Premonition เป็นหนังที่ทำให้เราได้เห็นว่า การมีไอเดียที่ดีอย่างเดียว ไม่เพียงพอต่อการสร้างเป็นหนังที่ดี หากผู้ทำหน้าที่ควบคุมหางเสือของหนัง เช่นคนเขียนบท หรือ ผู้กำกับยังหาทิศทางที่ชัดเจนให้กับหนังของตัวเองไม่ได้


...ลินดา แฮนสัน ตื่นขึ้นมาได้รับข้อความจากสามีผ่านเครื่องฝากข้อความในโทรศัพท์ เป็นข้อความของ “เมื่อเช้านี้” ไม่กี่นาทีต่อมา มีนายอำเภอมาเคาะประตูบอกเธอว่า สามีของเธอเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตตายคาที่ “เมื่อวานนี้”

นั่นก็แปลว่า ไม่เธอเป็นบ้า เจ้าหน้าที่ก็เพี้ยน

...ระหว่างที่ยังไม่ได้คำตอบว่าความจริงเป็นอย่างไร ลินดาก็ต้องมีชีวิตสองแบบวนสลับกันไปมา ระหว่าง




1.ตื่นขึ้นในวันที่ สามียังไม่ตาย ก็พยายามหาทางป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุกับสามี แต่ใครจะเชื่อว่าเธอรู้อนาคตเพราะมันฟังแล้วก็ทะแม่งๆ

ยังไม่ทันไร เธอก็จะตื่นแล้วกลับเข้าสู่ชีวิตแบบที่ 2

2.ตื่นมาในวันที่ สามีตายไปแล้ว เธอพร่ำเพ้อยืนยันว่า สามีฉันยังไม่ตาย จนทำให้คนรอบข้างคิดว่าเธอเป็นบ้าจากการสูญเสียแล้วทำใจไม่ได้ ยิ่งบวกกับลูกสาวมีรอยแผลเหมือนถูกทำร้ายบนใบหน้า ยิ่งชวนให้คิดว่าเกิดจาก การทำร้ายลูกสาวโดยฝีมือของเธอ แถมยังพบยาทางจิตเวชที่เธอได้รับจากจิตแพทย์อยู่ในครอบครอง



...เธอใช้ชีวิตหลงสลับไปมาระหว่างโลกทั้งสองใบ และก็ทำให้คนดูเริ่มสนุกกับการตามลุ้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น

นางเอกเป็นบ้า จิตหลอน ?
นางเอกเห็นผี ?
นางเอกมีญาณวิเศษ ?
นางเอกย้อนเวลาได้ ?

...ภายใต้สมมติฐานมากมาย น่าจะทำให้คนดูสนุกสนานไปกับความคิดแสนบรรเจิด ถ้าเพียงหนังจะปูเส้นทางให้คนดูได้คิดตามเหมือนถนนที่มีทางแยกให้เราสามารถเดินต่อไปได้ แต่หนังพาตัวเองเข้าสู่ภาวะ ‘วังน้ำวน’ นั่นคือ เริ่มต้นตั้งท่าดีแต่พอดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆก็เริ่มวนไปวนมา หาทิศทางให้กับตัวเองไม่ได้ว่าจะไปในทิศใด เหมือนกำกับไปคิดไปว่า จะให้ความจริงเป็นอย่างไรดี จะทำหนังไปในแนวไหนดี ไซไฟ หรือ สยองขวัญ หรือ ทริลเลอร์จิตวิทยา

แถมพอหนังเดินเรื่องไปเรื่อยๆ ภาพของหนังเรื่องอื่นๆก็ค่อยๆโผล่ตามมาอย่างละนิดละหน่อย มันทำให้นึกถึง Groudhog day เมื่อตัวละครต้องตื่นขึ้นมาซ้ำๆในแต่ละวัน นึกถึง Frequency ที่ตัวละครพยายามย้อนไปเปลี่ยนแปลงอดีต นึกถึงซีรี่ส์เรื่องหนึ่งที่ตัวละครรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าแล้วพยายามตามไปแก้ไข แถมช่วงท้ายที่บาทหลวงโผล่ออกมากับปรากฎการณ์ในช่วงหลังก็ยังทำให้ผมคิดถึง Signs ตะหงิดๆ

