bloggang.com mainmenu search

'ณิษา' เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากคอนโดฯ ผีสิง

ดิฉันซื้อคอนโดมิเนียมอยู่ที่ลาดพร้าว และเจอเหตุ การณ์แปลกประหลาดมาตลอด พอสืบค้นถึงเบื้องลึกเบื้องหลังแล้ว...หนาวเลยค่ะ!

คอนโดฯ แห่งนี้สร้างมาได้ไม่ถึงสองปี ทั้งใหม่และน่าอยู่มาก เจ้าของเดิมของห้องที่ดิฉันซื้อต่อนั้นเป็นครอบครัวนักธุรกิจ สามีญี่ปุ่นภรรยาไทย มีลูกสาวเล็กน่ารักสองคน ดูๆ แล้วเป็นห้องที่เรียกได้ว่าใสสะอาด ไม่มีเรื่องผีๆ สางๆ แน่...ดิฉันเป็นคนกลัวผีนะคะ

เราอยู่ที่นี่กันสามคนพ่อ แม่และลูก กับคุณแม่สามีวัย 70 เศษ สุขภาพแข็งแรง ส่วนลูกสาวเพิ่งจะวัยรุ่นอายุ 13 เรียนโรงเรียนนานาชาติ สามีทำงานบริษัทระดับผู้บริหาร ส่วนดิฉันเป็นแม่บ้านเต็มตัว ทำงานบ้าน ทำกับข้าว รับส่งลูกสาวและคอยบริการคุณแม่สามี...ท่านไม่เคยอยู่เฉยๆ เลยค่ะ ถ้าไม่ไปค้างบ้านเพื่อนก็ไปเที่ยวต่างประเทศกับกรุ๊ปทัวร์

ส่วนใหญ่เวลากลางวันดิฉันจึงมักจะอยู่บ้านตามลำพัง

ห้องของเราอยู่ที่ชั้น 21 สูงลิบลิ่ว วิวดี ไม่เหงา แต่ถ้าเปิดประตูออกมาจะรู้สึกเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างพิกล เพราะเหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นใครสักคน ต่างก็อยู่ในห้องของตัว หรือไม่ก็ทิ้งห้องปิดไว้ไปทำงาน ถ้าอยากเจอมนุษย์มนาก็ตามไปชั้น 15 ซึ่งจัดเป็นสวน มีต้นไม้มีซุ้มเก้าอี้ชิงช้าและบริเวณให้ได้เดินเล่น หรือจ๊อกกิ้งก็ได้ หรือไม่ก็โน่น...ลงชั้นล่างเลยเพราะมีซูเปอร์มาร์เก็ตและร้านขายของ ร้านทำผม คอฟฟี่ช็อป

พูดถึงเหตุการณ์ที่ดิฉันเจอ ทีแรกก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แต่รู้สึกได้ว่าสิ่งของต่างๆ มันเคลื่อนย้ายได้เอง...แบบที่เขาเรียกว่าโพลเตอร์ไกสต์ไงล่ะคะ!

ปรากฏการณ์แรกสุดที่ดิฉันสัมผัสได้เกิดขึ้น หลังจากเพิ่งเข้าอยู่ได้ 2-3 วัน

วันนั้นเป็นตอนบ่าย ดิฉันอยู่คนเดียว กำลังปอกขิงอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเพื่อจะทำขิงดอง โต๊ะกินข้าวจัดเป็นโต๊ะยาว หัวโต๊ะสองด้าน มีเก้าอี้ด้านละตัว ส่วนด้านข้างจะมีเก้าอี้ด้านละสามตัว ตอนนั้นดิฉันนั่งหัวโต๊ะ เก้าอี้ทุกตัวจัดวางอย่างเข้าที่เรียบร้อย

ดิฉันลุกไปปิดเตาแก๊สที่เคี่ยวน้ำตาลกับน้ำส้มสายชูแล้วเดินกลับเข้ามา แต่ก็ต้องงงงันที่เก้าอี้ทุกตัวถูกดึงออกจากที่ของมัน ดูระเกะระกะเหมือนมีใครมานั่งแล้วเพิ่งลุกออกไป! มันน่าขนลุกเอาการ และทำให้ดิฉันรู้สึกว่าเมื่อตะกี้เราคิดไปเองรึเปล่าว่ามันเป็นระเบียบกว่านี้?

