ฝันมฤตยู "มัธยันต์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากความฝันมรณะธงชัยเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่สนิทสนมกับผมมากที่สุดเราคบกันมาสิบกว่าปีแล้ว ตั้งแต่ผมอายุสามสิบต้นๆ บ้านเขาอยู่ตลาดเก่าเยาวราช ส่วนผมอยู่สวนมะลิไม่ไกลกันนักเรารู้จักกันตอนไปนั่งรอข้าวแกงเจ้าอร่อย ที่จะยกของออกมาขายตอนเย็นๆ ในซอยติดกับวัดเล่งเน่ยยี่นั่นเองตอนนั้นธงชัยเพิ่งจบมหาวิทยาลัย เล่าว่าทางบ้านขายผลไม้กับเครื่องไหว้เจ้าทั้งหลาย ส่วนผมทำงานบริษัทแถวราชวงศ์ เรารู้จักกันเพราะชอบข้าวแกงเจ้านั้นตรงกันแท้ๆธงชัยเป็นนักกินตัวฉกาจ ชอบชวนผมไปกินของ อร่อยๆ แปลกลิ้น เช่น ก๋วยเตี๋ยวเป็ดตุ๋นหน้าวัดกันมายุตารามบ้าง ในตลาดนางเลิ้งบ้าง เกี๊ยวกุ้งที่ท่าน้ำเจ้าพระยา หรือก๋วยเตี๋ยวปลาที่ปากซอยมังกร ใกล้ๆ บ้านเขาเองพระรามลงสรงที่เฉลิมบุรี หมูสเต๊ะไม้โต มีสเต๊ะตับกับขนมปังปิ้งในตรอกโรงหมู หัวลำโพง ข้าวราดสตูที่หน้าศาลเจ้าเสือ กับหลังวัดแค นางเลิ้งน่าแปลกที่กินเก่ง แต่รูปร่างสะโอดสะอง หล่อเหล่าจนน่าอิจฉาจู่ๆ วันหนึ่งธงชัยก็เล่าเรื่องขนหัวลุกให้ผมฟัง!วันนั้นเราพบกันที่ห้องอาหารครัวราชดำเนิน ธงชัยสั่งกุ้งผัดมะขามกับปลาเก๋าสองสีมาแกล้มเบียร์ หน้าตาดุหมกมุ่นครุ่นคิด ซีดเซียวคล้ายคนอดหลับอดนอน เดี๋ยวๆ ก็ถอนใจยืดยาวเหมือนไม่รู้สึกตัว ทั้งที่ดูเผินๆ แล้วไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเลยหนุ่มโสด เป็นเถ้าแก่แทนพ่อแม่ที่ล่วงลับไปไล่ๆ กันเมื่อ 4-5 ปีก่อน ไม่เล่นการพนัน ไม่เที่ยวเตร่พร่ำเพรื่อ แล้วจะมีปัญหาหรือกลัดกลุ้มเรื่องอะไร?"ผมฝันร้ายมากเลยพี่" เขาสบตาผมด้วยแวววิงวอน "ผมไม่เคยฝันน่ากลัวแบบนี้มาก่อนเลย...ฝันเห็นคนตายเป็นโขยงมาสามคืนติดๆ กันแล้ว""ฝันร้ายเขาว่ากลายเป็นดีนะ" ผมหัวเราะ "ไปแทงหวยได้เลย รับรองไม่ถูกก็ผิด"ธงชัยเทเบียร์ลงคอเกือบครึ่งแก้ว ถอนใจอีกครั้งก่อนจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง...เขาฝันว่ายืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เบื้องหน้าเป็นที่โล่งกว้างคล้ายเชิงเขา สายลมกำลังพัดโชยมาเย็นฉ่ำ เห็นผู้คนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ บ้างก็นั่งคุยกัน บ้างก็เดินไปมาช้าๆ และบ้างก็ยืนอยู่โดดเดี่ยวเดียวดายนั่นอากง อาแปะ อาซิ้ม ที่เคยเห็นเมื่อเด็กๆ กำลังนั่งเคียงคู่กันอยู่เงียบๆ ราวกับหมดเรื่องที่จะพูดคุยกันแล้วนั่นเตี่ยกับแม่...