ราชนิเกลิง (ออกเสียง ราด-นิ-เกลิง) หรือ รานิเกลิง ถึงชื่อจะไม่คุ้นหูคนทั่วไป แต่ถ้าได้ยินเมื่อไหร่คนไทยทั้งประเทศจะรู้จักอย่างแน่นอน เพราะมันก็คือกลอนลิเก หรือเพลงลิเก ที่ถูกเอามาใช้จนคุ้นหู เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง.... นั่นเอง

รานิเกลิงถูกนำเอามาใช้โดยทั่วไปในเพลงลูกทุ่งตั้งแต่ยุคแรกเริ่ม เพราะเป็นศิลปะแขนงที่อยู่ใกล้ชิดกันมาก และเพลงลูกทุ่งก็วิวัฒนาการมาจากลิเกด้วยส่วนหนึ่ง
เราจะได้ยิน หรือได้เห็นการใช้งานรานิเกลิงได้ในการแสดงลิเก โดยเฉพาะท่อนขึ้นเปิดเรื่อง เปิดตัวพระเอกนางเอก ที่จะชัดที่สุด ส่วนท่อนร้องท่อนอื่นอาจจะมีการดัดแปลงทำนองไปบ้าง

ถือกันว่าเพลงราชนิเกลิงเป็นกลอนลิเกที่ "ดอกดิน เสือสง่า" ศิลปินลิเกสมัย ร.6 เป็นผู้คิดค้นขึ้น โดยนำทำนองเพลงมอญครวญมาดัดแปลง ต่อมา "หอมหวน นาคศิริ” ได้ปรับปรุงดัดแปลงวิธีการร้องใหม่ โดยใช้กลอนแบบลำตัดเข้าผสม คือลงสัมผัสด้วยสระและตัวสะกดเหมือนกันตลอดทุกท่อน ทำให้ร้องด้นต่อไปได้ง่าย มีคำให้ใช้หลายคำ (โดยเฉพาะลงท้ายสระอา อี ไอ ที่เรียกว่ากลอนลา กลอนลี และกลอนไลมีคำในภาษาไทยเยอะมาก) แล้วค่อยจบลงให้ ปี่พาทย์รับ ทำให้น่าฟัง และบรรยายความได้มากขึ้น

ศิษย์สายตรงที่โด่งดังของ ดอกดิน เสือสง่า ได้แก่ หอมหวล นาคศิริ (ในรูปประกอบ) ที่เป็นต้นกำเนิดลิเกตระกูล ศิษย์หอมหวล และหลานหอมหวล ทั้งปวง รวมทั้งตลกตระกูล "เชิญยิ้ม" และตลกสายลูกทุ่ง/ลิเก ทั้งหมดด้วย