bloggang.com mainmenu search
✿ ถนนสายนี้มีตะพาบ กม. 157 "มุมสงบ" ✿








มุมสงบของแต่ละคนต้องไม่เหมือนกันแน่ ๆ
แต่ที่แน่ ๆ ความสงบกับความเงียบน่าจะเป็นของคู่กัน


บางคนอาจจะบอก ต้องห้องพระเท่านั้น  สวดมนต์นั่งสมาธิ
บางคนบอกห้องนอนดีกว่า  นอนหลับตานิ่ง ๆ ห้ามรบกวน
บางคนบอก  ฉันขอเลือกห้องสมุดนะ  ห้ามส่งเสียงดัง
บางคนบอกของฉันต้องห้องทำงาน  ต้องการความสงบคิดงานเจ๋ง ๆ
บางคนเลือกห้องน้ำ   เข้าไปขัดพื้นนอกจากสงบแล้วยังสะอาดด้วยนะ


สำหรับเราเลือกมุมไหนในบ้านก็สงบเหมือนกัน  อยู่คนเดียวเงียบซะกลัวผีหลอก
แต่มีเรื่องเล่าเมื่อนานมาแล้ว  สมัยยังสาวทำงานอยู่ศรีราชา  
เรากับเพื่อน ๆ พักที่อพาทเม้นท์ไม่ไกลจากที่ทำงาน
ปรกติก็เงียบสงบดี  ผู้พักอาศัยก็คุ้น ๆ หน้ากัน  เกือบทั้งหมดเป็นคนทำงานปรกติ
คือเช้าออกไปทำงาน ค่ำกลับมานอนห้อง
แต่คิดว่าน่าจะมีบางห้องนอนกลางวันทำงานกลางคืนบ้างล่ะน่ะ


มีสองครั้งที่เราต้องตกใจตื่นขึ้นมากลางดึก
ครั้งแรกอยู่ ๆ สัญญาณเตือนภัยดังค่ะ  พวกเราก็วิ่งกันหน้าเริ่ดออกมานอกตึก 
ปรากฏว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ  กลับขึ้นไปนอนตามปรกติ

ครั้งที่สองมีเสียงหญิงชายทะเลาะตบตีกัน  เสียงก้องกังวานมาก  
ทำเอานอนไม่หลับกันเลยทีเดียว
ไม่มีมุมสงบที่นี่สำหรับเราซะแล้วมั๊ง


เช้าวันรุ่งขึ้นเลยตื่นสาย  เรารีบออกจากห้องจะไปทำงาน
เจอกระดาษแปะไว้ในลิฟท์มีข้อความจำไม่ได้แน่ชัด แต่สื่อความหมายว่า
"กรุณาอย่าส่งเสียงดังยามวิกาล"


ตอนเย็นเลิกงานกลับมาถึงอพาร์ทเม้นท์  ในลิฟท์เจอกระดาษแผ่นเดิม
แต่มีข้อความตอบกลับ เขียนด้วยปากกาสีแดง ที่เราจำได้แม่นยำว่า
"อยากอยู่เงียบ ๆ ไปอยู่ป่าช้า"



จบห้วน ๆ แบบนี้เลยนะค๊า  ช่วงนี้กิจกรรมบล็อกแก็งเยอะต้องรีบทำเวลาค่ะ
พรุ่งนี้พบกันกับบล็อกอาหารเช่นเดิมจ้า ^__^




Create Date :19 มิถุนายน 2559 Last Update :19 มิถุนายน 2559 16:12:44 น. Counter : 1269 Pageviews. Comments :16