เหตุการ์ณล่าสุดคือเดินเข้ามาในโรงหนังแล้วพบว่าไม่มีใคร ไอ้เราก็นั่งดูหนังตัวอย่างไปเรื่อยๆ แต่จนแล้วจนรอดรู้สึกว่าเหมือนมีใครเดินมาทางซ้ายที ทางขวาที หันมองไปมาไม่เจอใคร เริ่มเกิดอาการหวาดหวั่นกลัวอะไรบ้างอย่าง "นี่ฉันต้องดูหนังเรื่องนี้ในโรงมืดๆอยู่คนเดียวเกือบ 3 ชม. หรือเนี่ย!!" ...จนผ่านไปสักพักเริ่มมีคนทยอยเดินเข้ามาถึงได้โล่งใจ!!

เรามัก "จะ" จินตนาการไปไกลทั้งๆที่ "มันไม่มีอยู่จริง"

แล้วแบบนี้ เราจะเชื่อในสิ่งที่เราเห็น สิ่งที่เราคิด หรือสิ่งที่เรารู้สึกได้หรือ? ...แต่ที่เชื่อถือได้แน่ๆคือสิ่งที่เราได้ "กระทำ" และผลจากการกระทำนั้น คือ "ความจริง" เสมอ ไม่ว่าทำด้วยการมี "สติ" หรือ "ไม่" ก็ตาม

ปล. หนังดีมากกกกกกกกกก นัวๆ อาร์ตๆ ทุกจังหวะของแต่ละซีนออกแบบด้วยความละเมียดพร้อมกับซาวด์เสียงรวบรวมหลอมหลอนยิ่งกว่าหนังผีซะอีก!! และ ไรอัล คือดาราตาเศร้าที่มุมปากยิ้มอยู่เสมอ

ปล.2 ดูหนังจบเดินลงบันไดเลื่อนที่ปิดแล้วมีไฟสีแดงๆอยู่ตามมุม พร้อมเสียงซาวด์ของ End Credit ที่กึกก้องไปทั่วห้างร้างๆ ...นี่ฉันออกมาจากหนังแล้วใช่ไหม? ...เจอลานจอดรถมือๆ นัวๆ ไปอีก!!!