มหากาพย์อุลตร้าแมน ตอนที่2/6 (ไม่ได้เขียนเอง Credit Henshin Club

มหากาพย์อุลตร้าแมน ตอนที่2/6 (ไม่ได้เขียนเอง Credit Henshin Club) ผมเห็นว่าบทความนี้เป็นเรื่องของประวัติศาสตร์วงการฮีโร่ที่สำคัญ เลยขออนุญาตก๊อปของBlogของตัวเอง ขอให้CREDIT HENSHIN CLUB และคุณBooska ผู้เขียนมา ณ ที่นี้ด้วยครับ คนที่มีฮีโร่เป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆอย่างในชีวิต

ตอนที่ ๕ ใช้หนี้ด้วยกระดาษชำระ ?

สมโพธิอ้างว่าโนโบรุเดินทางมาหาเขาในปี 2513 หรือ 1970 (หน้า 65 ในหนังสือความลับของยอดมนุษย์ อุลตร้าแมน ซึ่งอันนี้ผมว่าแปลกเพราะฮาจิเมะยังดูแลธุรกิจอยู่จนถึงต้นปี 2516 หรือ 1973 และเวลานั้นโนโบรุยังไม่มีอำนาจตัดสินใจในการบริหารบริษัทฯ เว้นเสียแต่ว่าโนโบรุรับงานเจรจา “ลับเฉพาะ” จากพี่ชาย แต่ผมดูบุคคลิกและนิสัยของโนโบรุแล้ว ยากจะเชื่อว่าเขาจะมารับงานหนักหนาสาหัสแบบนี้ในเวลานั้น) โดยบอกกับเขาว่า “ซื้อตั๋วเครื่องบินมาเที่ยวเดียว ต้องการให้เขาช่วยเหลือ ไม่เช่นนั้นกลับญี่ปุ่นไม่ได้” ทั้งยังอยากจะขายบริษัทฯทิ้ง

ตนเองจึงหาทางช่วยเหลือ ด้วยการติดต่อคุณชูชีพ ปัญจะสังข์ ผู้นำเข้าภาพยนตร์ต่างประเทศช่วยซื้อภาพยนตร์อุลตร้าแมน 3 ชุด เป็นเงินราว 2 หมื่นดอลล่าร์ (สรอ) และตัวเองซื้อ 2 ชุดรวมเป็นเงิน 18,000 ดอลล่าร์ เลยทำให้โนโบรุมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับบ้านพร้อมเงินสดติดมืออีก เกือบ 4 หมื่นดอลล่าร์

คนไทยก็เลยได้มีโอกาสชมอุลตร้าแมนและจัมโบ้เอทางทีวีเป็นครั้งแรก (จากหน้า 67) ซึ่งข้อความนี้ก็ไม่ถูกต้องเพราะอุลตร้าแมนมาฉายทางทีวีก่อนหน้านั้น (คือก่อน พ.ศ. 2513) โดยซื้อลิขสิทธิ์มาจากยูไนเต็ด อาร์ติส อเมริกา คนแก่ๆอย่างผมจำได้ว่าเพลงไตเติ้ลยอดมนุษย์นั้นเป็นภาษาฝรั่งและฉายวันพฤหัสตอนพลบค่ำครับ ส่วนตอนแรกน่าจะฉายในราวๆเดือนกรกฎาคม-สิงหาคม พ.ศ. 2510



ภาพจากป๋าวรวุฒิ แฟนตัวจริงอุลตร้าแมนเนื้ออุ่นๆผู้ใจดี

ไหนๆก็พาย้อนยุคแล้ว...สำหรับการ์ตูนญี่ปุ่นอุลตร้าแมนในเมืองไทยนั้น ครั้งแรกตีพิมพ์ลงใน การ์ตูนเด็ก (ของคุณอา ไพบูลย์ วงศรี ปรมาจารย์ผู้บุกเบิกการ์ตูนญี่ปุ่นในไทยคนแรก) ฉบับที่ 7 แต่ยอดมนุษย์ของเราได้มาลงปกในเล่มต่อมา ( เล่ม 8 )

การ์ตูนเด็กฉบับปฐมฤกษ์วางขายเดือนมีนาคม ปี 2508 ดังนั้นเล่ม 7 ก็คงราวๆปลายปีเดียวกันหรือไม่ก็ต้นปี 2509 ครับ



ภาพจากป๋าสมบุญ (BOON) แฟนอุลตร้าแมนอีกคนผู้มากน้ำใจ (เฉพาะผู้หญิง)

