กาญจนบุรี...ครั้งนี้ถึงซะที สังขละบุรีhtmlentities(' >')>> ทองผาภูมิ ตอนที่ ๓




สวัสดีเช้าวันพุธค่ะ เล่าให้ฟังย้อนหลังนิดนึงเนาะ...ตอนอยู่ที่สามประสบรีสอร์ท ถามน้องเค้าเรื่องไปวัดใต้น้ำ (Unseen Thailand) เค้าบอกว่าใช้เวลาไปกลับประมาณครึ่งชั่วโมง (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ) ต้องให้น้องเค้าเขียนใบสั่งให้ แล้วเอาไปยื่นที่เรือใต้สะพานมอญ ถึงจะไปได้ เราอยากไปเหมือนกัน แต่้ต้องเลือก...เลยตัดสินเลือกไปเจดีย์พุทธคยา และวัดวังก์วิเวการาม อีกอย่างขับรถไปเอง พอจะกะเวลาได้ เพราะต้องรีบกลับไปให้ทันพระอาทิตย์ตกดินที่ป้อมปี่ด้วย...ออกจากวัดวังก์วิเวการาม ปะป๊าดูนาฬิกาข้อมือเป็นพักๆ เราเองก็มองฟ้าลุ้นๆ ไปด้วย ก่อนออกมา...ถามเจ้าหน้าที่ของป้อมปี่แล้วว่า ช่วงพระอาทิตย์ตกดินประมาณกี่โมง เค้าบอกว่า ไม่แน่ตั้งแต่ห้าโมงเย็นเป็นต้นไป...ภาพเยอะเช่นเคยค่ะ คุณหยี - น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา ทำให้...เราก็ชอบนะ จะัรักษาสายสะพายส่วนตัวนี้ไว้...ขอบคุณนะคะ












ก็มีระหว่างทางให้ได้ชมกันบ้าง...











ถนนก็ประมาณนี้ค่ะ เส้นสังขละ ๒ เลน แต่รถวิ่งสวนกันได้สบาย ถนนดีแล้วนะคะ











ป้ายด้านหน้าปากทางเข้า...ในเวลา ๑๗.๓๐ น.











ทำไมลูกชั้นดำซะขนาดนี้เนี่ย....










ออกไปเที่ยวสังขละกลับมาอีกที...เพื่อนบ้านเยอะขึ้น แต่ไม่เลวร้ายเท่าไหร่ ไม่เหมือนตอนไปกางเต็นท์ที่ภูเรือ หลังคาเต็นท์แทบเกยกัน...










ตะวันอยู่ตรงหน้าค่ะ ยังมาทันสั่งลากัน...บ้านเราหลังใหญ่กว่าเพื่อนเลย











ส่วนมากคนที่มาถึงก่อน จะจับจองบริเวณริมน้ำ เราก็มาทัน แต่ปะป๊าบอกว่า ด้านบนขึ้นมาหน่อยดีกว่า










ที่นี่ดีค่ะ มีมุมให้เก็บวิว เป็นบริเวณกว้างพอสมควร อาจจะไม่ถึง 360 องศา แต่ก็ไม่ต้องแออัดกัน ณ จุดๆ เดียว










ทุกคนเริ่มหามุมชอบของตัวเองค่ะ











เราไม่ค่อยได้เจอภาพพระอาทิตย์ตกเป็นดวงกลม เป็นไข่แดง...แต่ไม่เป็นไร นี่ก็สวย...











เซ็ตนี้...เฉพาะพระอาทิตย์ตก เราถ่ายมาเกือบร้อยรูป มานับดูตกใจเหมือนกันแฮะ









กลัวงงเอง...ขอใส่เลขกำกับหน่อยนะคะ.... ๓









๔










๕









๖










๗










๘











๙










๑๐










๑๑











๑๒










๑๓











๑๔










๑๕











๑๖











๑๗











๑๘










๑๙











๒๐











เยอะละ รวมบ้าง...


























































ยังหลงแสงสี...ของตะวัน...ต่อบล็อกหน้านะคะ