สวัสดีวันจันทร์ค่ะ ขอย้อนความเล่าเรื่องก่อนค่ะ เมื่อวันที่ 8 - 11 มกราคม 2553 ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเที่ยวปาย-แม่ฮ่องสอน ครั้งแรกในชีวิต ตอนนั้น พาเมฆไปด้วย เราไปกับอาม่า (แม่สามี) ซึ่งเป็นการไปกับทัวร์เจ้าประจำของอาม่า...ส่วนหมอก ไม่อยากขาดเรียน ปะป๊า ก็ต้องอยู่กับลูก...แม่กับเมฆเลยลั้นลา...วันที่ 10 มกราคม 53 ไปเที่ยวที่ปางอุ๋ง...โดยเดินทางไปตอนเช้ามืด วิ่งจากแม่ฮ่องสอนไป พอไปถึง...ทั้งแม่ ทั้งเมฆชอบมาก... เราไม่เคยรู้มาก่อนว่า ปางอุ๋ง แต่ก่อนนี้เป็นยังไง...แต่ในวันที่เราไป...เราีชอบมาก และยังอยากกลับไปอีก ถ้าีมีโอกาส...ตลอดการเดินทาง ด้วยว่าไปกับทัวร์ ไม่สามารถแวะข้างทางได้ตามใจนึก... กลับมานอกจากเก็บภาพความประทับใจใส่กล้องถ่ายรูป ยังเมาท์มอยให้หมอกและปะป๊าฟังอีกนาน...เพราะอยากให้หมอก กับปะป๊า ไปเห็นเหมือนอย่างที่แม่กับเมฆเห็น ทริปปาย-แม่ฮ่องสอน ของเดือนธันวา ในปีเดียวกันจึงเกิดขึ้น โดยการขับรถไปเอง จะได้นึกอยากแวะตรงไหนก็แวะ...

แล้วเป็นความบังเอิญ อย่างพอเหมาะพอดี อย่างที่บอกไว้...วันนี้ วันที่ 10 มกราคม 2554 พอดี ครบ 1 ปี ที่เคยไปปางอุ๋งมา ขอเอาภาพมาอัพบล็อกอีกครั้งละกันค่ะ (เคยอัพไปแล้วแต่ไม่ได้ตั้งเป็นหน้าหลัก)






อย่างที่บอกว่า...ครั้้งนี้เราตั้งใจจะไปปางอุ๋งเหมือนกัน แต่ฝนตกแบบ ตกๆ หยุดๆ ตลอดทั้งคืน ถึงเช้า

เลยตัดสินใจไม่ไปกัน เพราะกลัวหมอกลงจัด...







วันนั้น ออกเดินทางกันจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอน ตอนตี 5 ค่ะ รถตู้มาถึงโรงเรียนบ้านนาป่าแปก (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ)

แล้วนั่งรถประจำทางของที่โน่น...ขึ้นไปถึงปางอุ๋งประมาณ 6 โมงกว่าๆ ค่ะ...















ประทับใจแค่ไหนไม่รู้ เฉพาะที่ปางอุ๋งที่เดียว กดไป 124 รูป ในเวลา 1 ชั่วโมง อยู่นานกว่านี้ คงได้อีกเยอะ....






































ดูไปเรื่อยๆ นะคะ ไม่รู้จะบรรยายอะไร...






















อ้อ...บอกว่า ถ่ายมา 100 กว่ารูป ไม่ต้องตกใจนะคะ ไม่ลงหมดหรอก ขอลงแค่ครึ่งเดียวเอง...


































































ส่วนหนึ่งของบ้านพักค่ะ เค้าว่ากันว่า อยากมาดูปางอุ๋ง ภาคเต็มๆ ต้องมานอนค้างที่ปางอุ๋ง ซักคืน

เราเองก็หวังว่า ซักวันหนึ่ง...จะได้มานอนค้างที่ปางอุ๋งเหมือนกัน....















จริงๆ ที่นี่คือ อ่างเก็บน้ำห้วยปางตอง แต่ส่วนมาก ใครๆ ก็เรียกว่า ปางอุ๋ง...


























ตรงนี้เป็นทางเดินเข้าไป...เราถ่ายตอนขากลับ...จากตรงนี้ไป จริงๆ ไม่ไกลเลย แต่ในกรุ๊ปของอาม่า ส่วนใหญ่จะอยู่ในช่วงอายุ 60 ปีขึ้นไป ตัดสินใจไม่เดินเข้าไป ก็มีค่ะ...หลังจากกลับมา เรายังมานั่งคุยกับคุณปะป๊าเลยว่า ถ้าเราแก่ตัวลง สามารถไปเที่ยวไหนๆ ก็ได้ (พร้อมทั้งเงิน และเวลา...) แต่จะมีประโยชน์อะไร ถ้าไปแล้ว "แค่ไปถึงที่..." กลับมายังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าไปไหนมาบ้าง...เพราะฉะนั้น เรามักจะพูดบ่อยๆ ว่า อยากไปเที่ยว...ในตอนที่ตัวเองยังเดินไหวอยู่...อันนี้เป็นเหตุผลส่วนตัวนะคะ ถามว่า ในวันที่แก่ตัวกว่านี้จะยังเที่ยวอยู่มั้ย...ก็ตามประสาเนาะ เที่ยวตามวัย...











ตรงนี้ก็น่าพักค่ะ










ระหว่างรอลูกทัวร์คนอื่นๆ เมฆวิ่งเล่นตามไก่ค่ะ...แค่นี้เด็กก็สนุกแล้วค่ะ






บริเวณที่จอดรถตู้ค่ะ เข้าใจว่า รถทุกคันไม่สามารถขับขึ้นไปเองได้ ต้องนั่งรถของเค้าขึ้นไป...






มีเด็กมาแสดง...มีกล่องรับบริจาคตามแ่ต่ศรัทธาค่ะ แม้จะเป็นวันหยุดเนาะ






บล็อกหน้า...ระหว่างเดินทางไปแม่ฮ่องสอนค่ะ



ขอบคุณทุกๆ ข้อความ ที่เข้ามาทักทายสม่ำเสมอ แม้จะรู้ว่า...เราไม่อัพบล็อกในวันเสาร์-อาทิตย์ ขอบคุณค่ะ



ขอบคุณเฮดบล็อก และบีจี คุณญามี่