ความสัมพันธ์ระหว่างสมโพธิกับโนโบรุพัฒนาไปด้วยดี จนกระทั่งสมโพธิเสนอจ้างซึบูราญ่า โปรดัคชั่นส์ ผลิตหนังโรง “ยักษ์วัดแจ้งพบจัมโบ้เอ” ในปี 2516 โดยเอาฟิล์มหนังทีวีจัมโบ้เอมาตัดต่อและถ่ายเพิ่มในโรงถ่ายซึบูราญ่า โปรดัคชั่นส์ เพื่อลดต้นทุน หนังเรื่องนี้เดิมจะลงทุนโดยไชโยเป็นเงิน 2 หมื่นดอลล่าร์และบริษัทฮูหลงฟิล์มของไต้หวันร่วมลงทุนอีก 3 หมื่น รวมเป็น 5 หมื่นดอลล่าร์ แต่ก่อนถ่ายฮูหลงถอนตัวทำให้สมโพธิต้องลงทุนเองทั้งหมด ทางโนโบรุจึงลดราคาให้ 5 พัน

ยักษ์วัดแจ้งพบจัมโบ้เอ ออกฉายครั้งแรกในเมืองไทยเมื่อวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2517 ที่โรงหนังโคลีเซี่ยม ที่มีหุ่นจัมโบ้เอกับยักษ์วัดแจ้งตั้งอยู่หน้าโรง เด็กๆเต็มไปหมดทำผมหลงกับคนอื่นๆจนต้องนั่งรถเมล์กลับบ้านเอง







หลังถ่ายทำ สมโพธิฝากฟิล์มเนกาตีฟต้นฉบับเก็บไว้ที่ญี่ปุ่นเพราะเมืองไทยอากาศร้อน (ฟิล์มจะทำปฏิกิริยากับอากาศที่เรียกว่า อ๊อกซิเดชั่น คือลุกเป็นไฟ มิฉะนั้นต้องเก็บในห้องแอร์ 24 ชั่วโมงซึ่งจะแพงมาก) แต่สมโพธิอ้างว่าโนโบรุแอบเอาเนกาตีฟฟิล์มไปขายให้บริษัทฮูหลงในราคา 3 หมื่นดอลล่าร์เอาเงินเข้ากระเป๋าโดยไม่บอกสมโพธิ

แต่เพราะสำนึกในบุญคุณของเอยิ ซึบูราญ่า สมโพธิบอกว่าเขายังคงว่าจ้างซึบูราญ่า โปรดัคชั่นส์ สร้างหนังโรงอีกเรื่องคือ “หนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์” เป็นเงิน 9 หมื่นดอลลาร์ โดยใช้ฟิล์มหนังทีวี 16 มม. บางส่วนของอุลตร้าแมนทาโร่มาขยายเป็นฟิล์ม 35 มม. แต่การถ่ายทำมีงบเกินเลยจนกลายเป็น 1 แสน 2 หมื่นดอลล่าร์





รูปนี้มีความหมายครับดูดีดี รูปนี้ถ่ายที่หน้าโรงหนังเฉลิมกรุง ตรงกลางรูปมีชายที่ยกมือขวาขึ้น นั่นคือ โนโบรุ ซึบูราญ่า และที่เขาอุ้มอยู่ในมือข้างซ้ายนั่นคือ พีระศิษฎ์ แสงเดือนฉาย อายุใกล้จะ 4 ขวบ กำลังยกมือซ้ายชูขึ้นเหมือนกัน

พีระศิษฎ์บอกว่ามือขวาเขากำเช็คที่ได้มาจากโรงหนังโดยมีมารดายืนอยู่ด้านข้างและพี่สาวอีก 2 คน (หน้า 91 หนังสือ อุลตร้าแมน เป็นของใคร)

หนังโรงเรื่อง “หนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์” ฉายวันแรกในไทยเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 2517



ภาพจากป๋าวรวุฒิ แฟนอุลตร้าแมนผู้ใจดี

สมโพธิบอกว่าหนังทำรายได้ถล่มทลาย เจ็ดวันล้าน (หน้า 78 แต่หลักฐานโฆษณาในหนังสือพิมพ์ปี 2517 บอกว่า 9 วันล้าน ความทรงจำคนเรามันมักเลือนไปตามกาลเวลา) สมโพธิยังเคยเล่าเรื่องที่ต้องซื้อน้ำแข็งมากมายมาใช้ในโรงหนังเฉลิมกรุงเพราะต้องเสริมเก้าอี้มากมายทุกรอบ จนแอร์รับไม่ไหว...



