม เราอ่านหนังสือเล่มนี้ แล้วนึกภาพ จินตนาการไม่ออก ว่าหน้าตาของตัวละคร ควรจะเป็นอย่างไร ...ที่รู้ๆ คือลีห์ สวย สง่างามมาก วาเลนติ ก็คงสูง โดดเด่น ดึงดูดใจสาวๆ  แซมไม่สวยมาก แต่น่ารัก (ป่ะ??) ..ส่วนแม็ค  หล่อเปล่าว้าาาาาา ...นึกภาพไม่ออกเลย...