อีกอย่างหนึ่งคือในห้องนอน เตียงที่ดิฉันปัดแล้ว เอาผ้าคลุมแล้วมักถูกเลิกออกจนยุ่งเหยิง หมอนมีรอยบุ๋มเหมือนมีใครมาหนุนนอน!

หนังสืออ่านเล่นของลูกสาวมักจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย บางทีดิฉันก็ดุว่าแกสะเพร่าไปลืมไว้ที่อื่น หนังสือดีๆ แพงๆ ก็ทำหาย แต่ 2-3 วันต่อมามันกลับมาวางหราอยู่บนเตียงของลูกอย่างน่าอัศจรรย์

แว่นอ่านหนังสือของคุณย่าหายบ่อยที่สุด แล้วจะโผล่กลับคืนมาเอง

ม่านหน้าต่างที่เปิดไว้ชอบรูดปิดได้เองด้วย เมื่อดิฉันเดินออกจากห้อง จนบางทีก็ไม่แน่ใจว่าผีหลอกหรือตัวเองเป็นอัลไซเมอร์

วันหนึ่งคุณแม่สามีเปรยว่าท่านไม่ชอบอยู่ที่นี่ เพราะตาฝาดเห็นคนเดินแวบไปแวบมาในห้องท่านอยู่เป็นประจำ แถมท่านรู้สึกคล้ายถูกแกล้ง เดี๋ยวแว่นหายเดี๋ยวกระเป๋าสตางค์หาย

ดิฉันเองเคยโกรธสามีเพราะได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงจากเขา เหมือนมันติดเสื้อผ้ามายังงั้นแหละ

ตอนดึกๆ เรามักได้ยินเสียงแมว รึทารกก็ไม่รู้ร้องเบาๆ อย่างน่าสงสาร ออกมาดูก็ไม่เห็นมีอะไร นั่นไม่ร้ายเท่ากับยามดึกสงัดที่เราอยากเข้าห้องน้ำ แต่มันไม่ว่าสักที! ใครบางคนอยู่ที่นั่น ทำอะไรกุกๆ กักๆ แต่เมื่อตรวจดูสมาชิกในบ้านก็พบว่ายังนอนหลับปุ๋ยกันทุกคน...แล้วใครล่ะคะ ในห้องน้ำนั่น?!

ในที่สุด คุณแม่สามีก็สืบจากเจ้าของร้านทำผมจนพบว่า ห้องนี้มีคนอยู่มาสามเจ้าแล้วค่ะ ดิฉันเป็นรายที่สี่ ส่วนสองรายแรกอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องเผ่น เพราะอะไรทราบไหมคะ?

เจ้าของห้องเดิมคือรายแรกสุด มีลูกเล็กๆ สองคน อยู่อนุบาลกับยังแบเบาะ พวกเขาประสบอุบัติ เหตุ รอดชีวิตมาคนเดียวคือเด็กผู้หญิงที่อยู่อนุบาล ทุกวันนี้เด็กไปอยู่กับญาติที่ต่างประเทศ...นี่เองเป็นคำตอบของสิ่งที่รบกวนดิฉันอยู่เป็นประจำ คือมักจะหูแว่วได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกหา 'น้องแป้ง...น้องแป้งอยู่ไหนลูก...'

เฮ้อ! ตอนนี้พวกเรากำลังบอกขายที่นี่ไปซื้อที่ใหม่แล้วละค่ะ ใหม่จริงๆ เราเป็นเจ้าของรายแรกเลย อีกสองสัปดาห์เราก็จะย้ายไปแล้ว...


ว่าแต่...ในสองสัปดาห์ต่อจากนี้ดิฉันจะเจอกับอะไรก็ไม่รู้ มันหนาวๆ พิกล ได้แต่สวดมนต์และเปิดไฟสว่างจ้ากันทุกคืนเลย...ไม่อยากขนหัวลุกค่ะ!

ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: หนังสือพิมพ์ข่าวสด
Create Date :23 กรกฎาคม 2555 Last Update :23 กรกฎาคม 2555 8:43:32 น. Counter : 4730 Pageviews. Comments :0