ทั้งสองเดินมาหยุดอยู่ใกล้ๆ อาแปะกับอาซิ้ม!และนั่น...ญาติๆ ของเขา ญาติของเพื่อนๆ ที่จำหน้าได้แม่นยำ รวมทั้งคนรู้จักคุ้นเคย ที่แก่เฒ่าก็มี ยังหนุ่มสาวก็มี...ทุกๆ ร่างที่มองเห็นนั้นล้วนแต่ล้มหายตายจากไปหมดสิ้นขณะที่จ้องมองด้วยความหวาดกลัว ตกตะลึงพรึงเพริดสุดขีด เกือบจะวิ่งหนีจากใต้ต้นไม้นั่นอยู่รอมร่อ ก็พอดีฉุกใจขึ้นมาได้ว่า...ไม่มีใครมองเห็น หรือเหลือบแลมาทางเขาเลยแม้แต่ผู้เดียว!สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หัวใจเต้นกระหน่ำ เหงื่อแตกซิกโซมกาย...บอกตัวเองว่าไม่มีอะไรหรอก กิน มากก็ฝันมากแค่นั้นเอง"แต่ผมก็ฝันแบบนี้มาถึงสามคืนซ้อนๆ" ธงชัยซดเบียร์ฮวบ "ผมจะทำยังไงดี?""ใจเย็นๆ น่า" ผมปลอบแล้วชวนคุยเรื่องสนุกสนานจนธงชัยค่อยสบายใจขึ้น สั่งเบียร์ขวดใหม่ สั่งปลาตะเพียนทอดไร้ก้างมาให้ผมลอง...เรื่องฝันร้ายก็ดูเหมือนจะเลือนๆ ไปวันรุ่งขึ้นธงชัยไม่ได้โทร.มาหา อีกราวสิบวันผมเลยโทร.ไป...กะว่าจะชวนไปร้านวิจิตรโภชนา แกงเผ็ดเป็ดย่าง กระทงทอง กุ้งพล่าคะน้าอ่อน รสชาติไม่จัดจ้านแบบที่ธงชัยชอบตอนแรกถามเรื่องความฝันก่อน ธงชัยตอบว่าไม่ได้ฝันอีกเลยตั้งแต่คืนนั้น...แต่เพิ่งไปตรวจพบว่าตัวเองเป็นมะเร็งที่กระเพาะอาหารระยะ 3 เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองผมไปเยี่ยมได้ไม่นาน ธงชัยก็ไปนอนแซ่วอยู่โรงพยาบาล!ไม่ต้องถาม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่มีทางรอดเสียแล้ว...จนกระทั่งผมไปเยี่ยมครั้งล่าสุด ธงชัยก็เล่าความฝันให้ฟัง...ความฝันที่น่าสยดสยองสิ้นดี!"ผมฝันอย่างเก่าอีกแล้ว...คนที่ตายไปแล้วอยู่เต็มเนินเขา แต่พวกเขาก็ยังมองไม่เห็นผมอยู่ดี ทั้งๆ ที่ผมเข้าไปอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้ยืนอยู่ที่เก่าอย่างสามคืนแรกที่เล่าให้ฟัง""แล้วลื้อเห็นอะไรอีก?" เสียงผมแหบแห้งเต็มที่ ตาพร่าพรายไปถนัด"ผม...ผมเห็นพี่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ที่ผมเคยยืนน่ะซี!"ฟังแล้วเสียววูบไปถึงหัวใจ พรุ่งนี้ผมจะแวะไปเยี่ยมธงชัยอีก...อยากรู้ว่าเขาจะฝันซ้ำถึงสามคืนติดๆ กันหรือเปล่าหนอ?!ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: หนังสือพิมพ์ข่าวสด Create Date :09 มีนาคม 2555 Last Update :9 มีนาคม 2555 8:32:07 น. Counter : Pageviews. Comments :0 twitter google Comment * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก