ความเหงาเป็น "ความคิด" ของใจเราเอง ที่คิดว่า "เหงา"

ใจเรา บางครั้งเป็นเพื่อนกิน คอยชวนกลุ่มความทรงจำเก่า ๆ ที่ทำให้เราทุกข์

มาปาร์ตี้กันโดยพร้อมเพรียง ยิ่งทำให้เราเหงาจน "บ้า" ได้ง่ายๆ

แต่คนที่ใจมีสิ่งยึด คือ ทุ่นทางธรรม จะไม่เหงาเลย

เพราะเค้าจะทำงาน "กำหนดสติ" อยู่ตลอดเวลา

เป็นงานที่ไม่เคยว่าง และให้ความสุขใจ

"อุ่นใจ" กับการดำเนินชีวิตอยู่ในเส้นทางบุญ

คนในสังคมปัจจุบันมักเป็น โรคเหงา

เพราะขาดเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน

เอาใจไปยึดกับคน สิ่งของ สถานภาพ

เช่น แฟน หรือความรักแบบหนุ่มสาว

ดูจากเพลง 90% ของสังคมไทย

จะเป็นตัวบิวท์ ความเหงาได้เป็นอย่างดี

การถอนใจจากความเหงาได้ดีที่สุด

คือ เติมเต็มตัวเองด้วยตัวเอง

ไม่ยึดติดอะไรนอกจากความดี มีหลักการที่ถูกต้อง

ใช้ธรรมะเป็นที่พึ่ง และทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์

พร้อมกับพยายามเป็น ผู้ให้ มากกว่าที่จะเป็น ผู้รับ

ถ้าทำได้อย่างนี้

รับรองว่า ความเหงา ลาหายกลับบ้านไปแบบไม่มาทำงานอีกเลย

ที่มา: dhammadelivery