วันที่ 21 ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดคุณ K
ที่จริงมีบล็อกหลายบล็อกที่เขียนค้างๆไว้ เขียนไม่เสร็จมั่ง ทำรูปไม่เสร็จมั่ง เพราะมัวแต่ทดลองวิชากับมิกเซอร์
แต่วันนี้ขอตัดคิว ทำเรื่องเค้กวันเกิดคุณ K ก่อน จะได้อัพเดทหน่อยค่ะ

ก่อนวันเกิดคุณ K ราวๆอาทิตย์นึง เราถามคุณสามีว่าอยากได้อะไรเป็นพิเศษตอนวันเกิดบ้างไหม
คุณ K ตอบว่า...
''I have you...I don't want anything else in the world.
To be able to wake up in the morning and feel that you are beside me...what could I ask for more?''
โหหหห..เล่นตอบแบบนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกว่าต้องหาอะไรให้ ...ไม่ให้ไม่ได้แล้ว

แต่ว่าการจะทำอะไรเซอไพร์สคุณ K นี่ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
เพราะไปไหนก็ไปด้วยกัน เรียกว่าอยู่ในสายตาตลอดเวลา
(ขนาดกลับจากทำงาน ยังถามว่าวันนี้เรากินอะไรเป็นข้าวกลางวัน กินอะไรเป็นข้าวเย็น สาว (แม่บ้านครอว์ฟอร์ด) โทรมาหรือเปล่า ทำอะไรบ้าง ฯลฯ )
ในที่สุด... เราก็เลยคิดจะทำเค้กวันเกิดให้ เพราะรู้ว่าคุณ K ไม่เคยมีเค้กฉลองวันเกิดมาอย่างน้อยๆก็ 10 ปีขึ้นไปแล้ว
(ทำเค้กให้ เราจะได้กินด้วย หุ หุ )

เค้กนี้จะเป็นเค้กก้อนที่สาม ที่เราทำตั้งแต่ได้มิกเซอร์มา
(เดี๋ยวลงประสบการณ์การทำสองก้อนแรกพร้อมรูปวันหลังค่ะ)
ดันเลือกสตรอเบอร์รี่ชอร์ทเค้ก ที่ว่าเป็นเค้กปราบเซียนที่ยากจะออกมาอร่อย
ทำไงได้คะ คนทำไม่ชอบกินพวกบัตเตอร์เค้ก ฮ่า ฮ่า
(คุณ K ยิ่งไม่ชอบใหญ่ เพราะรายนี้กังวลเรื่องพุงมาก)

วันที่ 20...คุณ K ทำงานยาววว (อีกแล้ว) ตั้งแต่ 8:30 น. ยัน 21:30 น. ...ก็ต้องออกจากบ้านก่อน 7:20 น.
ทำให้เรามีเวลายาววววมากไปด้วย ...เป็นโอกาสดีที่จะซุ่มทำ birthday cake เซอไพร์ส
วันรุ่งขึ้น (วันเกิด) คุณ K หยุดงาน แพลนกันว่าจะไปทานบุฟเฟ่ต์ญี่ปุ่นกันตอนกลางวัน
ส่วนตอนเย็นเรากะจะผัดหมี่ซั่วเอาเคล็ด ทานกับหมูเกาหลี
เพราะฉะนั้น ทำเค้กเสร็จแล้ว เราต้องหมักหมูด้วย ชักหลายจ๊อบ

ดังนั้น...พอคุณ K ออกจากบ้าน เราก็เริ่มเตรียมอุปกรณ์ข้าวของเลยค่ะ ตั้งแต่ 8:30 น. เลย
ใช้สูตรเค้กลำภูรา จากครัวคุณตรีค่ะ ...แต่เปลี่ยนเป็นวนิลาแทนกลิ่นใบเตย
(ขอบคุณ คุณตรีไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ)

ที่ใช้สูตรเค้กเนื้อนี้เพราะไม่กล้าทำสูตรอื่นค่ะ ยังไม่มีความรู้เรื่องทำเค้กเลย
อย่างเช่นตอนตีไข่กับน้ำตาล ตีเท่าไหร่ๆก็ไม่เห็นตั้งยอด
น้องสาว (แม่บ้านครอว์ฟอร์ด) บอกว่าตีไข่ต้องตั้งยอด นี่ตีมา 40 นาทีแล้ว... ไม่ตั้งอ่ะ

เลยเลิกตี! ทำสเต็ปอื่นต่อไปเลย....

