ฉันเป็นเพียงคนคนหนึ่ง ที่ตอนนี้ มีความรักกะคนคนหนึ่ง

เราสองคนไม่ได้พบกัน ในแบบที่เหมาะสมนัก

ความรักระหว่างเราเริ่มต้น ด้วยความฮา

เรา คุยกันมาเรื่อยๆ จากการที่ไม่คิดอะไร พี่น้องกัน แค่นั้นเอง

จนกลายเป็น คนที่รู้ใจกัน

เรา ดู เข้ากันได้ดีทีเดียว

เค้าเป็นคนที่น่ารักมากคนหนึ่ง ขี้เล่น เป็นกันเอง มีเวลาให้ นั่นแหละสโลแกนเค้าเอง

เรา คุย กัน เวลาผ่านมาแล้ว 3 ปี

จากรุ่นน้อง เป็น เพื่อน จากเพื่อน เป็น คนรัก

ใครหลายคนมองเราสองคนว่านิสัยเหมือนกันมากๆ

มิน่าคบกันได้

อิอิ จิง ป่าวว่ะ

แต่มาวันนี้เวลาผ่านไป ความรักที่มีระหว่างเรา

มันดูห่างเหิน มากไปเรื่อยๆ ต่างคนต่างเรียน

อีกไม่นานเราเองก็ต้องไปทำงาน ซึ่งคงไม่มีเวลาอยู่แล้ว

ฉันคิดเสมอว่า เราสองคน คงไปกันได้ไม่นาน

อีกไม่นานเรื่องของเราก็คงต้องจบ

ระหว่างเรามีอะไรที่ไม่เหมือนคู่รักทั่วไป

สำหรับฉันนั้น ฉันก็เป็น แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการอะไรที่ปกติ

อยากเจอบ้าง เวลาไม่สบายใจ หรือคิดถึง

อยาก ได้อะไรที่พิเศษบ้าง

มัน เป็นเรื่องปกติ

แต่ เวลาสามปีที่ผ่านมา เราสองคนไม่เคยเจอกันเลยซักครั้งเดียว

แต่เราคุยกันทุกวัน วันละเกือบชั่วโมง หรือ ชั่วโมง

ทั้ง วันโทรหาแค่นั้น

นั้นแหละคู่เรา

ก่อนหน้านี้ ฉันเองไม่เคยจะคิดอะไรกับสิ่งเหล่านี้

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ยังเป็นอย่างนี้

ดูหนัง กินข้าว เดินเล่น >>>>เราล้วนไม่เคยทำด้วยกัน

ความทรงจำของเราสองคนมีเพียงโทรศัพท์ M เท่านั้นจิงๆ

ฉันเคยคิดอยากจะชวนเค้าออกไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง

แต่เมื่อลองพูดเกริ่นๆ ก็ทำให้เราไม่คิดจะพูดออกไปอีก

ทำให้ทุกวันนี้ เราคิดอยู่เสมอ ว่า

เราเป็นแฟนกันจิงเหรอ แฟนกันเค้าเป็นแบบนี้เหรอ

เราเคยลองที่จะพูด เพื่อหวังให้อะไรชัดเจนขึ้น

ผลออกมา คือ การบ่ายเบี่ยง ไม่กล่าวถึง

เราไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไง อยากถามแต่ก็รู้ว่าคงไม่ตอบ

เหนื่อยใจมากๆเลย ช่วงนี้

อยากให้มันจบๆ

เบื่อกับอารมณ์แบบนี้ เซงมากๆ

อยากจะ ทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ใจอ่อนทุกที

เพราะรักหละมั่ง สามปี ไม่ช่ายน้อยเลย

สุดท้ายแล้ว จะจบยังไง

ไม่นานนี้ก็คงได้รู้

คง พูดอารายมากไม่ได้ เพราะไม่มีอารมณ์จะพูดแล้ว

รอ เวลาเท้านั้น