วันนี้เป็นวันครู มีครูท่านนึง เป็นครูผู้ซึ่งอยู่ในความทรงจำประทับใจและรำลึกถึงเสมอ
อันเนื่องจากวัยมัธยมต้น ความหลงลืมของตนเอง ไปฝากนาฬิกาข้อมือไว้กับเพื่อนคนหนึ่งช่วงใกล้เลิกเรียนกลับบ้าน แล้วลืม
คิดว่านาฬิกาหาย
เช้าวันต่อมา ยัยเพื่อนเลยฉวยโอกาส เขียนจดหมายน้อยมาให้ เนื้อหาทำนองว่า ให้นำเงินมาไถ่นาฬิกา
เพื่อนอ้างว่ามีคนเอาจดหมายมาให้ เลยไปนั่งคอตกเศร้าเครียด ที่ใต้ซุ้มต้นเล็บมือนาง
อาจารย์สมเกียรติ์ ท่านเดินผ่านมา คงสังเกตเห็นความซึมเศร้า ท่านเลยถามด้วยความเป็นห่วง ถึงเรื่องไม่สบายใจ ตอนแรกก็ไม่กล้าเล่า เพราะไม่รู้จักท่านเพราะท่านไม่ได้สอน
ต่อมาเลยเล่าและเอาจดหมายให้ท่านอ่าน ด้วยความที่ท่านคงเป็นอาจารย์สอนวิชาวิทยาศาตร์ ท่านก็ประติดประต่อชักสงสัย
สันนิฐานยัยเพื่อนที่เอาจดหมายมาให้ ทำให้เราเลยชักเอะใจเริ่มจำได้แล้ว
แต่จะเอานาฬิกาคืนกับเขายังไง และเขาทำผิดเหมือนเป็นขโมย
อาจารย์เลยวางแผน ให้เราไถ่นาฬิกาพอได้ของ
ก็ให้นักเรียนรุ่นพี่มัธยมปลายที่เป็นลูกศิษย์ท่านจับตัวยัยเพื่อนตัวแสบไว้
คาดคั้นจนรับสารภาพ และพาไปห้องฝ่ายปกครอง
โดนทำโทษเพื่อที่จะได้ไม่คิดทำผิดอีก
ตอนนั้นยังเด็กยังไม่รู้สึกอะไร พอเรียนจบมา กลับนึกถึงบุญคุณท่านอาจารย์สมเกียรติ์ ที่ท่านใส่ใจเด็กนักเรียน ถึงแม้ไม่ใช่ลูกศิษย์ (ถึงแม้ต่อมาหลังจากนั้นท่านจะได้มาสอนวิชาวิทยาศาตร์ก็ตาม)
อยากทดแทนบุญคุณท่านเอากระเช้าหรือของไปกราบท่าน แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะติดต่อท่านได้
ได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้ท่านสุขภาพแข็งแรง มีความเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป
Create Date :16 มกราคม 2564
Last Update :16 มกราคม 2564 16:46:44 น.
Counter : 1477 Pageviews.
Comments :0