พอตอนผสมทุกอย่างเสร็จ เตรียมเอาเค้กเข้าเตาอบ...
ตามวิธีการทำ ต้องเคาะก้อนพิมพ์เบาๆซัก 2 ที แล้วพออบเสร็จ เอาออกจากเตาอบ ต้องกระแทกพิมพ์แรงๆกับโต๊ะสัก 1 ที...
แต่...
เราดันสลับกัน! ก่อนเอาเข้าเตาอบ ดันกระแทกพิมพ์แรงๆไป 2 ที
ย้ำว่า 'กระแทก...และแรงงงมาก' ค่ะ
ทำไปแล้วถึงนึกได้ว่าสลับขั้นตอนกันซะนี่ ได้แต่ร้องในใจว่า 'โอ๊ยยย ตายแล้ว นี่ฉันทำเค้กตกใจตายหมดแล้วละมั๊งนี่ แล้วนี่เค้กจะฟูเหรอ'

เลยได้ลุ้นค่ะ... ลุ้นอยู่ตลอดที่อบอยู่ราว 35 นาที ว่าเค้กจะสูง หรือจะ short-cake สมชื่อ...


เค้กสุกแล้วค่ะ...ฟูค่ะ โหยยย...โชคดีไป


ทำซอสสตรอเบอรี่ค่ะ


ตีวิปครีมเจ๊ง ต้องเททิ้ง

ต้องตีวิปครีมใหม่อีกรอบ...
เหลือครีมสดในบ้านน้อยกว่าที่เททิ้งซะอีก ถ้ารอบสองนี้เจ๊งอีกก็จบเห่เลย เป็นอันว่าในบ้านไม่มีวิปครีมเหลือแล้ว
แล้วจะทำไงล่ะ!!!!!...

ปรากฏว่าวิปครีมรอบนี้ใช้ได้ เย่ยยย!


ก้นเค้กที่คว่ำออกมาค่ะ

วันก่อนได้ที่สไลด์ชั้นเค้กมา ไม่รู้ว่าใช้ยังไง แต่ต้องขอลองเล่นซะหน่อย...

มั่วไปมั่วมา สไลด์ได้เค้กมา 3 ชั้นค่ะ

ไม่ได้ตัดหน้าเค้กที่นูนๆ หรือที่สีเข้มๆออกเลย เพราะเป็นคนชอบกินเนื้อเค้กที่เกรียมๆนิดๆอยู่แล้วค่ะ
อีกอย่างคือเป็นคนเค็มน่ะค่ะ...
อุตส่าห์ตีเค้ก..ผสมเค้กแทบตาย ไม่ยอมตัดเนื้อเค้กทิ้งเพื่อความสวยงามในการแต่งหน้าเค้กแน่นอนค่ะ

ทาไส้ชั้นที่หนึ่ง


ทาไส้ชั้นที่สอง


เตรียมแต่งหน้าเค้ก ซึ่งขอสารภาพว่าไม่ได้เรื่องเลยค่ะ

กว่าจะแต่งเค้กเสร็จ ทุลักทุเลมาก
นึกในใจว่า ไม่รักกันจริงไม่ทำให้หรอกนะนี่
เพราะตอนทำก็หลายขั้นหลายตอน (ล้างอุปกรณ์ไปด้วย ทำไปด้วยตลอด)
ตอนล้างยิ่งยากกว่า เพราะมันเละเทะมากค่ะ

Birthday cake หน้าตาไม่สวยแต่ทำด้วยใจค่ะ

ตอนกลางคืน คุณ K กลับมาถึงบ้าน สี่ทุ่มครึ่ง
เดินเข้าครัวเอากล่องข้าวไปแช่ เสร็จแล้วเปิดตู้เย็น...เห็นเค้ก!
คุณ K มาบอกเราว่า...
"When I opened the fridge and saw that cake...it gave me a very very special feeling...
I know that you spent all day to do this...just for me"

เราเลยบอกคุณ K ว่า..
"You like to say that... for you..your birthday is just another day...not any special day.
But for me it is a very special day...if you weren't born today, I will not have today with you also"
(เลี่ยนกว่าเค้กปล่าวคะนี่ ? )

January 21, 2011