ไป Bid เจ้านี่มาจาก Ebay ด้วยราคา 25 เหรียญ ก็ราวๆ พันบาท
แพงไปนิด ที่จริงสัก 20 กำลังดี

ตอนประมูลสงสัยมีคนอยากได้มาก เพราะตัวก่อนหน้านี้มันก็เกือบอาทิตย์นึงแล้ว สภาพก็ไม่สวยด้วย
เลยดันราคาตัวนี้ขึ้นไปเยอะกว่าปกติ

สภาพภายนอก นอกจากหูร้อยสายสะพายหายไปข้างนึงแล้ว ที่เหลือเรียบร้อยดี





กลไกทำงานได้ดี แต่สภาพในห้องกระจกนี่ค่อนข้างแย่
แผ่นยางบุกันแสงสะท้อนลอกเกือบหมดแล้ว กระจกสะท้อนแสงสภาพพอทน
ฟองน้ำกันกระแทกลอกหมดเหมือนกัน

วัดแสงเสีย จะถ่ายที ต้องวัดแสงด้วยใจ หรือไม่ก็ถามคนข้างๆ เอา

ใช้เม้าท์เกลียว M42 มาตรฐาน วัดแสง Stop Down
หรือกับเลนส์รหัส SX ของมามิยา จะไม่ต้องสต็อปดาว์น





สภาพภายในห้องฟิล์มนี่ ใหม่กิ๊กเลย
แสงไม่รั่ว กลไกยังดี ไม่มีรอยขีดข่วน

สงสัยไม่ค่อยได้ใช้





สภาพภายนอกสวยมาก
น็อตเนียนเรียบร้อยทุกตัว ไม่มีร่องรอยถูกไข
ไม่มีรอยตกกระทบกระแทก
แค่ซ่อมวัดแสง กับห้องกระจกก็เรียบร้อย






ม่านชัตเตอร์ผ้า วิ่งแนวนอน สัมพันธ์ไฟแฟลชที่ 1/60 วินาที

ความพิสดารของมามิยะ อยู่ที่ระบบวัดแสงครับ

ง้านคานเลื่อนฟิล์มออกมานิดนึงแบบนี้จะเปิดระบบวัดแสง
(ค่าแสง แสดงด้วยเข็มในช่องมองภาพ)
ถ้าต้องการปิดระบบวัดแสง ก็กดปุ่มดำๆ ตรงแกนคานเลื่อนฟิล์ม
คานเลื่อนฟิล์มจะพับเข้าที่

ถ้า กดคานเลื่อนฟิล์มเข้าที่โดยไม่ได้กดปุ่มปิด จะเป็นการเช็คชัดลึก
และวัดแสงแบบสต็อปดาว์น สำหรับเลนส์เกลียวทั่วไปที่ไม่ใช่ SX





ภาพทดสอบทั้งหมดถ่ายด้วยฟิล์มสีโคนิก้า VX 200 ล้างแล้วแสกน
ไม่ได้ปรับแสงสีเลย ย่อ แล้ว Sharpen (แต่ดูเหมือนจะหนักมือไปหน่อย)

อาศัยวัดแสงด้วย E-1 บางทีก็กะๆ เอาด้วยสายตา
ใช้เวลาเรียกความมั่นใจสักครึ่งม้วนก็เข้าที่

กะค่าแสงด้วยตาเปล่าคลาดเคลื่อนไม่เกิน 1 สต็อป อยู่ในเกณฑ์อัดขยายได้สบายๆ สำหรับฟิล์มสี

(แต่ส่วนใหญ่ติดอันเดอร์หน่อยๆ ประมาณ 1/2 สต็อป ทั้งที่วัดแสงด้วย E-1 สงสัยฟิล์มจะเพี้ยน)

คอนทราสจัดไปนิดนึง และสีก็ประหลาดๆ ความคมชัดไม่ต้องพูดถึงแทบดูไม่ได้
อันนี้ถ้าให้แน่ต้องอัดลงกระดาษ เพราะดูเหมือนจะแสกนได้ห่วยสนิท
บีบอัดซะเล็ก แถมขนาดแค่ 2 ล้านพิกเซลเอง