ภาพจากป๋าวรวุฒิ แฟนอุลตร้าแมนผู้ใจดี

หนังเรื่อง หนุมานพบ 7 ยอดมนุษย์ กลายเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ 25 เรื่อง ที่กระทรวงวัฒนธรรม เลือกให้เป็นมรดกของชาติเนื่องในวันอนุรักษ์ภาพยนตร์ไทย ประจำปี 2555 อันเป็นที่ถกเถียงกันพอควรในหลายๆเวป





พิริยะสาส์น ฉบับพิเศษ ราคา 5 บาท ขายดิบขายดีจนหมดทุกแผงสมัยนั้น

จากประสพการณ์ครั้งก่อน เนกาตีฟฟิล์มเรื่องนี้จึงถูกนำไปเก็บไว้ที่บริษัทโตเกียวแล็ปในนามของสมโพธิเอง

ข่าวความดังของหนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์ไปถึงฮ่องกง (ที่มีคนบ้าอุลตร้าแมนไม่แพ้เมืองไทย) ในปี 2518 เซอร์ รันรัน ชอว์ เจ้าของชอว์ บราเธอร์ เสนอซื้อสิทธิ์จัดจำหน่ายหนังเรื่องนี้ในเอเซียตะวันออกเป็นเวลา 7 ปีด้วยจำนวนเงิน 120,000 ดอลล่าร์

สมโพธิอ้างว่าติดงานถ่ายของไชโยจึงไหว้วานให้โนโบรุเดินทางไปส่งเนกาตีฟฟิล์มหนังหนุมานฯให้ชอว์บราเธอร์ที่ฮ่องกง (อีกแล้ว !) และโนโบรุเอ่ยปากขอยืมเงินจำนวน 120,000 ดอลล่าร์เป็นเวลา 1 ปี (นี่ก็เอาอีกแล้ว !) ซึ่งทางสมโพธิอ้างว่ามีรายได้จากหนัง 3 เรื่องก่อนคือ ท่าเตียน ยักษ์วัดแจ้งพบจัมโบ้เอ และ หนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์ มากมาย จึงเห็นว่าเงินเพียง 120,000 ดอลล่าร์ย่อมสามารถให้โนโบรุยืมไปใช้เพื่อทดแทนบุญคุณอาจารย์ได้

ทว่าก่อนโนโบรุเอาเนกาตีฟฟิล์มไปส่งให้ชอว์ บราเธอร์ สมโพธิบอกว่า โนโบรุกลับแอบเอาเนกาตีฟฟิล์มไปก็อปปี้และเอาไปขายไต้หวันได้เงินอีก 8 หมื่นดอลล่าร์เข้ากระเป๋าแล้วจึงเอาเอกสารอนุญาตฉายหนังในไต้หวันให้สมโพธิลงลายมือชื่อภายหลัง

เรื่องราวตรงนี้ผมว่ามันทะแม่งๆ สมโพธิโดนโกงครั้งก่อนแต่เขาก็ยังเชื่อใจให้โนโบรุโกงอีก 2 ครั้งติด เรื่องแรกคือขโมยก็อปเนกาตีฟ เรื่องสองคือเอาไปขายไต้หวันเอาเงินเข้ากระเป๋าและผิดสัญญากับชอว์ บราเธอร์ นิยายเรื่องนี้บอกว่า โนโบรุคือจอมโกหก คดโกง ถ้าลุงปล่อยเลยตามเลยไปก็ต้องบอกว่า “นายแน่มาก !” เลยทำให้ผมสงสัยว่า เรื่องสัญญาโอนสิทธิ์จะเป็นนิยายแบบเดียวกันหรือเปล่า ?

เมื่อถึงกำหนดคืนเงิน 120,000 ดอลล่าร์ในปี 2519 สมโพธิบินไปญี่ปุ่นเพื่อทวงถาม แต่โนโบรุกลับบอกสมโพธิว่าไม่มีเงิน (ไม่หนี ไม่จ่าย) แต่จะขอยกลิขสิทธิ์อุลตร้าแมนนอกประเทศญี่ปุ่นใช้หนี้แทน

สมัยนั้นกฏหมายคุ้มครองลิขสิทธิ์ยังไม่มีการบังคับใช้จริงจัง บทลงโทษก็แสนถูก ราคาลิขสิทธิ์อุลตร้าแมนจึงแทบไม่มีมูลค่าทางการค้าแต่อย่างใด เขาจึงอ้างว่า “จำใจรับข้อเสนอโนโบรุ”

เปรียบเหมือนได้ชำระหนี้เป็นกระดาษชำระติดมือกลับมาม้วนหนึ่ง...
ตอนที่ ๕ ใช้หนี้ด้วยกระดาษชำระ ?

