ตอนแรกที่เห็นข่าวว่าทาง Documentary Club จะจัดฉายหนังสารคดีTsukiji Wonderland อัศจรรย์ตลาดปลาสึคิจิ ก็ตั้งหน้าตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อเพราะเป็นคนชอบญี่ปุ่นอยู่แล้ว บวกกับก่อนหน้านั้นได้ดู Jiro Dreams ofSushi ที่เนื้อหาบางส่วนได้พูดถึงตลาดปลาแห่งนี้เอาไว้ด้วยและก็ตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ ที่ตีตั๋วเข้าไปดู

ตลาดปลาสิคึจิมีประวัติมาอย่างยาวนานเป็นตลาดที่รวมเอาผู้คนและวัตถุดิบทางทะเลที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆของโลกเอาไว้ด้วยกัน ผมเองก็ได้ทราบนามอันยิ่งใหญ่ของตลาดปลาแห่งนี้จากการ์ตูนซูชิและการ์ตูนทำอาหารหลายๆเรื่องสารคดีเรื่องนี้จึงตอบโจทย์ในการพาผู้ชมไปเดินทัวร์รอบตลาดและทำความรู้จักกับสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตที่มีส่วนขับเคลื่อนวัฒนธรรมอาหารของญี่ปุ่นกับตลาดแห่งนี้

หนังเริ่มต้นเล่าเรื่องราว ประวัติความเป็นมาตามแบบสารคดีทั่วไป(ที่มักจะโคตรเนิร์ดแต่ประดังประเดใส่เราแบบไม่ให้หยุดพักหายใจ)แต่เรื่องนี้ข้อมูลต่างๆ ล้วนน่าสนใจและชวนให้ติดตามทั้งสิ้นเริ่มต้นจากการสัมภาษณ์พ่อค้าคนกลาง ที่เปิดเลกเชอร์การเลือกปลาชนิดนั้นๆให้เราอย่างเต็มที่ ประมาณว่าถ้าเอาสมุดเข้าไปจดออกมาคงได้ความรู้แบบปึ้กๆ เลยหลังจากนั้นก็พาเราไปพูดคุยกับพ่อครัวซูชิ (แน่นอน มีคุณลุงจิโร่ด้วย)นักวิจารณ์อาหาร พ่อค้า และคนอื่นๆ อีกหลายคน

นอกจากความเชี่ยวชาญที่เฉพาะทางของพวกเขาแต่ละคนแล้วสิ่งที่ผมสัมผัสได้จากการให้สัมภาษณ์ของแหล่งข้อมูลทุกคนก็คือ passion ในงานของพวกเขาอย่างเปี่ยมล้นเขาอยากเล่า อยากแชร์อยากพูดให้คนอื่นฟังอย่างไม่รู้เบื่อและไม่เคยเหนื่อยเลยสักนิดแววตาของแต่ละคนนั้นเปล่งประกายและพลังนั้นก็ส่งผ่านมาสู่ผู้ชมได้เป็นอย่างดี

การทำงานของผู้คนในสึคิจินั้นเกื้อหนุนและเชื่อมโยงกันพ่อค้าคนกลางหาปลาที่ดีราคาถูกให้พ่อครัวไปทำอาหารที่ดีและมีคุณภาพและเชื่อว่าสิ่งนี้เองที่คอยขับเคลื่อนให้ตลาดแห่งนี้มีชีวิตและเป็นตำนานมาจนถึงทุกวันนี้

พวกเขาทำงานกันด้วยใจ ไม่ได้ต้องการกำไรมากมายขอเพียงให้ตัวเองอยู่ได้ แต่ที่สำคัญก็คือ ถ้าหากได้ของที่ไม่ดีมาก็เลือกที่จะไม่ขายมันออกไปดีกว่า ที่สำคัญไปกว่านั้น คือพวกเขาคำนึงถึงคนรุ่นหลังอยากจะส่งมอบวัฒนธรรมดีๆ เหล่านี้ต่อไปให้กับเยาวชนได้สืบทอดมันต่อไปมันเป็นการทำงานแบบมีอาชีพที่ต้องการส่งมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับผู้รับและสะท้อนความพิถีพิถันของญี่ปุ่นได้เป็นอย่างดี

ผมอิ่มเอมกับความรักและความทุ่มเทของพวกเขาจนหนังจบแม้จะไม่มีเสียงปรบมือเหมือนในรอบสื่อ แต่ก็เชื่อว่าหลายๆคนคงเดินออกจากโรงด้วยความประทับใจไม่ต่างจากผม

และเชื่อเหลือเกินว่าต้องมีบางคนคิดอยากเข้าร้านซูชิฝากท้องกับอาหารที่เปรียบเหมือนวัฒนธรรมของญี่ปุ่นชนิดนี้ เพราะแต่ละตอนที่มีฉายภาพพ่อครัวกำลังปั้นซูชิจากปลาคุณภาพดีผมแอบได้ยินเสียงคนร้องครวญครางด้วยความหิวโหย!