...ถ้าชำแหละแยกส่วนหนังออกเป็น ตัวหนัง ว่าด้วยการแสดง การเล่าเรื่อง ฯลฯ กับ สารที่หนังต้องการนำเสนอ ผมให้คะแนนส่วนแรกของหนังในเกณฑ์ไม่น่าประทับใจ อันเนื่องจากภาวะ วังน้ำวน จนน่าเบื่อในช่วงกลางเรื่อง แต่ก็ชื่นชมในบทหนังช่วงท้ายๆที่พยายามตามเก็บ รายละเอียดที่หยอดไว้ตามรายทางได้จนครบ เพื่อนำมาอธิบาย เหตุผลของแต่ละเหตุการณ์

แซนดรา บูลล็อก เล่นได้ไม่ดีไม่แย่ จุดดีอีกข้อที่แย้มออกมาให้เห็นอยู่บ้าง คือแววของผู้กำกับ Mennan Yapo ซึ่งสร้างบรรยากาศระทึกได้ดีเป็นฉากๆ จนน่าเสียดายหากความล้มเหลวในรายได้ของหนังเรื่องนี้จะทำให้เขาหมดโอกาสพิสูจน์ฝีมือต่อไป

...ถึงแม้ตัวหนังนำเสนอนั้นไม่เข้าร่องเข้ารอยนัก แต่ หากสกัดสารที่หนังต้องการสื่อสารออกมา จัดได้ว่า น่าประทับใจ

สำหรับ การพูดถึง ‘โอกาส’ ที่นางเอกได้รับ



หลายคนชีวิตนี้ไม่มีโอกาสแก้ตัวแก้ไขในสิ่งที่ทำผิด ในขณะที่อีกหลายๆคนได้รับโอกาสในชีวิต แต่แล้วกลับปล่อยเลยไป

...ลินดา มีโอกาสได้กลับไปใช้ชีวิตกับสามีก่อนตาย

เธอมีโอกาสที่ตื่นขึ้นมาแล้วสามียังอยู่ข้างๆแต่ตัวเธอนั้นรู้ว่า เขากำลังจะเสียชีวิตในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ในขณะที่ คนธรรมดาอย่างเราๆไม่มีโอกาสแบบนั้นเมื่อสูญเสียคนรัก

... การรู้ล่วงหน้า ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยทฤษฎีทางการแพทย์ และ บาทหลวงในหนังก็บอกกับเธอว่า มันเป็นเรื่องของ ศรัทธา

จะเป็นปาฏิหาริย์ เป็นการย้อนเวลา ก็ไม่สำคัญ

แต่สำคัญที่ เมื่อได้รับโอกาสมาแล้ว เธอจะทำอย่างไร

ถ้าเรารู้ว่า คนรักของเรากำลังจะไปหาว่าที่ชู้ก่อนตาย หากเราแค้นจนเกินจะรับได้ เราก็อาจจะปล่อยให้เขาไปตายด้วยความโกรธผิดหวัง โดยไม่พยายามห้ามหรือช่วยเหลือคนรัก เป็นการแก้แค้นโดยที่ตัวเองไม่ผิดแค่ไม่ช่วยเหลือ

ลินดา เกือบจะเลือกเส้นทางนั้น แต่เธอใช้โอกาสที่ได้รับไปอีกทาง และ เป็นเส้นทางที่เปิดโอกาสให้ทุกคนรอบตัว ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นจากโอกาสนั้น