สมโพธิอ้างว่าโนโบรุเดินทางมาหาเขาในปี 2513 หรือ 1970 (หน้า 65 ในหนังสือความลับของยอดมนุษย์ อุลตร้าแมน ซึ่งอันนี้ผมว่าแปลกเพราะฮาจิเมะยังดูแลธุรกิจอยู่จนถึงต้นปี 2516 หรือ 1973 และเวลานั้นโนโบรุยังไม่มีอำนาจตัดสินใจในการบริหารบริษัทฯ เว้นเสียแต่ว่าโนโบรุรับงานเจรจา “ลับเฉพาะ” จากพี่ชาย แต่ผมดูบุคคลิกและนิสัยของโนโบรุแล้ว ยากจะเชื่อว่าเขาจะมารับงานหนักหนาสาหัสแบบนี้ในเวลานั้น) โดยบอกกับเขาว่า “ซื้อตั๋วเครื่องบินมาเที่ยวเดียว ต้องการให้เขาช่วยเหลือ ไม่เช่นนั้นกลับญี่ปุ่นไม่ได้” ทั้งยังอยากจะขายบริษัทฯทิ้ง

ตนเองจึงหาทางช่วยเหลือ ด้วยการติดต่อคุณชูชีพ ปัญจะสังข์ ผู้นำเข้าภาพยนตร์ต่างประเทศช่วยซื้อภาพยนตร์อุลตร้าแมน 3 ชุด เป็นเงินราว 2 หมื่นดอลล่าร์ (สรอ) และตัวเองซื้อ 2 ชุดรวมเป็นเงิน 18,000 ดอลล่าร์ เลยทำให้โนโบรุมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับบ้านพร้อมเงินสดติดมืออีก เกือบ 4 หมื่นดอลล่าร์

คนไทยก็เลยได้มีโอกาสชมอุลตร้าแมนและจัมโบ้เอทางทีวีเป็นครั้งแรก (จากหน้า 67) ซึ่งข้อความนี้ก็ไม่ถูกต้องเพราะอุลตร้าแมนมาฉายทางทีวีก่อนหน้านั้น (คือก่อน พ.ศ. 2513) โดยซื้อลิขสิทธิ์มาจากยูไนเต็ด อาร์ติส อเมริกา คนแก่ๆอย่างผมจำได้ว่าเพลงไตเติ้ลยอดมนุษย์นั้นเป็นภาษาฝรั่งและฉายวันพฤหัสตอนพลบค่ำครับ ส่วนตอนแรกน่าจะฉายในราวๆเดือนกรกฎาคม-สิงหาคม พ.ศ. 2510



ภาพจากป๋าวรวุฒิ แฟนตัวจริงอุลตร้าแมนเนื้ออุ่นๆผู้ใจดี

ไหนๆก็พาย้อนยุคแล้ว...สำหรับการ์ตูนญี่ปุ่นอุลตร้าแมนในเมืองไทยนั้น ครั้งแรกตีพิมพ์ลงใน การ์ตูนเด็ก (ของคุณอา ไพบูลย์ วงศรี ปรมาจารย์ผู้บุกเบิกการ์ตูนญี่ปุ่นในไทยคนแรก) ฉบับที่ 7 แต่ยอดมนุษย์ของเราได้มาลงปกในเล่มต่อมา ( เล่ม 8 )

การ์ตูนเด็กฉบับปฐมฤกษ์วางขายเดือนมีนาคม ปี 2508 ดังนั้นเล่ม 7 ก็คงราวๆปลายปีเดียวกันหรือไม่ก็ต้นปี 2509 ครับ



ภาพจากป๋าสมบุญ (BOON) แฟนอุลตร้าแมนอีกคนผู้มากน้ำใจ (เฉพาะผู้หญิง)

