'หลานแอน' เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวิญญาณคุณป้า



หนูเป็นเด็กบางพลัดมาตั้งแต่เกิด และเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ที่รับราชการอยู่แห่งเดียวกันแถวถนนราชดำเนิน จนเดี๋ยวนี้อายุหนูได้ 14 ปีเต็มแล้วค่ะ การเรียนค่อนข้างดีจนพ่อแม่ชมเชยและให้กำลังใจหนูบ่อยๆ

พ่อเคยพูดกับแม่บ่อยๆ ตอนหนูอายุราว 5-6 ขวบว่าอยากได้ลูกชายสักคน แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง จนกระทั่งหนูขึ้นม.ปลายและเรียนดี พ่อก็เลยหายผิดหวังเรื่องอยากได้ลูกชายไปได้ ทำให้หนูภูมิใจมากๆ ค่ะ แม่เองก็คงรู้สึกไม่แตกต่างกัน ขนาดเอาไปเล่าให้คุณป้าอมราฟังบ่อยครั้ง

อ้อ! คุณป้าอมราเป็นพี่สาวแท้ๆ ของแม่ อยู่บางอ้อใกล้ๆ กับเชิงสะพานพระราม 7

คุณป้ามีอะไรที่แตกต่างกับแม่หนูมากๆ เลยค่ะ

บ้านช่องใหญ่โตเพราะสามีเป็นนักธุรกิจที่ประสบกับความสำเร็จ ฐานะร่ำรวยกว่าเราหลายเท่า คุณป้าก็เป็นคนสวยมาก แม้จะอายุ 40 ปีกว่าๆ แล้ว แต่งตัวดีๆ ตามแฟชั่น แม่ชอบเรียกว่า 'สาวไฮโซ' แบบล้อๆ อย่างพี่น้องกัน

ความแตกต่างสำคัญก็คือ คุณป้าอมรามีแต่ลูกชายล้วนๆ ถึง 3 คน อยากจะมีลูกสาวสักคนก็ยังดี แต่ก็ผิดหวังเหมือนพ่อแม่หนูอยากมีลูกชาย

ที่เขาว่าคนเราไม่มีใครสมปรารถนาทุกอย่างหรอก! คงจะเป็นความจริงนะคะ!

แต่คงจะเป็นเพราะอยากมีลูกสาวมากๆ แต่ผิดหวังนี่ละมั้งคะ จึงทำให้คุณป้ารักและเอ็นดูหนูมากๆ ชอบแวะมาบ้านเราบ่อยครั้ง ของฝากเพียบทั้งขนมและของเล่น รวมทั้งเสื้อผ้าอาหารต่างๆ หลายครั้งก็ให้เงินหนูทีละมากๆ บอกว่าจะได้เอาไว้ซื้อขนมหรืออะไรก็ได้ตามใจชอบ

แม่คงเป็นห่วงว่าหนูจะเสียเด็ก แต่ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ หนูให้แม่หมดทุกครั้งเลย

ตอนเล็กๆ หนูยังจำได้ว่าคุณป้าอุ้มหนูนั่งตัก ก้มลงจูบแก้มจูบซอกคอจนหนูต้องหัวเราะคิกคักด้วยความจั๊กจี้ ได้กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยหอมกรุ่นจากคุณป้า จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงท่านถามคุณแม่หน้าตาเฉย

'อร...พี่ขอแอนเป็นลูกนะ จะจดทะเบียนเป็นลูกบุญธรรมเลย ยกให้เป็นลูกสาวพี่เถอะนะ พี่จะเลี้ยงดูอย่างดีที่สุด

แม่หนูทำท่าตกตะลึงจนเห็นได้ชัด ก่อนส่ายหน้าอย่างมั่นใจ

'ไม่ได้หรอกค่ะพี่ โธ่...พี่ก็รู้ว่าอรมีลูกสาวคนเดียว'


คุณป้าถอนใจ อ้อมแขนกอดรัดหนูแน่นขึ้น ก้มลงจูบผมแล้วถามเสียงเครือๆ คล้ายๆ จะปนสะอื้น


'แอนจ๋า อยากเป็นลูกป้าไหมจ๊ะ? อยากไปอยู่กับป้า...ให้ป้าชื่นอกชื่นใจทุกวันมั้ย?'


'อยากค่ะ' หนูเงยหน้าขึ้นมองท่าน 'หนูอยากเป็นลูกสาวคุณป้า แหม...คุณป้าใจดีแล้วก็สวยมากๆ เลย โตขึ้นหนูอยากสวยเหมือนคุณป้าค่ะ'


'แหลนัก...' แม่ค้อนก่อนจะหลุดปากพึมพำ แต่คุณป้ายิ่งกอดและจูบแก้มหนูทั้งซ้ายและขวา 'ช่างพูดจริงแม่คุณ น่ารักออกยังงี้จะไม่ให้ป้ารักป้าหลงได้ยังไง? สงสัยชาติก่อนแอนคงจะเป็นลูกสาวป้า แต่ชาตินี้มาเข้าท้องผิดเสียได้ น่าเจ็บใจจริงๆ'

คุณป้ากำชับให้แม่พาหนูไปหาบ่อยๆ ท่านเองก็แวะมาหาหนูอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง เป็นประจำ...ยิ่งเวลาผ่านไปนานแค่ไหนก็ดูเหมือนคุณป้าจะเพิ่มความรักและผูกพันหนูมากขึ้นเท่านั้น

วันหนึ่งตอนใกล้เย็น ในช่วงเวลาปิดเทอมพอดี...

ฝนตั้งเค้า ลมพัดแรง เมฆหนาทึบบดบังแสงแดดจนหมด หนูกำลังดูทีวีเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาจอดในบ้าน สงสัยว่าทำไมพ่อแม่กลับจากทำงานเร็วนัก แต่เมื่อวิ่งไปดูกลับพบคุณป้าอมราในชุดสีเขียวสดใส แต่งหน้างามพริ้งตามเคย หิ้วถุงใหญ่ๆ ติดมือมาด้วย

หนูยกมือไหว้แล้ววิ่งเข้าไปกอดเอว ได้กลิ่นหอมกรุ่นตามเคย คุณป้ายิ้มหวาน ก้มลงจูบหนูอย่างชื่นอกชื่นใจแล้วพากันเข้าไปในห้องรับแขก คุณป้าเปิดถุงให้ดูเสื้อผ้าสวยๆ และขนมกับตุ๊กตาอีกเยอะแยะ บอกว่าไปช็อปปิ้งมาเลยซื้อของฝากแวะมาให้ก่อนกลับบ้าน

เรานั่งเบียดเสียดกัน กอดจูบกันจนไม่สนใจกับเวลา จนกระทั่งได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาอีกครั้ง หนูวิ่งตื๋อออกไปรับพ่อแม่ รายงานจ๋อยๆ ว่าคุณป้าซื้อของมาฝากหนูด้วย...

'อะไรนะ...' แม่คราง หน้าซีดเผือด 'คุณป้าตายแล้วเพราะรถชนกันตอนบ่าย...'

'ไม่จริงค่ะ' หนูหัวเราะคิกคัก 'คุณป้ายังอยู่ในบ้านเลย ไม่เชื่อก็ไปดูซีคะ'


ตอนที่เข้าห้องรับแขก หนูรู้สึกอากาศเยือกเย็นจนขนลุกซู่...ไม่มีใครสักคน! หนูร้องเรียกคุณป้าแล้ววิ่งไปดูที่ด้านหลังและห้องน้ำแต่ก็ไม่เห็น...ข้าวของบนโต๊ะก็หายไปหมดเกลี้ยง


โธ่! คุณป้าอมราตายแล้วจริงๆ แต่วิญญาณยังอุตส่าห์มาเยี่ยมหนูจนได้ค่ะ นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาครั้งใดหนูเป็นต้องขนลุกทุกครั้งเลยค่ะ!

ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: หนังสือพิมพ์ข่าวสด