สำหรับ สามี

ถ้าชีวิตหลังความตายมีจริง สามีของลินดาก็จะไม่ต้องแบกความรู้สึกผิดที่แอบคิดนอกใจและจบชีวิตโดยไม่มีโอกาสอยู่กับลูก แต่ โอกาสที่เกิดขึ้นทำให้เขาได้ใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต บอกรักลูกๆ โอบกอดพวกเขา บอกรักภรรยา และ ได้แสดงความรักด้วยกันครั้งสุดท้าย

สำหรับ ลูกๆ

แทนที่ ลูกๆจะเติบโตมาพร้อมกับความรู้สึกติดค้างที่ไม่มีโอกาสได้บอกลาหรือใช้ช่วงเวลาดีๆกับพ่อ เมื่อโตขึ้นเขาอาจเสียใจที่ไม่เคยได้บอกรัก ไม่ได้ทำตัวดีๆกับพ่อก่อนพ่อจะตายอย่างไม่คาดฝัน แต่ โอกาสที่เกิดขึ้นทำให้ ลูกๆได้มีสร้างช่วงเวลาที่น่าจดจำก่อนต้องจากกันชั่วนิรันดร์


สำหรับ ลินดา

แทนที่ เธอจะมีชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยความคิดสงสัยในเรื่องชู้สาวของสามี จะต้องโกรธเคียดแค้นไปจนวันตาย แต่ ทางเลือกที่เธอเลือกให้อภัยความคิดของสามีพยายามช่วยชีวิตเขากลับคืนมา ทำให้เธอได้โอกาสที่จะบอกรักสามี และ ได้โอกาสที่จะรู้ความจริงว่า สามีของเธอรักเธอเพียงคนเดียวจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต


...สิ่งเหล่านี้ คือ ความรู้สึกดีๆ สารดีๆที่ Premonition มีอยู่ น่าเสียดายที่ตัวหนังไม่สามารถนำเสนอได้ดีพอ จนทำให้หลายคนอาจเบื่อจากตัวหนังเกินจะรับสารเหล่านี้ หรือ หลายคนเห็นรายรับที่ไปในทางลบพอๆกับคำวิจารณ์ก็หมางเมินล่วงหน้า เรียกได้ว่า ถ้าเกลาบทและทำหนังท่อนกลางเรื่องให้ชวนติดตามมากกว่านี้ นี่จะเป็น หนังช่างคิดเปี่ยมไปด้วยความทะเยอทะยานที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งของปี เลยทีเดียว

สรุป ... รอแผ่นได้ เหมาะสำหรับคนช่างคิด เสียตรงช่วงกลางความสนุกของหนังค่อยๆลดลง หนังไม่ถึงกับน่าเบื่อซะทีเดียว ถ้าไม่ถอดใจขี้เกียจคิดตามไปซะก่อน





Spoil : ตัวหนังสือ สีเหลือง ด้านล่าง ขอระบายตอนจบถึงสิ่งที่ทั้งชอบและไม่ชอบ

ชอบที่ตอนจบให้สามีตายโดยที่เธอช่วยไม่ได้ เพราะไม่เช่นนั้น มันจะกลายเป็นหนังสูตรฮอลลีวูดจ๋าๆเน่าสุดๆ และ สารที่หนังพยายามนำเสนอคงจะเปล่าประโยชน์ แต่ ก็ไม่ชอบความน้ำเน่าที่สุดท้ายหนังก็จัดให้ โดยการแพนไปที่ท้องของเธอให้เห็นป่องขึ้นจากการมีลูกกับเขา คือ มันก็มีความหมายดี แต่เหมือนกับความพยายามจับยัดในหนังจนเลี่ยนไปหน่อย



ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม



เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php





ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิกhtmlentities(' >')> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง




ขอคิดค่าบริการต่อการอ่าน 1 หน้าในอัตราเพียง

ความเห็นของคุณมีประโยชน์กับผู้อ่านคนถัดมา คำทักทายของคุณเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน คำติชมหรือคำแนะนำของคุณจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพัฒนาหากคุณเข้ามาอ่านครั้งถัดไป