ความสัมพันธ์ระหว่างสมโพธิกับโนโบรุพัฒนาไปด้วยดี จนกระทั่งสมโพธิเสนอจ้างซึบูราญ่า โปรดัคชั่นส์ ผลิตหนังโรง “ยักษ์วัดแจ้งพบจัมโบ้เอ” ในปี 2516 โดยเอาฟิล์มหนังทีวีจัมโบ้เอมาตัดต่อและถ่ายเพิ่มในโรงถ่ายซึบูราญ่า โปรดัคชั่นส์ เพื่อลดต้นทุน หนังเรื่องนี้เดิมจะลงทุนโดยไชโยเป็นเงิน 2 หมื่นดอลล่าร์และบริษัทฮูหลงฟิล์มของไต้หวันร่วมลงทุนอีก 3 หมื่น รวมเป็น 5 หมื่นดอลล่าร์ แต่ก่อนถ่ายฮูหลงถอนตัวทำให้สมโพธิต้องลงทุนเองทั้งหมด ทางโนโบรุจึงลดราคาให้ 5 พัน

ยักษ์วัดแจ้งพบจัมโบ้เอ ออกฉายครั้งแรกในเมืองไทยเมื่อวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2517 ที่โรงหนังโคลีเซี่ยม ที่มีหุ่นจัมโบ้เอกับยักษ์วัดแจ้งตั้งอยู่หน้าโรง เด็กๆเต็มไปหมดทำผมหลงกับคนอื่นๆจนต้องนั่งรถเมล์กลับบ้านเอง







หลังถ่ายทำ สมโพธิฝากฟิล์มเนกาตีฟต้นฉบับเก็บไว้ที่ญี่ปุ่นเพราะเมืองไทยอากาศร้อน (ฟิล์มจะทำปฏิกิริยากับอากาศที่เรียกว่า อ๊อกซิเดชั่น คือลุกเป็นไฟ มิฉะนั้นต้องเก็บในห้องแอร์ 24 ชั่วโมงซึ่งจะแพงมาก) แต่สมโพธิอ้างว่าโนโบรุแอบเอาเนกาตีฟฟิล์มไปขายให้บริษัทฮูหลงในราคา 3 หมื่นดอลล่าร์เอาเงินเข้ากระเป๋าโดยไม่บอกสมโพธิ

แต่เพราะสำนึกในบุญคุณของเอยิ ซึบูราญ่า สมโพธิบอกว่าเขายังคงว่าจ้างซึบูราญ่า โปรดัคชั่นส์ สร้างหนังโรงอีกเรื่องคือ “หนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์” เป็นเงิน 9 หมื่นดอลลาร์ โดยใช้ฟิล์มหนังทีวี 16 มม. บางส่วนของอุลตร้าแมนทาโร่มาขยายเป็นฟิล์ม 35 มม. แต่การถ่ายทำมีงบเกินเลยจนกลายเป็น 1 แสน 2 หมื่นดอลล่าร์





รูปนี้มีความหมายครับดูดีดี รูปนี้ถ่ายที่หน้าโรงหนังเฉลิมกรุง ตรงกลางรูปมีชายที่ยกมือขวาขึ้น นั่นคือ โนโบรุ ซึบูราญ่า และที่เขาอุ้มอยู่ในมือข้างซ้ายนั่นคือ พีระศิษฎ์ แสงเดือนฉาย อายุใกล้จะ 4 ขวบ กำลังยกมือซ้ายชูขึ้นเหมือนกัน

พีระศิษฎ์บอกว่ามือขวาเขากำเช็คที่ได้มาจากโรงหนังโดยมีมารดายืนอยู่ด้านข้างและพี่สาวอีก 2 คน (หน้า 91 หนังสือ อุลตร้าแมน เป็นของใคร)

หนังโรงเรื่อง “หนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์” ฉายวันแรกในไทยเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 2517



ภาพจากป๋าวรวุฒิ แฟนอุลตร้าแมนผู้ใจดี

สมโพธิบอกว่าหนังทำรายได้ถล่มทลาย เจ็ดวันล้าน (หน้า 78 แต่หลักฐานโฆษณาในหนังสือพิมพ์ปี 2517 บอกว่า 9 วันล้าน ความทรงจำคนเรามันมักเลือนไปตามกาลเวลา) สมโพธิยังเคยเล่าเรื่องที่ต้องซื้อน้ำแข็งมากมายมาใช้ในโรงหนังเฉลิมกรุงเพราะต้องเสริมเก้าอี้มากมายทุกรอบ จนแอร์รับไม่ไหว...



