คนบ้า ใจร้าย

ความเหงาเข้ามาทักทายยามดึกและอยู่เปงเพื่อนเราเสมอทุกวัน เปงบ่อยเหมือนกันจ้า

เขาจะมาเวลาที่เราไม่เหลือใคร...สักคน
เขาจะมาเวลาที่เราต้องการใคร...สักคน
เขาไม่เคยทิ้งเรา...เขาอยู่กับเราเสมอ
เพราะเขาคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา...
แต่ทำไมเราถึงไม่อยากที่จะพบเขานะ...

ความรักเป็นสิ่งที่ดี...ถ้าเรารู้จักที่จะเลือก..
จำในสิ่งที่ดี...และลืมในสิ่งที่ไม่ดี...
มันอาจยาก...แต่ถ้าทำได้ก้อดี...
แต่มันยาก...จริง ๆ

น้องนุ่น....เหงาเหรอจ๊ะ...แวะไปคุยกันในบ้านไจ๋จิ...
แหะๆ...แต่ในบ้านก็เหงาเหมือนกันเนอะ...พักนี้สาวๆไม่ค่อยเข้าเลย....

แวะมาเมนต์เรื่องบล็อก...
เอาตามความรู้สึกนะ...
เพราะพี่ไม่รู้เรื่องทฤษฎีอันใดทั้งสิ้นเนื่องจากบล็อกตัวเองยังงูๆปลาๆอยู่เลย...

พี่ว่าสีพื้นมันขรึมไปหน่อยอ่ะ...
ไม่เข้ากับเด็กวัยใสอย่างน้อยนุ่น...อิอิ...
แต่ถ้านุ่นชอบโทนสีขรึมก็โอเค...
เพราะมันทำให้ตัวหนังสือเด่นขึ้นด้วยเนอะ....

ป.ล.ว่าแต่เปลี่ยนแบ็คกราวน์ยังไงอ่ะ...จนบัดนี้พี่ยังทำไม่ได้เลยอ่ะ

ถึงนุ่น ก็นึกถึงเรานะ จะได้ไม่เหงา

ลองดูนะ...

//www.airportthai.co.th/

เราว่ามันโอเค.......

อืม.....ถ้าทางจะเหงาจริงๆนะเนี่ย โอ๋ๆ ไม่เป็นไรเรายังอยู่ ไม่ต้องร้องนะนุ่นนะยังไงก็รัก

gอือๆ...อ่านแล้วอารมเหงาดี สั้นไม่ยืดเยื้อโดยรวมของข้อความดีมากเลยแหละแต่Iว่าลายพื้นหลังมันเยอะไปหน่อยนา... ความเงาไม่ได้สื่อได้ด้วยสีดำเท่านั่นนะ แต่เราเอาสีที่ดูสดใสมาทำให้ทึบลง เหมือนกัว่าเราเป็นวัยสรุ่นก็จิง แต่เราก็มีความเหงาในแบบของตัวเองที่ต่างกันออกไปสียังบอกเรืองที่ทำให้เหวาได้อีกนะ เช่น เขียวหม่น คือเรื่องสภาวะแวดล้อม ส้มหม่น คือการงานหน้าที่(เพื่อนร่วมงาน)
ประมานนั้นมั้งถ้าจำไม่ผิด