วัน เวลา ผ่านไปรวดเร็วเหมือนติดปีกบิน

หลังจากที่คืนล๊อกอินเดิม kapeak ไปกับพันทิพแล้ว

มีเพื่อนๆ หลายคนบอกว่า...อาจจะต้องใช้เวลานานเป็นเดือนๆ 

กว่าเค้าจะปิดให้เรา

บางคนก็บอกว่า ปาฎิหาริย์ อาจจะมีจริง เค้าอาจจะไม่ปิดให้เรา

บางคน ก็บอกว่า...ปิดทำไม ชวนเค้าเข้ามาเล่นแท้ๆ 

แล้วจะหนีกันไปแบบนี้เหรอ

แต่ในเมื่อคืนล๊อกอินไปแล้ว สักวันพันทิพก็คงจะปิดให้แน่ๆ 

ไม่ช้าก็เร็ว

จขบ.จึงใช้เวลาที่เหลืออยู่  เซฟบล็อกทุกบล็อกไว้

เพราะอยากจะเก็บเอาไว้เปิดอ่าน...ในเวลาที่ตัวเอง

รู้สึกเหนื่อยทั้งกายและใจ

เพื่อนๆ รู้มั๊ยว่า  ...

คอมเม้นท์ทุกคอมเม้นท์ของเพื่อนๆ มีค่าและเป็นยาขนานวิเศษสำหรับเรา

เราจึงอยากเก็บไว้....

บางคนบอกว่า ให้เปลี่ยนชื่อล๊อกอินใหม่เสีย 

โดยที่ไม่ต้องเลิกบล็อก

จะทำได้หรือไม่ เพราะเสียดายบล็อกที่ จขบ.ทำไว้

จขบ.จึงเข้าเวปพันทิพ และเลือกคำถาม

เรื่องขอล๊อกอินใหม่ และให้โอนบล็อกเดิมทั้งหมด

มาอยู่ที่ล๊อกอินใหม่

ซึ่งกติกาที่พันทิพกำหนดไว้คือ ต้องยกเลิกบล็อกเดิมก่อน

และต้องแลกคะแนนสมาชิก รวม 200 คะแนน จึงจะทำได้

แต่กรณีนี้ สมาชิกสามารถทำได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น 

ไม่สามารถเปลี่ยนล๊อกอินใหม่ได้อีกแล้ว

หลังจากนั้น ...จขบ.ก็ยังคงไปคุยเล่นกับเพื่อนๆ 

ที่ต้อนรับจขบ.อยู่อย่างจริงใจ

จนกระทั่ง...พันทิพปิดบล๊อก Kapeak ไปจริงๆ  

ซึ่งคนแรกที่ จขบ.บอกเรื่องนี้... คือพี่ไวน์

หวัดดีค่ะ พี่ไวน์

หนูมาเยี่ยมพี่ได้ เพราะบล๊อกพี่เปิดทั่วไป

บล๊อกหนูปิดไปแล้วนะคะ เมื่อวานตอนสัก หกโมงเย็นกว่าๆ

ตอนเช้า กลางวัน ยังคุยกับเพื่อนๆ อยู่เลย

พอตกเย็น เปิดเข้าบล๊อกตัวเองไม่ได้ ก็รู้สึกใจหายเหมือนกันค่ะพี่

แอบน้ำตาซึม เพราะที่นี่เหมือนที่พักใจ ยามเครียดๆ จากโลกจริง

บอกตรงๆ นะคะ หนูได้ยิ้ม ได้หัวเราะ ในบล๊อกแก้งค์มากจริงๆ

สามปีกว่าในบล๊อกแก้งค์ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย เขียนบล๊อกไป 500 กว่าบล๊อก

เจอเพื่อนๆ มากมาย ซึ่งก็น่ารักๆ กันทั้งนั้น

หนูมีความรู้สึกดีๆ ต่อเพื่อนๆ ทุกๆ คนเสมอ

แต่เพื่อนๆ จะรู้สึกดีต่อหนูด้วยหรือไม่นั้นหนูคงไม่อาจทราบได้

หนูหวังเพียงแค่ว่า ...เค้าไม่เกลียดหนูก็พอค่ะ

อยากจะเขียนอะไรๆ มากมาย แต่เขียนไม่ออกค่ะพี่

ส่วนจะเปิดบล๊อกใหม่หรือไม่นั้น ไม่แน่ค่ะพี่ แล้วแต่โชคชะตา

หากอยากให้กลับมา ก็คงจะมีอะไรดลใจให้กลับมา

อีกอย่างหนึ่งคือ อีกไม่นาน หนูก็จะไม่ได้อยู่นครนายกแล้ว

หน้าที่การใหม่คงไม่อำนวยให้หนูมีเวลามาเล่นบล็อกแบบเมื่อก่อน

แต่หนูจะแวะมานะคะ แวะมาเพราะคิดถึงค่ะ

ฝากความคิดถึง ถึงเพื่อนๆ ทุกคนด้วย

โดย: เปี๊ยก (kapeak)  วันที่: 18 ตุลาคม2555 เวลา:10:46:48 น.

น้องโอ (เนินน้ำ) ที่เข้าใจความรู้สึกของจขบ.ที่สุด ก็ได้นำข้อความนี้ไปแปะที่บล๊อกของเธอด้วย ขอบคุณนะจ้ะ น้องโอ  ซึ่ง จขบ.ก็ได้อ่านข้อความของเพื่อนๆที่ให้กำลังใจผ่านบล๊อกน้องโอ จขบ.ต้องขอขอบคุณในน้ำใจไมตรี และกำลังใจที่ส่งมาให้จขบ.อย่างมากมาย  แม้บางคนเราก็ไม่ได้คุยกันบ่อยๆ แต่ก็ยังส่งกำลังใจมาให้....  ขอบคุณจริงๆ จ้ะ

ขอบคุณเพื่อนบี๊ (บ่งบ๊ง) เพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ชั้น ป.1 จนถึงมัธยมต้น ที่รู้จักนิสัยของ จขบ.ดีว่า...เป็นคนเช่นไร

ขอบคุณ ปอย (แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ) ซึ่งคอมเม้นท์ของเธอ ทำให้ จขบ.ยิ้มได้  ปอย เป็นอีกคนหนึ่ง ที่เข้าใจ จขบ.มากที่สุด.... ขอบคุณนะจ้ะ

บล็อกคุณอา ...
ปอยทราบตอนเกือบ 2 ทุ่มค่ะพี่โอ
เข้าบล็อกผ่านมือถือค่ะ เปิดเข้าไปก็อดใจหายไม่ได้
ปอยก็คิดว่าจะไม่โดนปิดเสียแล้ว แต่ก้อไม่รอด
วันที่คุณอาลุกขึ้นมาแต่งบล็อก ปอยก็แซวไปนะค่ะ
ว่าให้พ้นระยะอันตรายก่อน เหอๆ น่าเสียดายแทนค่ะ
เพราะบล็อกคุณอาเขียนมาจากความรู้สึกทั้งนั้นเลย
แต่ก็จะพยายามลุ้นให้คุณอากลับมาสมัครใหม่นะค่ะ

เมื่อเช้ายุ่งๆ ว่าจะคุยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
วันนี้เพิ่งจะว่างค่ะ ดีใจที่เห็นคุณอาฝากข้อความมาเช่นนี้
แต่ไม่เป็นไร ปอยอุ่นใจ อย่างน้อยก็สามารถสื่อสารกะคุณอาได้ทุกทางอิอิ

คิดถึงนะค่ะคุณอา
เช้านี้ไม่เห็นคุณอาแวะมาทักทาย ดูเหงาๆ เหมือนกัน
ไม่รู้จะไปแซวใคร หรือเล่นกะใคร
รีบตัดสินใจกลับคืนสู่เหย้าไวไวนะค่ะคุณอา
เพื่อนๆ รออยู่มากมายค่ะ


ปล. ขอใช้พื้นที่ส่งสารถึงคุณอาหน่อยนะค่ะพี่โอ

โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ วันที่: 18 ตุลาคม 2555 เวลา:15:56:51 น.

สำหรับเราแล้วเราเลือก ที่จะเก็บมิตรภาพไว้
เพราะมันเป็นเหมือน . . .ต้นไม้ใหญ่ใบหนา
กว่าจะโตมาได้ . . .ต้องอาศัยความใส่ใจ เเละระยะเวลา
ในขณะที่ความรู้สึกอื่นๆ  .. .เป็นเพียงภาพมายา
ที่ผ่านเข้ามา . . .ในความทรงจำ

"กำลังใจมีอยู่รอบตัวเรา
อยู่ที่ว่าจะหยิบคว้ากำลังใจนั้นมาเป็นพลัง

หรือจะปล่อยให้มันล่องลอยอยู่เปล่าๆ
แล้วปล่อยให้ความท้อแท้เพียงน้อยนิด
เข้ามาเกาะกุมใจเรา"

เรารู้ว่า...กำลังใจของเรานั้น

คือเพื่อนๆ ทุกคน ที่รักและหวังดีกับเราเสมอมา

เพราะมีเธอ...

ชอบภาพนี้ในบล๊อกของน้องโอค่ะ

เพราะแทนความรู้สึกที่มีทั้งหมด