ภาพจากป๋าวรวุฒิ แฟนอุลตร้าแมนผู้ใจดี

หนังเรื่อง หนุมานพบ 7 ยอดมนุษย์ กลายเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ 25 เรื่อง ที่กระทรวงวัฒนธรรม เลือกให้เป็นมรดกของชาติเนื่องในวันอนุรักษ์ภาพยนตร์ไทย ประจำปี 2555 อันเป็นที่ถกเถียงกันพอควรในหลายๆเวป





พิริยะสาส์น ฉบับพิเศษ ราคา 5 บาท ขายดิบขายดีจนหมดทุกแผงสมัยนั้น

จากประสพการณ์ครั้งก่อน เนกาตีฟฟิล์มเรื่องนี้จึงถูกนำไปเก็บไว้ที่บริษัทโตเกียวแล็ปในนามของสมโพธิเอง

ข่าวความดังของหนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์ไปถึงฮ่องกง (ที่มีคนบ้าอุลตร้าแมนไม่แพ้เมืองไทย) ในปี 2518 เซอร์ รันรัน ชอว์ เจ้าของชอว์ บราเธอร์ เสนอซื้อสิทธิ์จัดจำหน่ายหนังเรื่องนี้ในเอเซียตะวันออกเป็นเวลา 7 ปีด้วยจำนวนเงิน 120,000 ดอลล่าร์

สมโพธิอ้างว่าติดงานถ่ายของไชโยจึงไหว้วานให้โนโบรุเดินทางไปส่งเนกาตีฟฟิล์มหนังหนุมานฯให้ชอว์บราเธอร์ที่ฮ่องกง (อีกแล้ว !) และโนโบรุเอ่ยปากขอยืมเงินจำนวน 120,000 ดอลล่าร์เป็นเวลา 1 ปี (นี่ก็เอาอีกแล้ว !) ซึ่งทางสมโพธิอ้างว่ามีรายได้จากหนัง 3 เรื่องก่อนคือ ท่าเตียน ยักษ์วัดแจ้งพบจัมโบ้เอ และ หนุมานพบเจ็ดยอดมนุษย์ มากมาย จึงเห็นว่าเงินเพียง 120,000 ดอลล่าร์ย่อมสามารถให้โนโบรุยืมไปใช้เพื่อทดแทนบุญคุณอาจารย์ได้

ทว่าก่อนโนโบรุเอาเนกาตีฟฟิล์มไปส่งให้ชอว์ บราเธอร์ สมโพธิบอกว่า โนโบรุกลับแอบเอาเนกาตีฟฟิล์มไปก็อปปี้และเอาไปขายไต้หวันได้เงินอีก 8 หมื่นดอลล่าร์เข้ากระเป๋าแล้วจึงเอาเอกสารอนุญาตฉายหนังในไต้หวันให้สมโพธิลงลายมือชื่อภายหลัง

เรื่องราวตรงนี้ผมว่ามันทะแม่งๆ สมโพธิโดนโกงครั้งก่อนแต่เขาก็ยังเชื่อใจให้โนโบรุโกงอีก 2 ครั้งติด เรื่องแรกคือขโมยก็อปเนกาตีฟ เรื่องสองคือเอาไปขายไต้หวันเอาเงินเข้ากระเป๋าและผิดสัญญากับชอว์ บราเธอร์ นิยายเรื่องนี้บอกว่า โนโบรุคือจอมโกหก คดโกง ถ้าลุงปล่อยเลยตามเลยไปก็ต้องบอกว่า “นายแน่มาก !” เลยทำให้ผมสงสัยว่า เรื่องสัญญาโอนสิทธิ์จะเป็นนิยายแบบเดียวกันหรือเปล่า ?

เมื่อถึงกำหนดคืนเงิน 120,000 ดอลล่าร์ในปี 2519 สมโพธิบินไปญี่ปุ่นเพื่อทวงถาม แต่โนโบรุกลับบอกสมโพธิว่าไม่มีเงิน (ไม่หนี ไม่จ่าย) แต่จะขอยกลิขสิทธิ์อุลตร้าแมนนอกประเทศญี่ปุ่นใช้หนี้แทน

สมัยนั้นกฏหมายคุ้มครองลิขสิทธิ์ยังไม่มีการบังคับใช้จริงจัง บทลงโทษก็แสนถูก ราคาลิขสิทธิ์อุลตร้าแมนจึงแทบไม่มีมูลค่าทางการค้าแต่อย่างใด เขาจึงอ้างว่า “จำใจรับข้อเสนอโนโบรุ”

เปรียบเหมือนได้ชำระหนี้เป็นกระดาษชำระติดมือกลับมาม้วนหนึ่ง...

Location :